Einar Ármannsson

Í dag kveðjum við Einar Ármannsson, sem varð bráðkvaddur langt um aldur fram.

Leiðir okkar Einars lágu saman er hann byrjaði að gera hosur sínar grænar fyrir Ásdísi systur minni. Hann birtist reyndar ekki á grænum hosum, heldur á rauðum Saab og það fór ekki á milli mála er hann mætti fyrir utan B-götu 3, tvígengisvélin í Sabinum sá til þess að hann þurfti ekki að flauta til að láta Ásdísi vita að hann væri mættur. Og síðan hurfu þau á brott í reykjarmekki malargötunnar. En fljótlega rann upp sú stund að meiri alvara var komin í þeirra samband og nú var Sabinum lagt fyrir utan og Einar tók skrefið inn fyrir þröskuldinn á B-götu 3 og í 45 ár fetuðu þau sömu leiðina. Þau voru samhent og dugleg að skapa gott heimili, reistu sér hús í Básahrauni 9 og allmörgum árum síðar byggðu þau stærra hús í Básahrauni 3. Fljótlega er þau hófu búskap fæddist þeirra fyrsta barn, Una Björg, nokkrum árum síðar fæddist Ármann og allmörgum árum síðar kom Emil Karel í heiminn. Öll börnin hafa reynst mikið dugnaðar- og mannkostafólk, sem hefur gengið vel í námi, starfi og í einkalífi.

Er þau Ásdís kynntust var Einar að hefja sinn sjómannsferil sem háseti. Leið hans lá síðan í Stýrimannaskólann og var hann æ síðan stýrimaður og skipstjóri. Einar var lengi stýrimaður og afleysingaskipstjóri hjá Jóa Alfreðs, Erlingi Ævari og Denna. Hann var einnig skipstjóri á Skálafelli um tíma. Einar var góður sjómaður, athugull, verklaginn, duglegur og með mikla samskiptafærni. Sjómannsferill Einars spannaði 34 ár og hafa ófáir sennilega róið jafn lengi úr Höfninni eins og hann. Er Einar kom í land hóf hann störf hjá Lýsi og þar líkaði honum vel að vinna, var ánægður með starfið, samstarfsfélaga og stjórnendur.

Einn var sá staður sem var honum kærastur, en það var Hamar 3, jörð fjölskyldunnar. Hvergi leið Einari betur en þar. Hann nefndi það oft hvílík forréttindi og ríkidæmi það væri að eiga slíkan stað, til að hvíla lúin bein og gleðjast með sínu fólki.

Einar var einstakur félagi, hann var vel heima í mörgu, minnugur á menn og málefni og hafði gaman af að ræða landsmálin – kratahugsjón hans hvarf aldrei, þó svo að hún hafi gefið eftir í þeim stjórnmálaflokkum sem tóku við af gamla Alþýðuflokknum – hans kratahjarta spilltist aldrei.

Einar var dagfarsprúður maður, lagði gott til allra og var drengur góður.

Þegar boðið var upp á drykk sagði Einar gjarnan: „bara lítið.“ Þessi orð lifa og Einar mun ávallt vera með okkur og er við hellum í glas og skálum munum við segja: „bara lítið.“

Blessuð sé minning Einars Ármannssonar.

Engjavegur 3, indíánatjald úti í garði, bogi og örvarnar sem maður fékk ekki að snerta en höfðu gríðarlegt aðdráttarafl. Unglingsárin, Ásdís kemur inn í fjölskylduna, börnin koma eitt af öðru, heimsókn til okkar í Odense, fiskur og humar frá Einari frænda sem var besti matur í heimi, afmæli og veislur í Þorlákshöfn þar sem Ásdís töfraði fram veislurétti eins og henni er einni lagið. Seinni árin höfum við svo hist reglulega öll systkinin og afkomendur og passað upp á það að hlúa að fjölskylduböndunum hjá okkur sem er svo dýrmætt, hefur Laufey sérstaklega passað upp á það þegar hún kemur til landsins.