Frétt kom í Morgunblaðinu um að Samson klónaður undan Sámi væri fæddur.

Frétt kom í Morgunblaðinu um að Samson klónaður undan Sámi væri fæddur. Kötturinn Jósefína Meulengracht Dietrich gat ekki orða bundist: „Þegar ég las þessa frétt rifjaðist upp fyrir mér að síðast þegar við Eiður frændi héldum draugablót birtist dauður hundur og kvað döprum rómi:

Samson minn í kví kví

komdu hérna því því

ég skal bíta í rófuna þína,

rófuna þína ég glefsa í.“

Á hinn bóginn er Hjálmar Freysteinsson fullur „bjartsýni“:

Ef ég kerskni allri sleppi

á því fulla trú ég hef,

að verði mesti sóma seppi

Sámur II. Moussaieff.

Gunnar Örn Ólafsson gaukaði þessari skemmtilegu vísu að mér. Hún er eftir Kolbein í Kollafirði:

Öldur háar flóum frá

földum slá að dröngum;

haustsins brá er öllu á

Esjan grá í vöngum.

Hér er önnur staka eftir Kolbein:

Aldrei betur auðnudís

yndið lét við stráki

en hart á vetrar hálum ís

henst að geta á fáki.

Ragnheiður Stefánsdóttir birtir þessi fallegu erindi á Boðnarmiði:

Þú átt í huga þínum margar myndir

og minningar um það sem áður var.

Hlátur, gleði, ást og sætar syndir

en sorgin á sér líka bústað þar.

Seinna þegar göngu lífsins lýkur

og leggur þú í ferð á æðra stig.

Verður einhver hér af reynslu ríkur

að rifja upp góðar minningar um þig.

Pétur Stefánsson yrkir og fyrst ferskeytt:

Árla morguns upp ég rís

útsofinn og glaður.

Er ég til þess alveg vís

að yrkja lygablaður.

Margt er sér til gamans gert

sem gerir lífið betra.

Mér er afar mikilsvert

að mega kvæðin letra.

Síðan yrkir hann braghent samrímað:

Kaffitár og kleinuhringir kæta geðið.

Bráðum hefst hér stefjastreðið,

sterkum rómi verður kveðið.

Innra með mér enn má greina andans strauma.

Enda finn ég í mér krauma

einhverskonar frægðardrauma.

Halldór Blöndal

halldorblondal@simnet.is