Helga Sólveig Jensdóttir

Elsku amma, mikið verður nú skrítið að koma til Akureyrar og ekki koma í heimsókn til þín. Það var oftast mitt fyrsta verk þegar við komum norður að heimsækja þig og afa þegar hann lifði, enda ávallt verið mikil ömmu- og afastelpa.

Hugurinn reikar aftur í tímann og ótal minningar úr æsku koma upp. Oftar en ekki kom ég með flugi, stundum ein og stundum mamma með og það fyrsta sem var gert var að fara á KEA og fá sér að borða áður en haldið var út í sveit. Í sveitinni var gaman að vera sem krakki hjá ykkur afa, þar er alger paradís fyrir börn að vera og blessunarlega erum við svo heppin að fá að koma þangað á hverju sumri og börnin mín fá tækifæri til að upplifa það sem ég upplifði sem barn og meira til, því þau elska sveitina jafn mikið og ég og bíða ávallt spennt eftir því að koma norður í sveitina, og mikið er ég þakklát fyrir það að geta komið á þennan yndislega stað.

Amma, ég man ennþá hvar rjómakúlurnar voru geymdar í efri skápnum í sjónvarpsstofunni, þær fékk ég stundum við góð tækifæri og bleiku vínarbrauðin og happaþrennurúnturinn með afa niður á Hauganes og þú alltaf jafn hissa og slóst á læri þér þegar við afi komum heim með bunka af happaþrennum og skófum í lengri tíma við eldhúsborðið. Það eru litlu hlutirnir sem koma upp í huga mér sem eru mér svo kærir en þeir eru efni í lengri texta heldur en er við hæfi hér. Elsku amma, þú varst alltaf svo stolt af öllu fólkinu þínu og varst dugleg að segja okkur það. Þú varst ánægð með samheldnina og glöð varstu með litla ættarmótið sem við höfum haldið síðustu ár í sveitinni.

Ég lofa því elsku amma að gera mitt besta í að halda í þessa hittinga því þeir gefa okkur öllum svo mikið, því betri stórfjölskyldu er ekki hægt að hugsa sér og er það þér að þakka.

Elsku amma, síðustu ár hafa ekki verið þér auðveld, hvíl í friði, nú trúi ég því að þú sért sameinuð mömmu og afa og það hlýtur að hafa verið einhver veislan á afmælisdegi afa í gær.

Signir sól, sérhvern hól.

Sveitin klæðist geislakjól.

Blómin blíð, björt og fríð

blika fjalls í hlíð.

Nú er fagurt flest í dag.

fuglar syngja gleðibrag.

Sumarljóð, sæl og rjóð,

syngja börnin góð.

(Gunnar M. Magnússon)

Takk fyrir allt, elsku amma, þangað til síðar,

þín

Þar sem ég næ ekki að komast í tæka tíð til að vera við útför þína, elsku amma, langar mig að senda þér nokkrar línur. Það er nú margt hægt að segja um þessa merku konu hana ömmu mína og margar góðar minningar sem koma upp í hugann núna þegar komið er að því að kveðja ömmu í sveitinni.

Ég var svo lánsamur að fá að koma til þín og afa mjög ungur strákur og dvelja hjá ykkur á sumrin í sveitinni. Minningar frá þessum árum eru ógleymanlegar enda töluðum við oft saman um dagana í sveitinni og rifjuðum upp skemmtilegar minningar og hlógum mikið þegar við hittumst og minnist ég sérstaklega samverustundanna með þér í eldhúsinu í Stærri-Árskógi á kvöldin; þar töluðum við mikið saman um lífið og tilveruna. Svo þegar ég fluttist suður og fór að starfa við að keyra rútu hringduð þið afi oft í mig, sérstaklega ef það var vont veður, og báðuð mig að fara varlega enda vildir þú fá að fylgjast með mér alla tíð. Síðast þegar ég kom til þín vorum við að skoða myndir sem þú hafðir á hillunni hjá þér, þá sagðir þú við mig hvað þú værir rík, ættir svo mikið af góðum börnum og barnabörnum sem öll hefðu komist til manns og þú gætir ekki beðið um meira.

Ég gæti skrifað heila bók til minningar um þig, elsku amma. Ég þakka þér fyrir allar góðu stundirnar sem við eyddum saman. Með tár í augum kveð ég með þessum sálmi: