Jón Ólafur Þórðarson fæddist á Ísafirði 16. janúar 1946. Hann varð bráðkvaddur 23. september 2019.

Eftirlifandi eiginkona Jóns Ólafs er Bjarnveig Bjarnadóttir, sérkennari, f. 19. apríl 1953.

Foreldrar Bjarnveigar voru Hólmfríður Einarsdóttir, f. 9. ágúst 1915, d. 4. desember 1972, og Bjarni Sigurgeir Guðjónsson, f. 3. júní 1911, d. 27. nóvember 1987.

Bjarnveig og Jón Ólafur voru gefin saman 14. apríl 1974. Börn þeirra eru Fríða, fædd Jónsdóttir, nú Metz, heilsuhagfræðingur, f. 20. maí 1975, gift Saad Metz verkfræðingi, f. 8.febrúar 1967. Þau eru búsett í Kanada.

Þórður Jónsson, f. 2. júní 1976. Býr í Reykjavík.

Foreldrar Jóns Ólafs voru Aðalheiður Bára Hjaltadóttir, f. 11. október 1922, d. 1. nóvember 2000, og Þórður Júlíusson, f. 4. ágúst 1918, d. 15. ágúst 2010.

Systkini: Ásthildur Cecil, f. 11.11. 1944, d. 30.8. 2018, Hjalti, f. 14.8. 1953, Gunnar, f. 4.10. 1954, Halldóra, f. 20.10. 1957, Sigríður, f. 21.11. 1959, Inga Bára, f. 15.2. 1965, Júlíus, f. 12.6. 1967, d. 14.1. 1968.

Jón Ólafur varð stúdent frá MA 1966 og hóf þá um haustið nám í lögfræði við HÍ. Hann lauk fyrri hluta lögfræðiprófs vorið 1970 með ágætiseinkunn og síðari hluta embættisprófs í lögfræði vorið 1972, einnig með ágætiseinkunn.

Hann lauk við að flytja prófmál sem þá þurfti til að verða héraðsdómslögmaður sama ár. Sumarið 72 vann hann við smíðar á Ísafirði en fyrri sumur hafði hann oftast verið til sjós. Haustið 1972 hóf hann störf hjá Fasteignasölunni Eignir í Reykjavík og starfaði þar fram á vor 1973. Þá réðst hann sem fulltrúi sýslumanns við sýslumannsembættið á Ísafirði og vann þar til 1981 er hann fluttist til Reykjavíkur ásamt eiginkonu og börnum þeirra. Á Ísafirði gegndi Jón Ólafur ýmsum trúnaðarstörfum fyrir Sjálfstæðisflokkinn. Hann var í bæjarstjórn frá 1974 fram til 1981 er hann flutti úr bænum.

Í Reykjavík hóf hann störf hjá skattrannsóknarstjóra og vann þar til 1983 er hann hóf eigin rekstur og deildi húsnæði með Sverri Sigurjónssyni viðskiptafræðingi. Hann starfaði sjálfstætt frá þessum tíma til dauðadags.

Í allmörg ár starfaði hann í sama skrifstofuhúsnæði og Brynjar Ívarsson sem rak skipasöluna Báta og búnað og annaðist samninga og önnur lögmannsstörf fyrir hann. Eftir að þeir flutti skrifstofur sínar að Barónsstíg 5 annaðist Jón Ólafur einnig alla samninga fyrir fasteignasölu Brynjólfs Jónssonar sem var á sama stað. Allan tímann var hann með sína lögmannsstofu og sinnti margskonar lögmannsstörfum ásamt bókhaldsvinnu og uppgjöri fyrirtækja og einstaklinga.

Árið 2010 flutti Jón Ólafur lögmannsstofu sína að Eldshöfða og hætti þá störfum fyrir skipasöluna og fasteignasöluna og vann sem einyrki ýmis lögmannsstörf ásamt bókhaldi.

Árið 2013 flutti hann starfsemi sína, Jón Ólafur Þórðarson ehf., nálægt heimili sínu í Mosfellsbæ og vann alveg fram á síðasta dag.

Útför hans fer fram frá Guðríðarkirkju í Grafarholti í dag, 4. október 2019, klukkan 13. Jarðsett verður í Mosfellskirkjugarði í Mosfellsdal.

Fyrir hálfri öld kynntist ég ástinni minni. Ég var að verða sextán ára. Hann að verða tuttugu og þriggja. Leiðir okkar lágu saman í Gúttó á Ísafirði. Hann bauð mér upp í dans og bað um síðasta dansinn. Eftir ballið gengum við um bæinn í vetrarkyrrðinni. Hann fylgdi mér að húsinu þar sem ég bjó. Hann hélt að mér væri kalt og breiddi frakkann sinn yfir mig og var sjálfur á skyrtunni. Hann sagði svo margt fallegt við mig og ég skynjaði strax þessa fallegu sál, þennan ljúfling. Ég skynjaði hversu skemmtilegur, greindur og hlýr hann var.

Áður en við kvöddumst með saklausum kossi við húsdyr frænda míns þar sem ég bjó bað ég hann um heimilisfang hans. Hann var þá við nám í lögfræði við HÍ. Ekki hafði gefið til flugs og því var hann enn á Ísafirði eftir jólafrí. Ég fimmtán ára unglingurinn sem hafði ekki aldur til að vera á þessu balli fór með eldri vinkonu minni.

Þegar leið frá fann ég að ég yrði að kynnast þessum unga og áhugaverða manni og skrifaði honum. Ég fékk svar og við skrifuðumst á fram á vor. Um vorið kom hann heim frá námi. Það sumar voru margar ferðir inn í Súðavík til að hitta mig.

Við höfum átt yndislegan tíma öll þessi ár og aldrei mátt hvort af öðru sjá.

Við eignuðumst gullin okkar Fríðu og Þórð og byggðum okkur hús á Ísafirði. Frá 1973 til 1981 vorum við á Ísafirði. Fluttum þá til Reykjavíkur til að leita hjálpar fyrir Þórð okkar sem þá var ljóst að átti við fötlun að stríða.

Nonni minn var skarpgreindur maður sem fljótur var að greina kjarnann frá hisminu. Hann setti sig vel inn í málin, las sér til og kynnti sér vel. Það kom enginn að tómum kofunum hjá honum og hann var einstaklega rökfastur.

Hann var skemmtilegur maður sem einstaklega gott var að búa með. Hann hafði góðan húmor og reyndi alltaf að sjá spaugilegu hliðarnar á ýmsu í tilverunni. Hann var drengur góður og húmanisti. Hann hafði áhuga á mörgu svo sem tónlist, bókmenntum, fallegu málfari, kvikmyndum og fleiru. Á yngri árum var hann góður íþróttamaður og mikið á skíðum. Hann þaut með Þórð okkar og leiddi hann niður skíðabrekkur. Hann kenndi honum að synda með því að hafa hann á bakinu. Fríðu okkar hafði hann í sérstökum stól á bakinu og fór með hana þannig á skíði þegar hún var ársgömul.

Hann sagði skemmtilega frá og hefði getað skrifað frábærar bækur. Hann sagði brandara þannig að fólk hló sig máttlaust.

Sorgin nístir þegar ég hef ekki lengur klettinn minn, heimakæru ástina mína með hlýja faðminn sinn sem ég gat alltaf treyst. Hann sem hvatti mig og studdi í hverju sem ég tók mér fyrir hendur. Honum var alltaf svo umhugað um velferð mína og barnanna okkar. Ég þakka honum hversu góður hann hefur alltaf verið okkur, hversu umburðarlyndur hann hefur verið Þórði okkar og gagnvart ýmsum erfiðleikum sem fylgja fötlun hans. Ég þakka honum fyrir allt sem hann var mér. Sú von býr mér í brjósti að ég eigi eftir að hitta hann aftur í sumarlandinu.

Góða ferð, ástin mín, sértu Guði falinn. Sjáumst þegar minn tími er kominn.

Þín að eilífu elskandi Badda.

Bjarnveig Bjarnadóttir.

Elsku besti pabbi, hetjan mín. Ég trúi ekki að þú sért farinn. Þú varst svo yndislegur pabbi, hjartahlýr og studdir mig í öllu sem ég gerði. Það er stórt skarð í hjarta mínu sem mun aldrei gróa. Þegar ég hugsa til baka koma svo margar góðar minningar upp í hugann. Sérstaklega man ég eftir kvöldunum í Mosfellsbænum þegar þú gerðir besta túnfisksalat í heimi og við horfðum á vestra saman í sjónvarpinu. Man hvað ég var spennt þegar þú byrjaðir að útbúa salatið, ég fylgdist alltaf með af fullum áhuga og svo var það framreitt með Bugles eða brauði. Ég mun líka sakna steikta fisksins þíns, þú eldaðir hann alltaf fyrir mig í seinni tíð þegar ég kom til landsins. Mér fannst líka alltaf svo gaman að koma á skrifstofuna þína. Leit svo upp til þín og fannst þú svo flottur karl. Þegar ég var unglingur mátti ég svo vinna hjá þér í eitt sumar sem ritari. Ég veit nú ekki hversu mikið gagn var í mér en ég fékk að vélrita eyðublöð og ýmislegt fleira og þú varst alltaf svo ánægður með allt sem ég gerði. Í raun er það þér að þakka að ég lærði að vélrita því þú lést mig hafa bók til að læra rétt fingragrip og hefur það nýst mér vel í lífinu. Ég man svo vel eftir skútuferðunum og öllum ævintýrunum sem þeim fylgdu. Það var alltaf svo gaman að vera í kringum þig og þú hafðir alltaf skemmtilegar sögur á reiðum höndum og reyttir af þér brandarana. Ég er svo þakklát að hafa fengið þessar fjórar vikur með þér í Halifax þegar þú komst í heimsókn núna í ágúst. Var svo yndislegur tími. Einnig fyrir alla göngutúrana með þér. Þegar ég kom í janúar fórum við á hverjum degi saman niður að Esjunni. Það var þinn staður. Ég vildi óska þess að ég gæti fengið að knúsa þig einu sinni enn og segja hvað þú varst yndislegur pabbi, þakka þér fyrir stuðninginn sem þú hefur alltaf sýnt mér í öllu sem ég hef tekið mér fyrir hendur í gegnum tíðina. Þú studdir mig líka í náminu og ég verð þér ævinlega þakklát fyrir það. Ég er viss um að þú sért á góðum stað því þú ert svo góð sál. Ég er líka viss um að þú eigir eftir að passa upp á mömmu og fylgjast með henni. Þið voruð mínar fyrirmyndir og ástarsagan ykkar er svo falleg. Ég á alltaf eftir að sakna þín.

Þín elskandi dóttir,

Fríða.