„Mundu svo að krydda góði!“

Steinþór Guðbjartsson

steinthor@mbl.is

Óskar Magnússon hefur sent frá sér tvær bækur að undanförnu. Á dögunum kom út Apabókin , móðurleg matreiðslubók eftir hann, og á morgun klukkan 17 hefst útgáfuhóf á skemmti- og veitingastaðnum Catalínu í Hamraborg í Kópavogi vegna spennusögunnar Dýrbíta .

Í Apabókinni eru fjórtán handskrifaðar mataruppskriftir eftir Ragnheiði Jónsdóttur, móður Óskars, ásamt ýmsum viðbótum hans og seinni tíma skýringum. „Hún er aðalhöfundur en ég meðhöfundur og ritstjóri,“ segir Óskar. Ragnheiður varð níræð í október sl. og þar sem hún vildi ekkert fá af því tilefni annað en kærleik og ást sá hann sér leik á borði, dró upp gömlu kompuna og setti saman bók með uppskriftum, inngangi og eftirmála.

„Bókin er matreiðslubók með stórkostlegum réttum en samt er hún í raun ekki einföld matreiðslubók heldur lýsir hún því hvernig maður kemur undir sig fótunum, er lífslærdómur,“ segir Óskar. „Þegar ég kom heim um haustið gat ég keypt hálfa hálfkláraða íbúð, nokkuð sem hver sem er gerir ekki á þessum aldri.“

Húmorinn leynir sér ekki

Bókin er vel skrifuð, fyndin og handskrift mæðginanna til fyrirmyndar. Í eftirmála fylgir fiskverð og útreikningar Óskars á aflahlutdeild áhafnarinnar. Í inngangi útskýrir hann tilurð uppskriftanna. Menntaskólapiltinn vantaði sumarvinnu 1972 og var ráðinn sem kokkur á aflaskipið Sæborg RE 20 upp á einn og kvart. Vandamálið var að 18 ára pilturinn hafði aldrei eldað. Skipstjórinn hafði ekki áhyggjur af því. „Þú ferð heim til hennar móður þinnar, eldar tvisvar á dag, hádegismat og kvöldmat. Eftir sjö daga verður þú búinn að læra fjórtán rétti. Það dugar.“

Réttirnir féllu í kramið, að sögn Óskars. „Hlandvolga borðið var í miklu uppáhaldi hjá mér vegna þess hvað það var auðvelt. Í grunninn voru það pylsur og kartöflumús og svo prjónaði ég við það ýmislegt eins og síld og egg og jafnvel kaldar kótilettur í raspi. Áhöfnin kunni líka að meta þetta.“

Óskar segist hafa lært margt gagnlegt þetta sumar. Til sjós þekkist að læsa öllum matarhirslum. „Ég hætti að læsa öllu og sagði við mennina að þeir mættu borða það sem þeir vildu en það gerðu þeir bara einu sinni. Eitt sinn var lítið á borðum og yfir því var kvartað. Ég sagði sem var að því miður væri ekki hægt að borða ávextina og annað sem vantaði nema einu sinni og þeir væru búnir að því. Eftir það var aldrei laumast í kostinn í matarbúrinu.“

Uppskriftirnar bera það með sér að Ragnheiður leiddi Óskar í gegnum matreiðsluna með móðurlegri umhyggju. „Mundu svo að krydda góði!“ segir margt. „Hún sýndi mér mikla þolinmæði og langlundargeð, því lærlingurinn kunni nákvæmlega ekki neitt, en segja má að þetta hafi verið upphaf og endir eldamennsku minnar,“ botnar Óskar.