Stefjagleði er ný vísnabók eftir Pétur Stefánsson og sú sjöunda í röðinni. Kynningu hennar á Leir fylgir þessi staka:
Þó herði frost og gráni grundir,
gáskafullur yrki brag.
Eflaust mun þér stytta stundir
Stefjagleði margan dag.
Stefjagleði er góð bók og skemmtileg. Í fyrri hluta bókarinnar er ferskeytlan í fyrirrúmi en í síðari hlutanum eru ljóð undir ýmsum háttum, sonnetta og fornyrðislag. Það er bjart yfir þessari bók og tónninn sleginn með þessari stöku:
Það er margt sem yndi eykur
á ævi minnar stuttu ferð.
Þegar allt í lyndi leikur
leik ég mér að vísnagerð.
Pétur yrkir til konunnar, – og er botninn óvæntur:
Að giftast þér var gæfuspor,
ég greini það alltaf betur,
þú ert eins og ylríkt vor
eftir frostavetur.
Hagyrðingum hefur alltaf látið vel að yrkja til spóans og lóunnar:
Eftir vætu yfrið nóga
unaðs tíma loksins sé,
horfi ég á grasið gróa
og grænka lauf á hverju tré.
Vorið kom með vell í spóum,
vængjaþyt og söng í lóum.
Auðvitað leikur Pétur sér að limrunni:
Hann Eyjólfur knúsaði og kyssti
konu og hjá henni gisti.
Það indælis kvöld
var ástin við völd
og Brynhildur meydóminn missti.
Ort í „Þurrkatíð“:
Margt veldur bændunum baga,
blíðviðrissól alla daga.
Ég heyrði þá fregn
að húrrandi regn
myndi búskapinn bæta og laga.
Hér yrkir Pétur undir „Káins-lagi“:
Kominn er ég enn á stjá
eitilhress og dreyminn.
Nú er dýrleg sjón að sjá
sólina skína á heiminn.
Það er farið að kólna og þó enn sé jörð auð hér syðra er ekki svo fyrir norðan:
Kápu góðri klæðast skalt,
kauptu brodda á skóinn.
Bjart er úti og býsna kalt,
bætir enn í snjóinn.
Halldór Blöndal
halldorblondal@simnet.is