Þorsteinn Andrésson

Elsku Steini minn.

Takk fyrir yndisleg tíu ár, vildi að þau hefðu orðið fleiri.

Þú varst mér allt í öllu og börnin mín, tengdabörn og barnabörnin okkar áttu alltaf aðgang að stóra hlýja faðminum þínum. Einnig græddum við öll stóra fjölskyldu með honum Steina sem okkur þykir óendanlega vænt um.

Þín er sárt saknað.

Þangað til næst.

Þín

Engu máli skipti hvort þú vissir upp á hár hvernig ætti að standa að framkvæmdinni eða hvort þú hefðir enga hugmynd um út í hvað þú værir að fara, aldrei skorti þig þor til að leggja af stað, þreifa þig áfram og beita þínu einstaka hugviti og verklagi til að leysa gátuna. Þá skiptir engu hvort um ræddi að skipta um glussaslöngur í heimsins stærsta krana, syngja bæði hátt og snjallt fyrir fullu húsi, smíða lyftuhringssnúningssvið í leikhús, flytja inn með ástkonu, hálfuppkomnum börnum hennar þremur og þremur mökum eða reisa timburhús einn þíns liðs. Það var þó gert með smá aðstoð frá gamla zetornum, sem fékk smá klapp að launum og að sjálfsögðu undir styrkri andlegri leiðsögn Ingibjargar vinkonu þinnar og eiginkonu.

Þorið sem þú hafðir hefur verið mér hvatning í daglegu amstri og ekki síst þorið sem þú hafðir til að segja þína meiningu í hvívetna sama við hvern var rætt og um hvað. Ég dreg samt ekkert af því að þú varst bölvaður „besserwisser“ og gast verið alveg óþolandi, sér í lagi af því að þegar öllu var á botninn hvolft hafðir þú í flestum tilfellum rétt fyrir þér.

Steinn eða Steini eins og þú varst gjarnan kallaður gefur einnig skýra mynd af því hversu traustur þú varst. Hvílíkur klettur af manni er vandfundinn hvort sem um ræðir líkamlegt atgervi eða andlegan styrk. Hvernig þú reyndist samferðafólki þínu á ögurstundum, komst sláttuvélum í gang, dráttarvélum af stað og togurum á flot. Og það sem þú ert ekki búinn að gera fyrir okkur gemlingana sem fylgdum í pakkanum þegar þú og Inga giftuð ykkur.

Maður hefur jafnvel notið góðs af greiðvikni þinni víðsvegar um landið þar sem úir og grúir af fólki í hverju einasta krummaskuði sem er búið að leita þess leiða í mörg ár að launa greiða sem þú hefur innt af hendi. Það segi ég fullum fetum að ég hef aldrei kynnst nokkrum manni sem er jafn skilyrðislaust greiðvikinn og þú.

Það voru virkileg forréttindi að fá að kynnast þér vinur minn og vera þér samferða undanfarin níu ár. Við fengum að reyna ýmislegt á þessum tíma og vorum við ekki búnir að þekkjast mjög lengi þegar við vorum komnir í sambúð ... ásamt restinni af fjölskyldunni. Ég get ekki annað en tekið ofan fyrir okkur að halda út átakalaust í tæp tvö ár. Það segir ótrúlega margt um það umburðarlyndi og manngæsku sem þú varst haldinn (svo ekki sé minnst á tengdamóður mína og aðra ábúendur í kommúnunni). Það voru forréttindi að fá að vera þátttakandi í þeirri fjölskyldu sem við vorum búin að skapa í sameiningu og verð ég ævinlega þakklátur fyrir það tækifæri að geta ásamt Hafrúnu fært þér tvo litla afastráka sem þú reyndist svo afskaplega vel. Lífi þínu og ljósi verður haldið á lofti um ókomin ár og veit ég það að hinn sári söknuður mun víkja fyrir ómetanlegum og hlýjum minningum um okkur saman, um þig og allt það sem þú stóðst fyrir, Þorsteinn Andrésson.

Þinn vinur og tengdasonur,

Fyrst hélt ég utan um hann, breiðleitan og kátan kút.

Svo hélt hann utan um mig og aðrar mikilvægar eldri konur í lífi hans, kannski sérstaklega Kötu, hver sér fyrir sér ungan mann með þykkar hendur klippa neglurnar á aldraðri ömmusystur.

Svo kom Inga, konan sem við vildum líka halda utan um því hún hélt utan um okkur með honum. Lánið í lífi okkar allra, með henni komu börn og svo tengdabörn og barnabörn. Steini var einstaklega barngóður og barnabörnin veittu lífi hans nýjan tilgang.

Börnin mín sem Steini hélt utan um frá upphafi. Sigga Sóley sem hann bar alltaf á höndum sér, hún flutti svo til Reykjavíkur þar sem hann og Inga björguðu henni úr öllum mögulegum og ómögulegum aðstæðum.

Ingvar Hersir sem fylgdi Steina sem lamb, svaf löngum stundum í traktornum hjá honum. Steini kenndi Ingvari Hersi að smyrja og sjóða og rífa í sundur og setja rétt saman aftur. Að stjórna stórum vélum, ég gleymi ekki stundinni þegar Ingvar Hersir rúllaði sjálfur úti í Heiði – veit ekki hvor þeirra var stoltari.

