Fann fljótt að starfið átti vel við hann

Ásgeir Ingvarsson

Hefðbundnu fisktegundirnar seljast ágætlega í mánuðinum en áberandi aukning er í tegundum eins og laxi og bleikju og margir sem vilja elda risarækju og humar í kringum jól og áramót. „Skatan og saltfiskurinn eru ráðandi í aðdraganda Þorláksmessu, en fólk kaupir gjarnan saltfiskinn með skötunni þegar halda skal matarboð handa þeim sem hafa takmarkaða lyst á kæstum fiski,“ útskýrir Sigfús. „Þá eru margir sem kaupa lax og bleikju til að grafa eða reykja fyrir jólaveislurnar og fer ekki mill mála að mörgum þykir mjög gott að borða hollan og fljótlegan fiskrétt til að bæði spara sér tíma við matseldina í jólaösinni og auka hollustuna í mataræðinu til mótvægis við allt reykta og saltaða kjötið sem fylgir þessum árstíma.“

Ætlaði ekki að hafa langa viðdvöl

Sigfús eignaðist fiskbúðina í Skipholti fyrir rétt rúmu ári og hafði þá starfað sem fisksali frá 2013. „Haustið það ár var ég að leita mér að vinnu í kjölfar ýmissa persónulegra erfiðleika og uppákoma og gekk leitin illa. Ég var þó svo heppinn að vera boðið starf hjá Fiskikónginum, en ætlaði mér ekki að hafa langa viðdvöl í þessum bransa. Fljótlega fann ég samt hvað starfið átti vel við mig og ánægjulegt að verja deginum bak við afgreiðsluborðið, spjalla við viðskiptavinina og vera innan um fiskinn.“

Fjórum árum síðar skipti Sigfús um vinnustað, en hafði stutta viðdvöl á nýja staðnum og fór að leiða hugann að því að hefja eigin rekstur. Vildi svo heppilega til að fiskbúðin í Skipholti var þá boðin til sölu og keypti Sigfús reksturinn í félagi við systur sína og mág. Fiskbúðin Hafrún var á sama stað frá miðjum 7. áratugnum allt fram til ársins 2006 en þá hóf Fiskisaga rekstur í sama rými í nokkur ár og frá 2015 var þar Hafið fiskverslun. „Við þreifuðum fyrir okkur, og að loknum samningaviðræðum var gengið frá kaupunum þann 9. nóvember í fyrra.“

Sigfús sér um daglegan rekstur búðarinnar en lætur systur sína halda utan um fjárhagshliðina. Hér um bil hálfa vikuna nýtur hann aðstoðar fyrrverandi múrara á sjötugsaldri og eru starfsmennirnir þar með upp taldir. Fiskinn fær Sigfús afhentan flakaðan og fínan og segir hann að þrátt fyrir hærra kílóverð hafi útreikningar leitt í ljós að það væri ekki hagkvæmara að ætla að flaka og snyrta fiskinn innanhúss. „Með þessu móti fæ ég alltaf þá vöru sem mig vantar, sama hvað, og þarf ekki að halda utan um viðbótarstarfsfólk með öllum þeim ófyrirsjáanlegu uppákomum sem því fylgja,“ segir Sigfús og bætir við að fyrir vikið þurfi hann ekki heldur að byrja vinnudaginn fyrir allar aldir með ferð á fiskmarkaðinn.

Hver fiskbúð hefur sínar áherslur og lýsir Sigfús sinni verslun sem fiskbúð af gamla skólanum með smá úrvali af fiskréttum. „Ég reyni að vera með þetta hefðbundna, s.s. saltfisk, siginn fisk, gellur, nætursaltað, kinnar og reykta ýsu, og vitaskuld þorskinn, lax bæði þverskorinn og í flökum, og bleikjuflök. Til viðbótar við þetta eru á bilinu fjórir til sex fiskréttir í borðinu.“

Framboðið mest í byrjun vikunnar

Meðal þess sem fisksali þarf að gæta vel að er að ekkert fari til spillis og þarf Sigfús að vanda sig við að spá fyrir um óskir neytenda og finna jafnvægi á milli þess að hafa gott framboð en þó ekki svo mikið að hluti fisksins í kæliborðinu seljist ekki. „Ég hef opið á virkum dögum og fæ sendingar af ferskum fiski mánudaga, þriðjudaga og miðvikudaga. Svo reyni ég að kúpla innkaupin niður og getur gerst að sumar fisktegundir vanti á fimmtudögum og föstudögum. Ýsuna, þorskinn, laxinn og bleikjuna vantar aldrei og það sem er í boði á föstudögum reyni ég vitaskuld að hafa sem ferskast. Það litla sem eftir er við lokun á föstudagskvöldum er ísað fram á mánudag, en ef ég sé fram á að fiskurinn verði þá kominn á tíma nota ég hann frekar í bollur eða plokkfisk sem geymist betur. Með þessu móti fer nánast ekkert í ruslið,“ útskýrir Sigfús og bætir við að viðskiptavinirnir hafi fullan skilning á því að ekki sé hægt að hafa allar fisktegundir í boði alla daga.

Ekki er annað að heyra á Sigfúsi en að reksturinn gangi vel og liggur honum ekkert á að kveðja hvítu gúmmísvuntuna. Hann segir að því að reka eigin fiskbúð fylgi í senn frelsi og ófrelsi: „Maður er mikið bundinn við vinnuna og þarf að vera á staðnum á meðan verið er að byggja reksturinn upp, en á móti kemur að ég er að byggja upp fyrir mig og mína en ekki fyrir aðra. Þá er aldrei leiðinlegt í búðinni og eftir að hafa verið hér í ár er ég farinn að þekkja marga viðskiptavinina ágætlega og gaman að ræða við þá um daginn og veginn á meðan ég pakka inn fiskinum. Ég er líka viss um að þeim finnst það mun skemmtilegra en að fara í stórmarkað og skanna þar fiskpakkningar á sjálfsafgreiðslukassa.“