Gátan er sem endranær eftir Guðmund Arnfinnsson:
Kalla góðan grip hann má.
Gumar á sér bera.
Hérað frítt og fagurt sá.
Fundur mun og vera.
Helgi R. Einarsson svarar: „Þegar ég las vísnagátuna varð mér einhverra hluta vegna hugsað til gamals nemanda og sveitunga Þórarins Péturssonar, bónda á Grund í Grýtubakkahreppi, en hann situr nú á þingi í fjarveru Þórunnar Egilsdóttur.
Brúka má Þingeying
á þing og er til bóta,
einnig er þarfaþing
þingið á milli fóta.“
Guðrún Bjarnadóttir leysir gátuna þannig:
Hlutir sumir þarfaþing.
Thing vill gumi bera.
Húnaþings um hérað syng:
Hart mun Alþing vera.
Hér kemur lausn Hörpu á Hjarðarfelli:
Hér er mikið þarfaþing.
Þing menn á sér bera.
Rætt mun vera um Rangárþing
og rekkar á þingi vera.
Sjálfur skýrir Guðmundur gátuna þannig:
Þing má gripi góða kalla.
Gumar á sér þingin bera.
Húnaþingið heillar alla.
Hópsamkoma þing mun vera.
Þá er limra:
Þeir bulla og blaðra á þingi
og beita orðanna kynngi,
hástöfum garga,
svo hneykslar það marga,
en bænahús reisir hann Bingi.
Og síðan ný gáta eftir Guðmund:
Tekur við af hafi haf,
hafsins öldur geisa,
gáta fæðist gátu af,
gátu þarf að leysa:
Beitt er hesti á blettinn þann.
Blómlaus jurt á túni er.
Einatt þau á fjalli fann.
Finnum glás af aurum hér.
Jón Ingvar Jónsson yrkir á Boðnarmiði:
Æ, mig skortir þrek og þor
þegar úfnar flóinn.
Alltaf fer með Faðir vor
fari ég á sjóinn.
Ekki stóð á svari frá Hjálmari Jónssyni:
Andagiftin aukast fer,
eflir kjark og þorið.
vísukornið afbragð er,
einnig Faðirvorið.
Halldór Blöndal
halldorblondal@simnet.is