Hjörtfríður Jónsdóttir

Elsku mamma. Lífið getur svo sannarlega verið ósanngjarnt. Eftir langa og erfiða göngu með þennan ömurlega sjúkdóm færðu loks hvíldina.

Þrátt fyrir að upplifa nú mikla sorg, söknuð og jafnvel reiði erum við á sama tíma óendanlega þakklát fyrir að hafa átt þig sem mömmu, þótt tíminn hafi verið styttri en við hefðum viljað. Enn og aftur erum við minnt á það hvað lífið getur verið stutt.

Þú hafðir svo marga frábæra eiginleika sem við fengum að njóta á meðan þú varst hér. Smátt og smátt náði sjúkdómurinn þó tökum á þér, en það sem hann náði aldrei að sigra var gleðin og kímnigáfan sem höfðu alltaf einkennt þig. Þú varst ennþá jafn stríðin og fyndin og yfirleitt var stutt í hláturinn. Það skipti heldur ekki máli hversu erfitt ástandið varð, þú varst alltaf jafn falleg og vel tilhöfð. Enda fengum við ósjaldan að heyra hvað við ættum glæsilega mömmu.

Að uppskera eins og maður sáir er orðatiltæki sem á vel við ykkur pabba. Þegar á reyndi voruð þið alltaf til staðar fyrir ykkar fólk og kom það bersýnilega í ljós eftir að þú veiktist. Í gegnum allt ferlið var traustur hópur fjölskyldu og vina sem hafði það að markmiði að fara í gegnum þetta saman. Þið sáðuð ykkar fræjum vel og uppskáruð sanna vini sem hafa verið okkur systkinum ómetanleg á þessum erfiðu tímum.

Þú varst ekki bara frábær mamma heldur voru Hjörtfríður og Árni Jakob heppin að eiga þig sem ömmu. Þú varst svo stolt af litlu nöfnunni þinni og þið voruð miklar vinkonur.

Árni Jakob fékk að kynnast þér um það leyti sem þú veiktist og áttuð þið saman góðar og skemmtilegar stundir. Þröstur litli fékk ekki jafn mikinn tíma með þér en þið áttuð samt yndislegar stundir saman. Það var alltaf jafn gaman að sjá hvað þið ljómuðuð bæði við það eitt að sjá hvort annað. Hann fær svo að heyra óteljandi fallegar og góðar sögur af ömmu Hjöddu frá okkur öllum, við pössum upp á það.

Við vitum að nú hefur pabbi tekið fagnandi á móti þér og yljum okkur við þær hugsanir að nú séuð þið saman. Þú eins falleg og þú varst, laus við sjúkdóminn, og pabbi að stjana við drottninguna sína. Alveg eins og þetta hefði átt að vera.

Takk fyrir allt. Hvíldu í friði, elsku mamma.

Þegar ég rifja upp í huganum allar minningarnar um þig er af mörgu að taka. Fyrsta minningin um þig er þegar mamma kom með þig til Þórshafnar með flugvél frá Reykjavík, þá tveggja vikna gamla. Ég beið í forstofunni í Herðubreið og gat ekki beðið eftir að fá að sjá þig. Þú varst fallegasta barn sem ég hafði séð og fegurðin hélst allt fram í andlátið. Þú varst ekki bara fögur útlits, heldur var allt þitt innræti og ræktarsemi jafn falleg.

Þú áttir marga góða vini sem sýndu þér mikla ræktarsemi síðustu árin sem þú lifðir, þar sem þú glímdir við hinn illvíga sjúkdóm alzheimer. Þú varst einungis 51 árs þegar þú greindist með sjúkdóminn, en leiðin lá því miður allan tímann niður á við og nú er þeirri þrautagöngu þinni lokið, en eftir sitjum við ættingjar og vinir og söknum þín sárt. Harmur barna þinna er mikill, þar sem þau hafa nú misst báða foreldra sína langt um aldur fram.

En aftur að minningunum. Þú fluttir frá Þórshöfn 9 ára gömul til Hafnarfjarðar og 11 ára gömul til Keflavíkur, þar sem þú eignaðist þínar bestu vinkonur, sem hafa haldið tryggð við þig alla tíð. Ég held að á engan sé hallað þó ég nefni sérstaklega Ingu Hildi Gústafsdóttur. Hún var eins og klettur í öllum þínum veikindum og vil ég færa henni sérstakar þakkir fyrir það.

En árin liðu, þú fórst að vinna í fiski á sumrin 13 ára gömul og vílaðir það ekki fyrir þér að taka rútuna til Sandgerðis til að vinna þar allan daginn. Þú varst ákaflega listræn og því lá leið þín í Iðnskólann í Reykjavík, þar sem þú lærðir hönnun og fatasaum og laukst námi sem kjólameistari og klæðskeri. Þeir eru ófáir brúðarkjólarnir og samkvæmiskjólarnir ásamt ýmsu fleiru sem þú hannaðir og saumaðir í gegnum tíðina. Það var því frábært framtak að setja upp sýningu á verkum þínum í Grindavík haustið 2018.

Ég vil þakka fyrir allan þann tíma sem við áttum saman í gegnum árin, góðar stundir sem nú eru orðnar að minningum sem ég mun geyma í hjarta mínu. Með sorg og trega kveð ég þig, elsku Hjörtfríður mín. Börnum Hjörtfríðar, þeim Ernu Rún, Berglindi Önnu og Hjalta og fjölskyldum þeirra votta ég mína dýpstu samúð. Harmur þeirra er mikill, en þau standa þétt saman og styðja hvert annað. Hvíl í friði, elsku Hjörtfríður mín.