Heiðin var uppáhaldsstaður Steina. Ófáar vinnustundir átti hann þar í jarðvinnu og uppskeru og svo gæsaveiðin, það voru hvíldarstundirnar snemma morguns úti í náttúrunni sem skiptu meira máli en fjöldi fugla. Steini gat komið öllum vélum í gang og haldið þeim gangandi, sérgrein hans var glussi og glussadælur. Það voru samt stíflurnar í hans eigin dælu sem stöðvuðu gangverkið þennan fallega haustmorgun í Heiðinni.

Steini var með stærsta hjartað. Meira að segja stóru olíukámugu hendurnar bliknuðu í samanburði.

Mikið var lánið þegar þau Inga tóku saman, þar hittust hjörtu af svipaðri stærð. Greiðvikni hans jafna fáir. Enginn greiði of stór og ekkert vildi hann fá í staðinn – nema kannski í mesta lagi pönnukökur með kaffinu, sem hann vafði upp tvöfaldar með sykri. Hann var okkur systkinunum óendanlega góður og alltaf tilbúinn að miðla af visku sinni, allt frá kennslu á stórar vélar til leiðbeininga í gegnum síma um hvernig maður stillir á höggið á borvélinni – og hvílík þolinmæði sem hann hefur haft! Aldrei lét hann okkur líða öðruvísi en að við gætum leitað til hans nótt sem nýtan dag, alltaf jafn sjálfsagt.

Svo var það viðhaldið á vélunum. Það var ekki að ástæðulausu að hann Steini var alltaf með svartkámuga lófa, hans mottó var að allt væri hægt að gera við með töng, skrúfjárni og hamri (helst sleggju) og muna svo að smyrja!

„Þú manst það bara næst...“ sagði hann oft. Sama þótt maður hefði óvart keyrt tætluna utan í girðingu og dregið upp tugi metra, prjónað Massanum upp á dekk á næsta traktor eða bara fengið lélega einkunn í prófi þá datt honum aldrei í hug að skamma okkur eða láta okkur líða illa yfir því. „Þú manst það bara næst Sigga mín að beygja bara aðeins fyrr þegar þú ert með tætluna aftan í.“ Nálgunin var þannig að það væri alltaf hægt að læra af mistökunum – allt væri hægt að laga svo lengi sem allir væru óslasaðir.

Við erum afskaplega þakklát fyrir að hafa alist upp við þau forréttindi að hafa Steina alltaf á hliðarlínunni.

Skyndilega og óvænt er frænda okkar og góðum vini kippt í burt. Steini var við gæsaveiðar að morgni en skilaði sér svo ekki í hádegisgrautinn til Deddu systur sinnar. Hann var farinn í annan heim.

Það er margs að minnast úr samleið okkar Steina í gegnum lífið og það er skrítið að hugsa til þess að sjá hann ekki framar.

Það var mikil gæfa fyrir Steina að kynnast henni Ingu sinni og eignast með henni þá yndislegu fjölskyldu sem hefur umlukið þau og ekki minnst gefið honum afanafnbótina. Inga og Steini voru mjög samhent og samhuga og Inga náði að virkja það besta sem Steini hafði að geyma.

Minningarbrotin eru mörg.

Við systkinin nutum þess að alast að hluta til upp á Stóra-Kroppi þar sem við vorum í sveit í mörg sumur, Þórhallur frá fjögurra ára aldri. Þar var ýmislegt brallað og við lærðum að vinna og umgangast skepnur og tæki. Steini og Þórhallur oftast skítugir upp fyrir haus en varla sást blettur á Kristleifi og Sigurði þótt þeir kæmu úr sömu verkum.

Steini heimsótti okkur oft í Kópavoginn þar sem við fórum á smíðavöll, í siglingaklúbb, í stutt ferðalög m.a. austur á „StokksEyrarbakka“, ungmennafélagsmót í Kópavog þar sem Katrín og Steini kepptu fyrir hönd UMSB.

Sumarið '79 var Katrín ráðskona hjá Steina og Kötu á Stóra-Kroppi. Sama sumar tóku Sigurður og Steini bílprófið í Borgarnesi, en það var afgreitt á alls sjö tímum fyrir þá báða.

Stuttu seinna kenndi Steini Áslaugu að fara á hestbak og skjóta af byssu.

Allar þessar minningar eru samofnar í þéttum frændsystkinahópi sem haldið hefur saman undir verndarvæng „ættmæðraveldis SigguSoffíuSvövu“.

Þegar Sóley systir hans eignaðist Andreu kom í ljós hve mikil barnagæla Steini var og hefur hann verið uppáhaldsfrændi margra barna.

Hlýja, dugnaður, traust, smá stríðni – glettni, stundum þrjóskur, traust, þétt, öruggt en mjúkt handaband og stórt faðmlag eru orð og hugsanir sem við tengjum við Steina. Þegar við lokum augunum og hugsum til hans sjáum við hann brosandi, og brosið hans Steina var innilegt og náði svo skemmtilega til augna hans.