Ekki er það gott, – Pétur Stefánsson yrkir á Leir:
Er ég hugsa til Daða frá Dæli
sem dömurnar hrelldi með væli,
liggur það við
að ég leggist á hlið
og kúgist þar, engist og æli.
Og „Þú veist“ segir Helgi R. Einarsson:
Á munninn mig fyrst kyssti,
í meira síðan þyrsti.
Ég því reið í hlað
á helgum stað,
en hún mey –, þú veist, þá missti.
Ólafur Stefánsson segir að það sé mikill plagsiður nú um stundir að æða á fjöll og sparka allt út. Jafnvel míga upp í vindinn. Náttúran ætti að njóta vafans, eins og aktífistarnir segja og yrkir (auðvitað um Súlurnar frægu fyrir sunnan!):
Náttúrunni gefist grið,
þótt garpar séu í önnum.
Skulu Súlur fá sinn frið.
fyrir göngumönnum.
Í Allrahanda segir síra Jón Norðmann að amma sín, Helga Magnúsdóttir, hafi sagt að Axlar-Björn hafi drepið 19 manns. Hún hafði vísuna sem kerlingin kvað hjá Axlar-Birni svona:
Gisti enginn hjá Gunnbirni,
sem klæðin hefur góð.
Ekur hann þeim í Ígultjörn;
rennur blóð
eftir slóð.
Og dilla eg þér jóð.
Níels skáldi hafði átt smábrösur saman við stúlku, sem sat að saumum, og kvað:
Fljóðs íþróttir fús að bera,
fáguð skarti lista kyns,
ljóssins dóttir læst þú vera
en líka þarftu myrkursins.
Ekki er ráð nema í tíma sé tekið, – Hallmundur Guðmundsson segist á Boðnarmiði hafa skotist með hundspottið í spássitúr og vangaveltist á spássinu:
Svo hafið ei búi við bölvað last
er brýnt að endurnýta
og hafa skal við hendi plast
ef hundurinn þarf að skíta.
Magnús Geir Guðmundsson svaraði að bragði:
Hérna nú limru ég letra,
sem lendir í flokki tetra.
Ef hugann ég brýt,
um hundanna skít,
held ég að bréfið sé betra?!
Halldór Blöndal
halldorblondal@simnet.is