Þín systir,

Ég man eftir Hjöddu þegar fjölskyldan bjó á Mávabrautinni í Keflavík. Glaðvær og félagslynd, vinkonur í heimsókn, mikið hlegið, líf og fjör. Eftir grunnskólann í Keflavík tók við bóknám sem Hjödda hafði frekar takmarkaðan áhuga á. Heldur var slakað á varðandi námið en ekki gefið eftir þegar kom að skemmtunum. Móðir okkar hafði það ráð handa ungum stúlkum sem ekki vissu hvað þær vildu, að senda þær í húsmæðraskóla. Svo fór að Hjödda fór að Varmalandi í Borgarfirði en síðan af eigin áhuga í Iðnskólann í Reykjavík þar sem hún lærði fatahönnun og til meistara í kjólasaum.

Almættið sparaði ekki fegurðina sem Hjödda systir fékk í vöggugjöf, hún var ljós yfirlitum, andlitsfríð með ákaflega fallegt bros. Hún hafði listrænt auga og var flink í höndunum eins og faðir minn hefði orðað það. Þó svo bóknámið hafi ekki heillað hana þá átti hún ákaflega auðvelt með að læra. Til marks um það er að síðar á lífsleiðinni kláraði Hjödda kennsluréttindanám sem veitti henni réttindi til að kenna sitt fag í grunn- og framhaldsskólum.

Eftir námið í Iðnskólanum kynntist Hjödda lífsförunaut sínum, Magnúsi Andra Hjaltasyni. Fjölskylda Magga tók henni opnum örmum og alltaf skynjaði maður hvað Maggi var stoltur af henni. Falleg kona, 3 heilbrigð börn og síðar barnabörn.

Þegar Hjödda var 51 árs greinist hún með alzheimers-sjúkdóminn. Eins og árás úr launsátri sem enginn sér fyrir. Við taka erfiðir tímar, tímar þar sem systir mín hverfur smám saman fyrir augum okkar. Á slíkum tímum sér maður úr hverju fólk er gert, hvernig Maggi stóð eins og klettur við hlið systur minnar í veikindum hennar er til vitnis um einstaka mannkosti hans. Það var því ólýsanlegt áfall þegar Maggi lést 2017 án nokkurs fyrirboða.

Í veikindum sínum naut Hjödda þess einnig að eiga góða fjölskyldu og góðar vinkonur.

Það er fátt fallegra en sannur vinskapur, vinabönd og tryggð sem myndast á unga aldri og eru svo sterk að þau fær ekkert rofið.

Nú er komið að kveðjustund, stund sem ég vissi að væri í vændum en er samt ákaflega sár. Þetta er erfið stund fyrir börn Hjörtfríðar, Ernu Rún, Berglindi Önnu og Hjalta en þeim og fjölskyldum þeirra votta ég mína dýpstu samúð.

Hjödda var tveimur árum eldri en ég og því þótti það eðlilegt á æskuheimilinu á Þórshöfn að hún passaði upp á litlu systur sína sem hún gerði samviskusamlega þó að það hafi nú ekki alltaf verið gaman að vera með litlu systur í eftirdragi.

Hjödda var einstaklega handlagin og byrjaði snemma að sauma föt á dúkkurnar sínar og síðar á sig sjálfa. Það kom því ekki á óvart að hún skyldi læra fatahönnun í Iðnskólanum og útskrifast þaðan sem kjólameistari. Hún saumaði fallega kjóla á stúlkur sem tóku þátt í fegurðarsamkeppnum og vöktu kjólarnir hennar athygli annarra. Hún kenndi textíl við Grunnskóla Grindavíkur og síðar meir nældi hún sér í kennsluréttindi og gerðist kennari.

Hjödda var lánsöm í einkalífinu og ung að árum kynntist hún honum Magga sínum, Grindvíkingi með meiru. Saman eignuðust þau þrjú börn, Ernu Rún, Berglindi Önnu og Hjalta. Þau hjónin voru mjög samhent og fannst mér alltaf gleði og kátína ríkja í þeirra sambandi og það var alltaf gaman að koma í heimsókn í Grindavíkina og áttum við margar gæðastundir með þeim hjónum og börnum.

Árið 2012 knúði sorgin dyra. Hjödda var greind með alzheimer og var það mikið áfall fyrir þau öll. Maggi bar Hjöddu sína á höndum sér áfram eins og hann hafði alltaf gert og naut aðstoðar barna, ættingja og vina sem reyndu að létta álagið sem þessu fylgdi. Annað áfall dundi yfir og Maggi varð bráðkvaddur hinn 23. október 2017. Enn á ný þurftu fjölskylda, ættingjar og vinir að hlúa hvert að öðru svo lífið gæti haldið áfram. Hjödda mín, nú þarftu ekki lengur að þjást og ert laus undan þeim grimma sjúkdómi sem alzheimer er. Hann tók allt frá þér nema fallega brosið þitt.

Nú ertu komin til Magga þíns þar sem hann heldur áfram að umvefja þig. Hvíl í friði elsku systir og takk fyrir allt sem þú gafst mér og mínu fólki. Minningin lifir í hjörtum okkar sem eftir stöndum.

Þín systir,