Gunnlaugur Úlfar Gunnlaugsson fæddist á Siglufirði 5. apríl 1958. Hann lést 22. september 2019 á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja.

Foreldrar hans voru Gunnlaugur Þorfinnsson Jónsson frá Siglufirði, f. 22. okt. 1922, d. 15. okt. 2003, og Þuríður Andrésdóttir frá Eyrarbakka, f. 8. mars 1924, d. 6. ágúst 2002. Gunnlaugur átti 12 systkini; Kristrún Þóra, f. 1945, Jón, f. 1946, Andrés, f. 1947, Sverrir, f. 1948, Birna Hafdís, f. 1950, Anna Kristín, f. 1952, Hjördís, f. 1954, Sigurjón, f. 1956, Erla, f. 1959, Þorfinnur, f. 1962, d. 13. maí 1979, Elva, f. 1964, og Óttar, f. 1965.

Dóttir Gunnlaugs Úlfars (Úlla) og Hafdísar Þorsteinsdóttur, f. 27. okt. 1959, er Eva Rut, f. 16. ágúst 1980. Unnusti hennar er Þorbjörn Hrannar Sigfússon, f. 1979. Eva Rut á tvíburana Val og Ágústu, f. 23. apríl 2008, með Huga Frey Valssyni, f. 1975.

Fyrri eiginkona Úlla er Lilja Richardsdóttir, f. 18. júní 1956. Þeirra börn eru Gunný, f. 5. jan. 1984, og Þorfinnur, f. 10. maí 1986. Gunný á dótturina Matthildi Lilju, f. 13. jan. 2017, með Matthíasi Svanssyni, f. 1983, og Þorfinnur og eiginkona hans, Ágústa Jóna Heiðdal, f. 1981, eiga soninn Mikael Mána, f. 5. júlí 2010. Fyrir átti Lilja soninn Tryggva Guðmundsson, f. 1974.

Þann 5. apríl 2008 giftist Gunnlaugur Úlfar eftirlifandi eiginkonu sinni, Kristínu Gísladóttur frá Patreksfirði, f. 2. júní 1960. Foreldrar hennar eru Gísli Þórir Victorsson, f. 11. okt. 1934, og Sigurósk Eyland Jónsdóttir, f. 8. maí 1937. Dóttir Kristínar af fyrra hjónabandi er Sunna Sigurósk Gísladóttir, f. 9. sept. 1986, eiginmaður hennar er Gylfi Gígja Geirsson, f. 1984.

Úlli ólst upp á Siglufirði, fór í Iðnskólann þar og lauk sveinsprófi í pípulögnum árið 1982. Hann fékk meistararéttindi í pípulögnum 5. apríl 1988. Úlli flutti frá Siglufirði 1981. Eftir það bjó hann í Vestmannaeyjum til 1995 þegar hann fluttist til Grindavíkur.

Í Vestmannaeyjum vann hann við pípulagnir og var til sjós á Hugin VE 55 var það draumur hans síðustu árin að komast einn túr með nýja Hugin.

Úlli var mikill áhugamaður um íþróttir og var mikill Leeds-ari. Hann spilaði fótbolta á Siglufirði, var góður skíðamaður, afburða dansari og hafði gaman af snóker.

Úlli fór að stunda golf eftir að hann flutti til Grindavíkur og fór árlega í golfferðir erlendis.

Í Vestmannaeyjum var Úlli félagi í Kiwanis og starfaði einnig mikið fyrir Íþróttafélagið Þór og ÍBV, sérstaklega því sem tengdist Þjóðhátíð. Í Grindavík starfaði hann með Lions og var formaður Lionsklúbbs Grindavíkur þegar hann lést.

Úlli stofnaði Lagnaþjónustu Suðurnesja ehf. með Rúnari Helgasyni í febrúar 2002. Fyrirtækið hefur síðustu tvö árin fengið viðurkenninguna Framúrskarandi fyrirtæki frá Creditinfo.

Útför Gunnlaugs Úlfars fer fram frá Grindavíkurkirkju í dag, 2. október 2019, og hefst athöfnin kl. 13. Hann verður síðan jarðsettur í Vestmannaeyjum 4. október klukkan 14.

Allt mitt líf elska þig ofur heitt, allt mitt líf andartak hvert og eitt. Elsku Úlli minn, þessar laglínur eru búnar að hljóma í höfði mér frá því á sunnudaginn þegar þú kvaddir þetta líf. Stundin sem við vissum í tvö ár að myndi koma rann upp alltof snemma. Okkur var strax sagt að veikindin væru ólæknandi og ráðlagt að lifa lífinu eins vel og við gætum og við gerðum það svo sannarlega. Fyrir það vorum við búin að eiga 15 skemmtileg ár saman og biðum spennt eftir því að hætta að vinna, spila golf og njóta elliáranna. Sá draumur er nú á enda. Við kynntumst 2002 á þorrablóti. Þú vissir af mér og komst að kíkja á gripinn. Mér leist nú ekkert sérstaklega vel á þig í byrjun en þegar þú bauðst mér upp í dans var björninn unninn, þú dansaðir svo vel og við tjúttuðum allt kvöldið. Ég flutti til þín til Grindavíkur sumarið 2003 og við hófum búskap. Ég fór að vinna í Bláa Lóninu og þú varst nýbúinn að stofna fyrirtækið þitt Lagnaþjónustu Suðurnesja. Börnin þín Þorfinnur og Gunný bjuggu hjá okkur og okkur leið vel. Ég dáðist alltaf að því hvað þú áttir marga góða vini, bæði í Grindavík og Eyjum og svo áttirðu stóran samheldinn systkinahóp. Þú varst natinn við vini þína og fjölskyldu, vildir allt fyrir alla gera og varst fljótur til ef einhver þurfti á þér að halda. Þú baðst mín í París árið 2005 og við giftum okkur 5. apríl 2008 í Bláa Lóninu. Þú varst fimmtugur sama dag og við buðum 300 manns í veisluna, sem var svo sannarlega veisla aldarinnar. Þann 23. apríl fæddust svo fyrstu barnabörnin, tvíburarnir hennar Evu Rutar þinnar, þau Ágústa og Valur. Mikael Máni kom svo 2010 og Matthildur Lilja 2017. Gullmolarnir þínir sem þú varst svo stoltur af og ég er svo þakklát fyrir að fá að eiga með þér. Ég skal passa þau fyrir þig, Úlli minn, og sjá til þess að þau gleymi ekki afa Úlla.

Þú elskaðir Þjóðhátíð, Úlli minn. Ég trúi því að nú séuð þið Victor vinur þinn að skipuleggja Þjóðhátíð á nýjum stað og gerið það með stæl á meðan við börnin þín tjöldum áfram í Herjólfsdal. Við höfum alltaf verið vel virk, þvælst út um allt bæði innanlands og utan. Oft bara við tvö, en stundum með góðum vinahóp, fjögur pör sem ferðumst saman, borðum góðan mat og förum á tónleika. Nokkrum sinnum höfum við farið til útlanda með systkinum mínum og mökum, Lionsklúbbnum eða öðrum vinum en oftast þó með þeim Dadda og Guðrúnu Mary. Uppáhalds-utanlandsferðin mín var jólagjöfin frá þér árið 2015, ferð til Maastricht í Hollandi á tónleika með Andre Rieu sumarið 2016. Þú vissir að mig langaði á þessa tónleika og fékkst Guðrúnu Mary til að hjálpa þér að panta, þeim leist svo vel á að þau ákváðu að koma með. Þetta var besta gjöf sem nokkur gæti hugsað sér. Ferðin okkar núna síðustu jól með öllum börnunum okkar og þeim hjónum til Flórída var líka einstök, ómetanlegur tími með börnunum okkar. Við ferðumst ekki meira í þessu lífi Úlli minn en ég hlakka til að hitta þig þegar þar að kemur og þá skal nú tjúttað. Lífið var yndislegt með þér, ástin mín. Ég elska þig og sakna þín svo sárt.

Þín

Kristín (Stína).

