Ég hitti karlinn á Laugaveginum, þar sem hann stóð við Frakkastíginn og horfði upp á Skólavörðuholtið. Það var glampi í augunum þegar hann skaut höfðinu afturábak til vinstri og sönglaði með föstum takti:
Mín kerling var kekk, hún var skvetta
og hvenær sem var til í þetta
sem orð fá ei lýst
og samt allt um snýst
ef ég segði þér allt af létta.
Og áfram sönglaði hann:
Mín kerling var kerling ekki
né karl var ég þar sem á bekki
við sátum og þá
hvort öðru hjá
við hölluðumst, – bölvans í trekki.
Þannig fór það, – Sigurlín Hermannsdóttir lýsir því í föstudagslimru:
Frá Járngerðarstöðum var Jóka
sem játaðist honum Flóka.
Í kirkjuna mætt' hann
en kvensan þá grætt' hann:
„Elskan mín, ég var að djóka.“
RÚV skýrði svo frá: „Ekkert Brexit án samnings“. Kötturinn Jósefína Meulengracht Dietrich fylgist vel með og veit lengra nefi sínu:
Nú er þörf að senda Sigmund
svo að Boris fái ráð
og svo hann drepist ekki úr ólund
eins og margir hafa spáð.
Jón Atli Játvarðarson svaraði um hæl:
Örlög fundin frum- nú burði
finnst samt annar tilnefndur.
Einhver dauður úti í skurði
ekki mun það Sigmundur.
Hér er öfugmælavísa eftir Bjarna Borgfirðingaskáld:
Í eld er best að ausa snjó
eykst hans log við þetta.
Gott er að hafa gler í skó
þá gengið er í kletta.
Magnús Einarsson Tjörn orti á Grund í Eyjafirði:
Sit ég hér við sultarhnjask,
suma trú ég það hrelli,
miklu stærri átti ég ask
uppá Möðrufelli.
Hallmundur Kristinsson kvað:
Snert mig hefur snilldin tær,
snöggt var bundin letri.
Vísan sem ég gerði í gær
gat ekki orðið betri!
Halldór Blöndal
halldorblondal@simnet.is