Ánægjuleg afmælisgjöf til gleðigjafans

Steinþór Guðbjartsson

steinthor@mbl.is

Safn yfir 2.000 vísna, sem blaðamaðurinn og söngvarinn Sigurdór Sigurdórsson birti í vísnaþáttum sínum í Þjóðviljanum, DV, Degi og Bændablaðinu á ríflega 40 árum, er nú aðgengilegt á netinu (sdor.viki.is). Halldóra dóttir hans tók efnið saman vegna verkefnis í hagnýtri menningarmiðlun í Háskóla Íslands og ætlaði að gefa það út í bók, en vefurinn varð fyrir valinu til að fleiri gætu notið þess.

„Ég er mjög ánægður með þetta,“ segir Sigurdór, sem fékk vefinn í afmælisgjöf á dögunum. „Vinnan hjá henni er afskaplega vönduð. Ég var ekki hrifinn af því að hafa vísur eftir mig með en hún vildi það og þetta er hennar verk, ekki mitt, svo ég sagði bara pass.“

María, María, María...

Vísna- og ljóðadella hefur fylgt Sigurdóri eins lengi og hann man. Hann rifjar upp að hann hafi búið í sveit í æsku, þar hafi ekki verið sími og aðeins hlustað á fréttir og kvöldsöguna í batterísútvarpinu. „Þá sat pabbi gamli oft með okkur ungu systkinin tvö á kvöldin, sagði okkur sögur, fór með vísur og söng fyrir okkur. Ég lærði vísurnar og kunni um tíma mikið af söguljóðum.“

Gleðigjafinn byrjaði snemma að syngja og meðal annars söng hann Þórsmerkurljóð Sigurðar Þórarinssonar inn á plötu með hljómsveit Svavars Gests og gerði Maríu um leið að þjóðareign í útilegum og öðrum mannfagnaði. „Röddin fór 1967,“ rifjar hann upp með söknuði en bætir við að hann hafi kynnst Ellý Vilhjálms þegar hann var fararstjóri á Spáni. „Þegar hún veiktist leysti ég hana af í hljómsveit Kristjáns Magnússonar í Klúbbnum en svo kynntist ég henni löngu síðar. Hún var skemmtileg og yndisleg.“

Prentarinn Sigurdór var jafnframt íþróttafréttamaður á Þjóðviljanum 1967 til 1969 og fór síðan í almennar fréttir. „Þá fannst mér vanta vísur í blaðið, bauðst til þess að sjá um eina vísnasíðu á viku og gerði það næstu 18 árin eða þangað til ég fór yfir á DV.“ Þar segist hann hafa verið beðinn að sjá um Sandkorn, þar sem einkum höfðu verið birtar skrýtlur og Hafnarfjarðarbrandarar. „Ég byrjaði á því að setja inn eina og eina vísu og síðustu þrjú til fjögur árin var þetta eingöngu vísnaþáttur. Þegar ég fór á Dag tók ég upp daglegan tveggja dálka vísnaþátt og síðan bjó ég til vísnaþátt í Bændablaðinu sem enn lifir góðu lífi, en sjálfur varð ég að hætta sjötugur vegna aldurs.“

Á vefsíðunni kemur fram í aðfaraorðum Halldóru að vísurnar séu mikill menningarfjársjóður. „Frá því ég man eftir mér sagði faðir minn okkur systrunum sögur og vísur og söng fyrir okkur vísur fyrir svefninn.“ Hún segir að efnið jafngildi um 400 síðna bók. Mikill tími hafi farið í samantektina en hann hafi verið þess virði. „Ég ólst upp við þessar vísur og mér þykir afskaplega vænt um þessa vinnu hans,“ segir hún.

Sigurdór heldur enn vísum til haga og birtir reglulega á Fésbókinni. „Eftir að ég hætti að vinna byrjaði ég að setja inn tvær til þrjár vísur daglega og ég hef eignast marga vini og kynnst mörgum sem hafa ánægju af þessum vísum.“