Elsku pabbi minn, ég á svo erfitt með að sætta mig við það að þú sért farinn frá okkur. Það að geta ekki leitað til þín eftir ráðum eða spilað golf með þér aftur er erfið tilhugsun. Það er svo margt sem við áttum eftir að gera saman í lífinu, fara á fótboltaleik við strákarnir og svo margt annað skemmtilegt. Samband okkar var öðruvísi en kannski flest feðgasambönd, við tengdumst í gegnum vinnuna til að byrja með þegar ég kem til þín 13 ára gamall til Grindavíkur og fer að aðstoða þig í vinnunni þegar það var frí í skólanum. Þannig gekk þetta fyrstu árin og áhuginn jókst meira og meira á pípulögnum, og þar spilaði inn í að við gátum eytt tímanum saman þegar ég var hjá þér. Ég ákvað að læra pípulagnir og klára meistarann svo ég gæti tekið við af þér og þú gætir slakað á og notið lífsins með Stínu þinni. Það er ekki auðvelt að vinna hjá pabba sínum og auðvitað áttum við okkar erfiðu stundir saman og reyndi vel á samband okkar feðga. Ég held að það sé tilgangur með öllu sem við gerum í lífinu. Af hverju ég ákvað að vinna hjá þér en ekki hjá einhverjum öðrum og þess háttar. Ég myndi ekki breyta neinu um hvernig hlutirnir voru hjá okkur í vinnunni, rifrildin og pirringurinn sem var stundum hjá okkur herti okkur og styrkti sambandið enda vorum við mjög líkir, sumir kalla okkur þrjóska og þvera en ég skil ekki hvernig fólk fékk það út.

Síðustu tvö ár hafa verið erfið, reynt vel á okkur en ótrúlega lærdómsrík. Samband okkar breyttist úr vinnusambandi yfir í feðgasamband og sá tími sem við höfum eytt saman er mér svo kær og dýrmætur. Við höfum verið saman á hverjum degi síðan ég veit ekki hvenær og þar kemur kosturinn við að vinna með pabba sínum því á þessari stundu og þennan erfiða tíma sem við göngum í gegnum núna er þetta sem stendur upp úr hjá mér að hafa verið með þér allan þennan tíma því ekki eru allir svo heppnir að geta eytt svona miklum tíma með pabba sínum.

Mikael er svo heppinn að hafa átt þig sem afa, þú vildir allt fyrir hann gera og hann leit svo upp til þín og hann á eftir að sakna þín ótrúlega mikið. Þið áttuð góðar stundir saman og það eru minningar sem hann mun varðveita það sem eftir er. Hann er svo mikill afastrákur og samband ykkar var svo einstakt. Þú hefur alltaf verið fyrirmyndin mín, elsku pabbi, varst alltaf svo duglegur og vildir allt fyrir alla gera og sá eiginleiki kom þér langt hjá fólki.

Ég er svo stoltur af þér, elsku pabbi, og hvað þú ert búinn að gera.

Stoltur af því hvernig þú tókst á við veikindin, barst alltaf höfuðið hátt og það hvarflaði ekki að þér að leggjast niður og gefast upp og það var svo aðdáunarvert að fylgjast með.

Ég er svakalega stoltur af því að vera sonur þinn og ég veit að þú ert stoltur af mér og mun ég halda áfram að gera þig stoltan, sama hvort það er í kringum fjölskylduna eða í kringum vinnuna þá mun ég halda nafninu þínu á lofti með mikilli virðingu og stolti. Elsku pabbi minn, ég mun sakna þín svo mikið, ég elska þig meira en allt. Hvíldu í friði, elsku pabbi. Þinn sonur,

Þorfinnur.

Hversvegna er leiknum lokið?

Ég leita en finn ekki svar.

Ég finn hjá mér þörf til að þakka

þetta sem eitt sinn var.

(Starri í Garði)

Það er óraunverulegt og sárt að hugsa til þess að hann faðir minn sé ekki lengur hjá okkur. Við vissum að hann væri á leið í sumarlandið en við vorum farin að trúa að við fengjum ein jól í viðbót.

En nærveru pabba var óskað annars staðar og eftir sitjum við sorgmædd að ylja okkur við minningarnar.

