Ágústa Hansdóttir

Við höfði lútum í sorg og harmi

og hrygg við strjúkum burt tárin af hvarmi.

Nú stórt er skarð í líf okkar sorfið

því fegursta blómið er frá okkur horfið.

Með ástúð og kærleik þú allt að þér vafðir

og ætíð tíma fyrir okkur þú hafðir

þótt móðuna miklu þú farin sért yfir

þá alltaf í huga okkar myndin þín lifir.

Við kveðjum þig, frænka, með söknuð í hjarta,

en minning um faðmlag og brosið þitt bjarta.

Allar liðnar stundir um þig okkur dreymi

og algóður Guð á himnum þig geymi.

(Sigfríður Sigurjónsdóttir)

Í huga okkar og hjarta mun ávallt lifa minning um Gústu frænku, takk fyrir allt, elsku hjartans Gústa okkar.

Samúðarkveðjur sendum við til Dóra, Péturs, Adda, Birnu, Hafdísar, Ármanns, Lilju, systkina Gústu og fjölskyldna og tengdafjölskyldu á þessari sorgarstund.

Þínar frænkur,

Það var að kvöldi nýársdags að okkur bárust þær sorgarfréttir að elskulega Gústa okkar, æskuvinkona og skólasystir, væri látin. Stórt skarð er höggvið í okkar vinkonuhóp og verður hennar sárt saknað.

Elsku Gústa sem alltaf var hrókur alls fagnaðar, hvort sem var í saumaklúbbnum eða í golfinu.

Með söknuði kveðjum við kæra æskuvinkonu.

Elsku Dóri, Pétur og Addi, megi Guð styrkja ykkur á þessum sorgartímum.

Lífið er hverfult og alls ekki hægt að segja að það sé sanngjarnt. Ágústa Hansdóttir gekk fyrir ætternisstapann á fyrsta degi ársins eftir langvinna baráttu við illvígan sjúkdóm, langt um aldur fram, aðeins 61 árs að aldri.

Gústu, eins og hún var jafnan nefnd, kynntist ég fyrir um 45 árum þegar hún krækti í æskuvin minn Halldór Pétursson, eða reyndar þau hvort í annað. Þau voru í raun unglingar, aðeins 16 ára bæði. Gústa nam þá hússtjórnarfræði á Laugarvatni. Ekki er laust við að ég hafi verið afbrýðisamur út í Gústu í upphafi þar sem tími vinar míns varð nú mun minni mér til handa. En það breyttist fljótt er ég uppgötvaði hvílík mannkostastúlka hún var. Þau giftu sig árið 1978.

Athafnasemi var þeim hjónum í blóð borin. Eftir að þau höfðu komið sér vel fyrir í eigin íbúð og eignast frumburðinn, Pétur, ventu þau sínu kvæði í kross og keyptu eitt stærsta kúabú landsins, Ármót í Rangárvallasýslu, ásamt vinahjónum sínum. Þar fæddist þeim seinni sonurinn, Arnar Már. Eftir nokkur ár í sveitinni flutti fjölskyldan í Garðinn á Reykjanesi þar sem Halldór hóf störf við verkstjórn í fiskvinnslu en Gústa við skrifstofustörf. Að nokkrum árum liðnum, er þeim óx fiskur um hrygg, hófu þau eigin rekstur og ráku um árabil öfluga fiskvinnslu í Garðinum og einnig útgerð, í minni mæli þó. Gústa og Halldór voru afar góðir vinnuveitendur og til marks um það var sama starfsfólkið hjá þeim árum og áratugum saman. Þau hjónin voru máttarstólpar í sínu sveitarfélagi. Gústa og Halldór byggðu sér fallegt heimili að Klapparbraut 9 í Garðinum þar sem allir voru alltaf velkomnir. Bæði komu þau úr stórum fjölskyldum og var því oft glatt á hjalla þegar ættingjar og vinir komu í heimsókn.

Gústa greindist með alvarlegan sjúkdóm árið 2012 og við tók erfiður tími hjá fjölskyldunni. Svo fór að Gústa náði sér furðanlega vel og vonir voru bundnar við að meinið væri að baki. Seinni árin stunduðu þau ferðalög og golf af miklum móð. Voru þau tíðum erlendis að skoða heiminn og spila gólf, oftar en ekki með ættingjum og vinafólki sínu.

Upplifun minni af Gústu í gegnum áratugina kýs ég að lýsa á eftirfarandi hátt; Raunsæ, góðlynd og endalaus gæði. Hlýjan streymdi frá henni. Hún hugsaði vel um fólkið í kringum sig og sýndi ótrúlegt æðruleysi gagnvart máttarvöldunum. Alltaf var einstaklega ljúft að heimsækja og vera samvistum við þau heiðurshjónum, rifja upp liðna tíð, nútímann og hvað væri framundan. Samheldni þeirra, dugnaður og eljusemi var aðdáunarverð og þá ekki síst þegar á móti blés í tilverunni. Ég er ákaflega þakklátur fyrir að hafa kynnst Gústu og átt samleið með henni og Halldóri, meira og minna í 45 ár.

Það er skarð fyrir skildi að sjá á eftir Ágústu Hansdóttur yfir móðuna miklu. Eftirlifandi eiginmanni, Halldóri Péturssyni, sem stóð eins og klettur við hlið eiginkonu sinnar alla tíð, og sonunum Pétri og Arnari votta ég mína dýpstu hluttekningu vegna missis þeirra sem og stórfjölskyldu og vinum Gústu. Nú er dapurlegur tími en öll él birtir um síðir. Eigi má sköpum renna.

Elsku Gústa mín.

Erfitt er að byrja fátæklega umfjöllun um þig því að raunveruleikinn er nokkuð fjarlægður, að þú sért flogin í burtu frá okkur á annað tilverustig...tekin frá okkur, flýgur með djúpri veðurlægð sem herjar þessa dagana, hafið, hólma og sker.

Margs að minnast...

Þú og Dóri hafið verið svo stór þáttur í lífshlaupi okkar fjölskyldunnar, ávallt mikið fjör, söngur, tjald- og utanlandsferðir og góðar samverustundir frá því að við hittumst fyrst í Bjarmalandinu fyrir nokkuð mörgum árum, en samt svo stutt síðan. Svei mér þá, ég var ekki kominn með skeggrót. Þið í hrútakofanum (eins og Hans tengdapabbi kallaði herbergið í forstofunni) mikið spjallað um alla heima og geima, grín og glens, og áfram sungið: „Season sin the Sun.“ Snillingurinn þú með kassagítar, og söngst af tilfinningu: „Goodbye Papa please prey for me.“ Eða skátasöngva og auðvitað breyta textanum, Dóri orðinn aðalpersónan í textanum, enda skátaforingi. Söngurinn ómaði um, stræti, móa og torg.

Árin liðu, boltinn byrjar að rúlla, þið Dóri stofnið heimili og drengirnir ykkar og okkar Unnar fæðast, flutningar með barnavagnana upp og niður á milli hæða. Þú og Unnur töluðuð saman allan daginn og langt fram á kvöld...Ó elsku besti síminn, ó síminn...allt í gangi.

Þú hafðir æðislegan húmor. Ef maður labbaði á staur, eða datt í stiga, eða lamdi á vísifingur þá hlóst þú stemningshlátri, áður en þú læknaðir sárið auðvitað – allir glaðir.

Ég veit að þér finnst þetta orðið ágætt hjá mér, bla, bla, bla. Um þig væri hægt að skrifa góða bók, margt hefur á daga þína og þinna drifið. Þú nennir ekkert að ræða það, þú mundir ekki lesa bókina.

Að lokum þetta, Gústa mín, takk fyrir allt, vináttu, tryggð og kærleik. Þín verður sárt saknað.

Megi góði guð halda þétt utan um Dóra, Pétur, Arnar Má, systkini þín og fjölskyldur.

„Goodbye to you my trusted friend. Æi, hættu nú, Piddi.“

Ég veit ekki hvernig mér líður, mér fannst þú fara alltof fljótt úr lífi mínu. Ef ég gæti fengið að hitta þig einu sinni enn myndi ég vilja fá knús frá þér, en ég myndi ekki vita hvað ég ætti að segja þér.

Við gerðum margt skemmtilegt, útilegan þar sem ég fékk að róa bátunum og bjóða öllum í siglingu var skemmtileg, ferðirnar í heita pottinn og klakastríðin og þegar ég fékk að sjá safnið ykkar á skrifstofunni þar sem krókódílahausinn var, vopnin og Afríkudótið. Náttfatajólin okkar í fyrra og sparijólin núna voru skemmtileg og áramótin mín í fyrra voru þau bestu.

Þú varst góð kona, ljúf og fyndin og sérstaklega grettuandlitið þitt með vörunum. Þú varst alltaf góð við mig og ég sakna þín. Ég hugsa mikið um þig, sérstaklega þegar ég fer að sofa og er alltaf með „Lífið er núna“-armbandið mitt á mér.

Mér finnst leiðinlegt að þú komist ekki í afmælið mitt og ekki heldur í ferminguna mína, en ég held að þú eigir eftir að fylgjast með mér, hvar sem þú ert.

Mér þykir vænt um þig.

Þinn

Hún Gústa mín var alltaf elskuleg, alltaf svo blíð og góð við alla í kringum sig. Ég á margar góðar minningar um hana Gústu sem mér þykir vænt um, ég er mjög þakklát fyrir allt sem hún gerði með okkur og fyrir okkur og hefði viljað fá meiri tíma með henni.

Ég ætla alltaf að halda áfram að standa mig vel, hún var alltaf dugleg að segja mér hversu vel ég stæði mig og hversu stolt hún væri af mér.

Þú verður alltaf í hjarta mínu og ég sakna þín mjög mikið, allt er svo tómlegt hér núna, ég á erfitt með að trúa að þú sért farin frá okkur. Ég vona að þér líði vel þar sem þú ert. Ég hugsa mikið til þín; þegar ég vakna, í skólanum og þegar ég fer að sofa. Er þakklát fyrir jólin okkar saman og skemmtilegu myndina sem ég á af okkur sem ég tók á nýju polaroid-myndavélina mína sem ég fékk í jólagjöf.

Kær kveðja, þín

Elsku Gústa.

Mig langaði að finna fallegt ljóð handa þér um blóm. Ég fann eitt fallegt með mömmu um blátt blóm, þó að uppáhaldsliturinn þinn hafi verið mosagrænn.