Frétt kom í Morgunblaðinu um að Samson klónaður undan Sámi væri fæddur. Kötturinn Jósefína Meulengracht Dietrich gat ekki orða bundist: „Þegar ég las þessa frétt rifjaðist upp fyrir mér að síðast þegar við Eiður frændi héldum draugablót birtist dauður hundur og kvað döprum rómi:
Samson minn í kví kví
komdu hérna því því
ég skal bíta í rófuna þína,
rófuna þína ég glefsa í.“
Á hinn bóginn er Hjálmar Freysteinsson fullur „bjartsýni“:
Ef ég kerskni allri sleppi
á því fulla trú ég hef,
að verði mesti sóma seppi
Sámur II. Moussaieff.
Gunnar Örn Ólafsson gaukaði þessari skemmtilegu vísu að mér. Hún er eftir Kolbein í Kollafirði:
Öldur háar flóum frá
földum slá að dröngum;
haustsins brá er öllu á
Esjan grá í vöngum.
Hér er önnur staka eftir Kolbein:
Aldrei betur auðnudís
yndið lét við stráki
en hart á vetrar hálum ís
henst að geta á fáki.
Ragnheiður Stefánsdóttir birtir þessi fallegu erindi á Boðnarmiði:
Þú átt í huga þínum margar myndir
og minningar um það sem áður var.
Hlátur, gleði, ást og sætar syndir
en sorgin á sér líka bústað þar.
Seinna þegar göngu lífsins lýkur
og leggur þú í ferð á æðra stig.
Verður einhver hér af reynslu ríkur
að rifja upp góðar minningar um þig.
Pétur Stefánsson yrkir og fyrst ferskeytt:
Árla morguns upp ég rís
útsofinn og glaður.
Er ég til þess alveg vís
að yrkja lygablaður.
Margt er sér til gamans gert
sem gerir lífið betra.
Mér er afar mikilsvert
að mega kvæðin letra.
Síðan yrkir hann braghent samrímað:
Kaffitár og kleinuhringir kæta geðið.
Bráðum hefst hér stefjastreðið,
sterkum rómi verður kveðið.
Innra með mér enn má greina andans strauma.
Enda finn ég í mér krauma
einhverskonar frægðardrauma.
Halldór Blöndal
halldorblondal@simnet.is