Við höfum gengið saman óhefðbundna leið í okkar feðginasambandi ég og elsku pabbi. Leiðir hans og mömmu skildi snemma og alla mína barnæsku bjuggum við á sitthvorum landshlutanum eða í sitthvoru landinu. Það var ekkert skype eða facetime á þessum tíma, langlínusímtöl um jól og þegar ég átti afmæli.

Það var ekki fyrr en ég flyt til Íslands, á sautjánda ári, sem ég kynnist pabba almennilega. Allt í einu búum við í næstu götu hvort við annað og förum að hittast oftar, kynnast almennilega. Fyrir það er ég í dag óendanlega þakklát því á þessum tíma kynnist ég ekki bara pabba almennilega heldur líka systkinum mínum.

Pabbi var einn af þessum mönnum sem kvarta aldrei, vinna vel og öllum líkar við, hann var hrókur alls fagnaðar. Hann var vinmargur og leið best með margt fólk í kringum sig. Sem kannski var ekkert skrýtið þar sem hann ólst upp með 12 systkinum norður á Sigló. Honum þótti alltaf vænt um Sigló, en árin hans í Vestmannaeyjum gerðu hann að Eyjapeyja. Pabbi elskaði eyjarnar og allt það sem þær hafa upp á að bjóða. Hann var fastagestur á Þjóðhátíð og vildi hvergi annars staðar vera. Ég man þó eftir einni verslunarmannahelgi sem hann fór ekki og við fórum í bíltúr á Flúðir, hann langaði ekkert meira en að bruna á Bakka og fljúga yfir.

Ég grínast oft með að ég skipti árunum hjá pabba í fyrir og eftir Stínu. En með okkur systkinunum og börnum okkar er hún Stína okkar ein sú mesta gæfa sem pabba hlotnaðist. Ég man ekki eftir pabba jafn hamingjusömum og eftir að hann kynntist Stínu sinni. Þau voru dugleg að lifa lífinu og pössuðu vel upp á að njóta líka gæðatíma með okkur systkinunum. Þegar ég eignaðist Val og Ágústu kom í ljós að pabbi var líka frábær afi, skemmtilegur og góður eins og þau minnast hans.

Þegar hann greindist með krabbamein fyrir jólin 2017 sýndi hann mikið æðruleysi og baráttuþrek. Ég man eftir öllum símtölum eftir slæmar niðurstöður þar sem hann og Stína enduðu á að hughreysta mig um að þetta væri gerlegt. Þau ætluðu að hafa betur. Tækluðu verkefnið með æðruleysi sem var aðdáunarvert að fylgjast með. Meðferðin var erfið, hún tók af pabba getuna að geta notið í mat og drykk sem var eitt það besta hann vissi.

Við nýttum síðasta árið eins vel og við gátum, héldum jólin saman á Flórída, fórum í leikhús og það sem skipti pabba miklu máli, vorum öll saman á Þjóðhátíð.

Æ elsku pabbi minn, hve sárt ég sakna þín. Við systkinin pössum upp á Stínu þína og hvort annað. Það verður skrýtið að tjalda án þín, en við munum samt gera það því við vitum að þú verður með okkur, í hjörtum okkar, anda og huga.

Þín dóttir,

Eva Rut.

Dagurinn kveður, mánans bjarta brá

blikar í skýja sundi.

Lokkar í blænum, leiftur augum frá,

loforð um endurfundi.

Góða nótt, góða nótt,

gamanið líður fljótt,

brosin þín bíða mín,

er birtan úr austri skín.

Dreymi þig sólskin og sumarfrið,

syngjandi fugla og lækjarnið.

Allt er hljótt, allt er hljótt

ástin mín, góða nótt.

(Ási í Bæ)

Takk fyrir allt, elsku afi okkar, þú varst skemmtilegur og góður afi. Minningarnar okkar lifa í hjörtum okkar.

Þín barnabörn,

Valur og Ágústa.

Fyrir 40 árum fylgdum við systkinin ungum bróður okkar, Þorfinni, til grafar eftir erfiða baráttu við krabbamein. Á þeim tíma þekktum við lítið til þess illvíga sjúkdóms sem erfiðlega gekk að vinna á þá og er því miður enn, þrátt fyrir alla þá tækni og framfarir sem orðið hafa á þessum 40 árum. Enn heggur krabbinn í hópinn okkar því annar bróðir er fallinn fyrir hans hendi. Úlfar kvaddi þessa jarðvist á dögunum eftir harða baráttu við sjúkdóminn.

