Undirbúningur jólanna er þegar hafinn. Sigmundur Benediktsson birtir á Leir og segir ort yfir laufabrauðsgerð:
Enn er listin ekki dauð,
ei þó kennd í skólum.
Lipurt skorið laufabrauð
leggur grunn að jólum.
Friðrik Steingrímsson sendi kveðju að norðan:
Fyrrum var hjá vorri þjóð
svo veðra gleymdist nauðið,
í skammdeginu skemmtun góð
að skera' út laufabrauðið.
Davíð Hjálmar í Davíðshaga bætti við:
Fólk var svangt og flestu kalt,
– föl er vetrar skíma –
laufabrauðið ást því allt
upp á klukkutíma.
Nú er laufabrauðaskurður norðlenskur siður en ekki sunnlenskur, – eins og glögglega má heyra á Ólafi Stefánssyni:
Í skammdeginu skemmta sér
skuggabaldrar norðan heiða.
Einn að steikja,annar sker,
etur þriðji, sér til leiða.
Sigmundur Benediktsson yrkir og kallar „Morgunvísu“:
Morgunbirtan mild og skær
merlar himinskinnar.
Sviphýr dagur sæti fær,
sonur næturinnar.
Ingólfur Ómar heldur áfram:
Roðar græði grund og hlíð
glitrar bárukögur,
Morgunsunna björt og blíð
brosir undurfögur.
Fía á Sandi gat ekki orða bundist: „„Bannsettur nútíminn,“ sagði föðurbróðir minn“:
Þó ljómi svell og lindin slétt
og ljósbrot skíni á vikin,
er á skjánum enn ný frétt
um ágirnd, lygi og svikin.
Margir skúrkar mútur fá
mörg er ójöfn glíma.
Þessi vísa ort er á
ömurlegum tíma.
Og Ármann Þorgrímsson talar um að gamlar myndir komi upp í hugann:
Núna þegar nálgast jól
næturmyrkrið völdin tekur
hratt á lofti lækkar sól
ljúfa bernsku mynd það vekur.
Halldór Blöndal
halldorblondal@simnet.is