Úlli var níundi í röð okkar systkina, rétt 61 árs gamall, búinn að koma sér vel fyrir og hafði svo gaman af lífinu. Hann var að okkar mati mesti töffarinn í fjölskyldunni. Hann spilaði fótbolta og var mikill Leedsari allt til enda. Úlli var mikill dansari og segja má að hann hafi dansað áfram allt sitt líf og áorkað miklu.

Úlli skellti sér á vertíð til Vestmannaeyja eins og svo margir gerðu á þeim árum. Hann kolféll fyrir eyjunum og bjó þar um tíma. Þar eignaðist hann börnin sín þau Gunnýju og Þorfinn en áður hafði hann eignaðist hana Evu sína.

Hann festi rætur sínar í Eyjum og hefur alltaf verið meira Eyjamaður en nokkuð annað. Auðvitað mun hann taka sína hinstu hvílu þar, hvar annars staðar?

Úlfar var heppinn með lífsförunaut. Lánið lék við hann þegar hann hitti Stínu og bauð henni upp í dans.

Einhvern veginn small allt saman eins og hann hefði fundið síðasta kubbinn í púslið. Hann blómstraði hreinlega, þau áttu svo fallega samleið. Stína varð börnum Úlla góð stjúpmóðir og barnabörnunum mikil amma.

Þau byggðu upp fallegt heimili í Grindavík þar sem ávallt var opið hús fyrir börnin og barnabörnin sem og alla aðra sem komu þar við.

Já, við kveðjum bróður okkar með sorg í hjarta. Við höfum fylgst með honum síðastliðin tvö ár takast á við veikindi sín af svo miklu æðruleysi og stórhug, ákveðinn í að njóta lífsins. Við fréttum af honum á hinum ýmsu stöðum, út um allar trissur, á milli lyfja- eða geislameðferða. Hann naut þess að spila golf, sækja tónleika, sem þau gerðu mikið af hann og Stína. Oft skellti hann sér í eyjarnar að hitta vini sína og dætur og að vinna í húsinu sínu. Oft var hann floginn út í heim í einhverjar ævintýraferðir. Já, Úlli naut lífsins til hinsta dags.

Við systkinin erum þakklát fyrir þann tíma sem við áttum með Úlla heima á Sigló í sumar. Þar hittumst við, öll 12 saman, með fjölskyldum okkar og áttum yndislega helgi. Úlli naut þess að koma á æskustöðvarnar og hitta vini og kunningja og taka einn hring á golfvellinum.

Elsku Stína, Eva, Gunný, Þorfinnur, Sunna og fjölskyldur, haldið vel utan um hvert annað og verið áfram þessi samheldna fjölskylda. Það var einstakt og gott að fá að upplifa samheldni ykkar núna á síðustu dögum hans Úlla, hvað þið áttuð ljúfa og fallega stund með honum. Við erum þakklát fyrir að hafa fengið að vera með og fá að kveðja. Við systkinin og fjölskyldur okkar vottum ykkur okkar dýpstu samúð og megi Guð styrkja ykkur í sorginni.

Elsku bróðir. Við þökkum samfylgdina og hafðu þökk fyrir allt. Guð geymi þig.

Fyrir hönd systkinanna,

Erla Gunnlaugsdóttir.

Kallið er komið,

komin er nú stundin,

vinaskilnaðar viðkvæm stund.

Vinirnir kveðja

vininn sinn látna,

er sefur hér hinn síðsta blund.

Margs er að minnast,

margt er hér að þakka.

Guði sé lof fyrir liðna tíð.

Margs er að minnast,

margs er að sakna.

Guð þerri tregatárin stríð.

(Valdimar Briem)

Í dag kveðjum við kæran vin, Gunnlaug Úlfar eða Úlla eins og hann var alltaf kallaður.

Úlli kom inn í fjölskylduna árið 2002 þegar hann og Stína systir okkar og mágkona fóru að stinga saman nefjum og síðan að búa saman.

Það var ljóst frá upphafi að Úlli smellpassaði inn í hópinn og myndaðist strax mikill vinskapur milli okkar

Það voru ófá skiptin sem við systur og makar komum til Stínu og Úlla til Grindavíkur og gistum hjá þeim, Úlli var höfðingi heim að sækja og galdraði fram dýrindis máltíðir, enda frábær kokkur, þarna áttum við margar ógleymanlegar stundir með þeim og brást ekki að daginn eftir var Úlli vaknaður fyrstur manna og búinn að undirbúa morgunverð eins og hann gerist bestur.

Það voru margar góðar stundir sem við áttum saman bæði hér heima og erlendis, við gleymum ekki þjóðhátíð í Vestmannaeyjum sem við fórum á systkinin með börnin okkar með okkur og þar var Úlli í essinu sínu með hvíta tjaldið sitt og yljum við okkur við þær góðu minningar.

Það má með sanni segja að Úlli hafi kunnað að njóta lífsins, enda voru hann og Stína mjög dugleg að ferðast og gleðjast með góðum vinum.

Úlli var líka mjög góður tengdasonur og vildi allt fyrir tengdaforeldra sína gera. Hann kom varla í heimsókn til mömmu án þess að finna sér eitthvað til að laga eða gera fyrir hana.

Stórt skarð er höggvið í fjölskylduna og við sitjum nú eftir með sorg í hjarta og söknuð eftir þeim góða manni sem Úlli vinur okkar var.

Við þökkum fyrir samfylgdina, elsku Úlli.

Elsku Stína, Eva, Þorfinnur, Gunný, Sunna, tengdabörn og barnabörn. Okkar innilegustu samúðarkveðjur til ykkar allra.

Minningin um góðan dreng lifir áfram.

Far þú í friði,

friður Guðs þig blessi,

hafðu þökk fyrir allt og allt.

Gekkst þú með Guði,

Guð þér nú fylgi,

hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.

(Valdimar Briem)

Eygló og Olle,

Gerður og Sigurður,

Victor og Júlía,

Jóhanna og Geir.

Það er þyngra en tárum taki að skrifa minningargrein um hann Úlla, eins og við vinirnir kölluðum hann. Hann var mikill Lionsmaður og ekki síður vinur. Úlli gekk á sínum tíma í Lionsklúbb Grindavíkur og lét strax mikið að sér kveða hjá okkar klúbbi. Hann var gríðarlega afkastamikill félagi og tók að sér hvert verkefnið á fætur öðru og skilaði því með miklum sóma.

Það er ekki of djúpt í árinni tekið að segja að hann hafi verið einn af afkastamestu félögum okkar. Hann var gerður að Melvin Jones-félaga fyrir nokkrum árum, en það er ein af æðstu viðurkenningum sem Lionsmaður getur fengið og hafði hann svo sannarlega unnið fyrir henni. Úlli hefði átt greiða leið í Umdæmisstjórn Lionshreyfingarinnar en hann vildi einfaldlega leggja sig fram um að gera klúbbinn okkar betri.

Úlli tók við formennsku Lionsklúbbs Grindavíkur 1. júlí 2019 og var það í annað sinn sem hann varð formaður. Hann var búinn að undirbúa starfsárið sem fram undan var undir sinni stjórn þegar hann féll frá langt um aldur fram. Í hugum okkar Lionsmanna er mikill missir að Úlla, hann var ekki bara duglegur, hann var líka svo góður félagi. Hann var með sínar skoðanir á hreinu og hvatti okkur sem vorum að vinna nefndarstörf á vegum klúbbsins að huga vel að því sem við vorum að vinna við, þ.e.a.s að láta gott af okkur leiða og fylgjast vel með samfélagi okkar. Svona var hann Úlli.

Við Lionsmenn kveðjum hann með miklum söknuði og vottum Stínu og öllum aðstandendum hans innilega samúð.

F.h. Lionsklúbbs Grindavíkur,

Gunnar Vilbergsson.

Elsku Úlli. Við vissum að þessi stund kæmi, en hún kom of fljótt. Á síðustu tveimur árum hefur útlitið stundum verið pínu svart, en alltaf skoppaðirðu til baka af krafti og vonuðum við heitt að það yrði aftur þannig núna. Við sitjum eftir og syrgjum þig og allar þær stundir sem munu aldrei verða, en þökkum og minnumst þeirra sem við áttum. Þið Stína voruð samheldin og yndisleg hjón og að vera í návist ykkar var alltaf svo notalegt og gott. Vinátta okkar var einstök, náin og ómetanleg. Ótal ferðir okkar, golfferðir, tónleikaferðir, matarboð, spilakvöld og spjallið. Við gátum setið fram á nótt, spjallað um allt, rökrætt og þrætt, þú varst oft á öndverðum meiði við okkur, eða „illa vinstri grænn“ eins og við kölluðum þig oft. En aldrei var djúpt á því og við kvöddumst alltaf með kossi.

Golfið var áhugamál okkar og nutum við þess að spila saman. Það sem þú gast hneykslast á Stínu þegar hún hitti ekki boltann nógu vel en klúðraðir svo næsta höggi sjálfur með tilheyrandi kátínu. Þú varst vinnusamur fagmaður og öll þau verk sem þú tókst þér fyrir hendur gerðir þú vel. Heimili ykkar er lýsandi dæmi um vinnusemi, metnað og natni fyrir verkefnum þínum. Að koma til ykkar var alltaf yndislegt. Þú hafðir gaman af að taka á móti fólki, naust þín í eldhúsinu, bauðst úrvals mat og vín og alltaf var einn Irish. Ferðin okkar á Nordica á Food & fun, þegar þú skrifaðir skilaboð til kokksins „Það má alltaf gera betur“ eftir að við höfðum fengið frábæran mat og topp þjónustu. Frasinn hefur fylgt okkur síðan og notaður oft, en það var sá kokkur sem vann keppnina það árið!

Ferðin til Dublin, þegar við fórum út að borða og pantaður var Irish eftir mat, þú tókst einn sopa og spurðir þjóninn hvort það væri viskí í glasinu, hann svaraði því játandi, en þér fannst lítið til koma og á endanum varstu kominn í eldhúsið þar sem þú kenndir sjálfum Írunum að búa til fullkominn Irish.

Trúlofun ykkar Stínu með okkur í París, fljótabáturinn í Amsterdam og dásamlega ferðin okkar til Maastricht á André Rieu sem var jólagjöfin til Stínu framkalla yndislegar minningar. Það var ómetanlegt að fá að eyða síðustu jólum með ykkur þegar við fórum stórfjölskyldurnar tvær til Flórída og áttum frábæran tíma saman. Hægt væri að segja frá óteljandi ferðum og uppákomum en það er hláturinn, gleðin, þægilega og hlýja návistin sem stendur upp úr í minningunni.

Þú varst ótrúlega heppinn að hafa fengið hana Stínu inn í líf þitt, hún var þér sem klettur og náði að temja óhemjuna sem ríkti svolítið í þér þegar þið kynntust. Þið unnuð svo vel saman og fallegra danspar verður vart til. Við pössum yndislegu Stínu okkar og hún verður alltaf okkar besta.

Elsku Stína, Eva, Gunný, Þorfinnur, Tobbi, Ágústa, Sunna, Gylfi og fjölskyldur, þótt missir okkar sé mikill er missir ykkar margfaldur. Við biðjum góðan Guð að vaka yfir ykkur og gefa okkur öllum styrk í sorginni.

Elsku Úlli, við elskum þig. Þar til við hittumst á ný segjum við skál – við verðum ávallt undir þínum áhrifum.

Bjarni Ólafur (Daddi) og

Guðrún Mary.

Fallið er frá ljúfmennið Úlli pípari vinur okkar. Vinskapurinn hefur spannað um 30 ár og skuggi aldrei fallið á. Úlli var einn allra mesti höfðingi sem við höfum kynnst, hann veitti vel og vildi aðeins það besta fyrir sig og sína. Við í vinahópnum Undir áhrifum höfum oft kallað Úlla greifa, það átti svo vel við hann.

Úlli og Stína dönsuðu fallegan dans gegnum lífið saman með léttri golfsveiflu, ferðuðust og nutu góðra tíma með vinum. Fyrirmyndarhjón og vinir vina sinna. Það er því með miklum söknuði sem við kveðjum okkar elskulega vin sem var okkur svo ráðagóður og hjálplegur. Úlli, við elskum þig, eða eins og góður vinur okkar Daddi myndi segja yfir þennan hóp: „Hef ég nýlega sagt ykkur hvað mér þykir vænt um ykkur?“

Við eigum margar góðar sögur af okkar manni og þeim verða áfram gerð reglulega skil.

Eitt sinn nutum við góðs matar og fengum einstaka þjónustu á Food and fun-hátíð. Þegar kom að heimferð komumst við að því að Úlli hafði skrifað skilaboð á kvittunina til þjónsins: „Það má alltaf gera betur.“ Þetta vakti mikla kátínu hjá okkur, ekki síst þegar við komumst að því seinna að kokkurinn sem eldaði fyrir okkur vann keppnina það árið. Úlli karlinn fékk ansi oft að heyra þessa ágætu setningu eftir þetta og hafði gaman af.

Úlli fæddist á Siglufirði og bjó í Grindavík en er einn allra mesti Eyjamaður sem sögur fara af. Hann elskaði Þjóðhátíð og tjaldið hans var alltaf eitt það flottasta. Úlli var mikill golfari og spilaði golf alveg fram í ágúst. Kristó er afar þakklátur fyrir tímann sem þeir hafa eytt saman á vellinum og í vikulegri golfkennslu í allan vetur. Ófáar golfferðir voru farnar og verður næsta ferð Lundanna ekki söm án hans. Ákveðið hefur verið að hér eftir verði árlega keppt um „Úllabikarinn“ í minningu hans.

Við í Undir áhrifum höfum verið dugleg að ferðast saman og gleði og væntumþykja alltaf verið í fyrsta sæti. Hlé þurfti að gera á ferðunum þegar þrír fjórðu hópsins tóku upp á því að eignast aðra umferð af börnum. Við undirrituð eignuðumst dreng og komumst svo fljótlega að því að við ættum von á öðrum.

Dag einn kíkti Úlli í kaffi og ákváðum við að segja honum gleðitíðindin, en viðbrögð hans komu á óvart. „Eruð þið eitthvað klikkuð?“ voru fyrstu viðbrögð hans áður en hann óskaði okkur til hamingju, en þótti nóg um þetta barnastúss í hópnum.

Í september var plönuð ferð til Ítalíu, sem hafði verið draumur Úlla og Stínu lengi. Stuttu fyrir ferðadag kom í ljós að læknarnir treystu Úlla ekki til að fara. Kvöldið áður en lagt var af stað gistum við öll í Grindavík, borðuðum góðan mat og Úlli dró fram besta vínið sem hann hafði geymt fyrir sérstakt tilefni.

Þetta kvöld nutum við samverunnar, Úlli var hinn hressasti. Tveimur dögum síðar var Úlla farið að hraka svo mikið að hann var lagður inn á spítala. Þar hafði hann Stínu sína sér við hlið, sem hefur staðið með honum eins og sjálfur Heimaklettur ásamt börnum þeirra. Síðasta daginn á Ítalíu opnuðust himnarnir og það hellirigndi. Stuttu síðar kom símtal að heiman þar sem Stína sagði okkur að stutt væri í endalokin hjá okkar manni. Við röltum í þorpskirkjuna og báðum fyrir vini okkar, sem kvaddi þetta líf allt of snemma stuttu síðar. Elsku Stína okkar sem hefur verið stoð hans og stytta, þú ert einstök og átt okkur alltaf að. „Undir áhrifum“ hópurinn mun halda áfram að ferðast og vera sterkur og minnast okkar yndislega Úlla.

Elsku Eva, Gunný, Þorfinnur, Sunna, tengdabörn og barnabörn, hugur okkar er hjá ykkur, minningin um Úlla verður aldrei frá ykkur tekin.

Hvíldu í friði kæri vinur, þínir vinir

Kristófer (Kristó)

og Margrét (Magga).