„Ég bíð oft fram á síðustu stundu með að klára verk“

Einar Falur Ingólfsson

efi@mbl.is

Mér finnst gott að ofhugsa verkin ekki, heldur byrja bara á þeim og láta þau fæðast án þess að ég viti hvað eigi að gerast. Ef ég hugsa of mikið um það þá geta þau hreinlega dáið,“ segir myndlistarmaðurinn Helgi Þórsson um verkin sín. Við ræðum saman þar sem hann er að setja upp sýningu í menningarhúsinu Gerðubergi í Breiðholti, sýningu sem hann kallar Á ystu nöf . Hún verður opnuð á morgun, laugardag, klukkan 15 og á henni verða verk sem Helgi hefur skapað á síðustu tveimur til þremur árum, hér á landi en einkum í Belgíu þar sem hann var búsettur undanfarin ár, þar til hann flutti heim á dögunum með allt sitt hafurtask.

Helgi nam myndlist í Hollandi og lauk BA-gráðu í myndlist við Gerrit Rietveld Academie árið 2002, síðan MA-gráðu við Sandberg Institut í sama landi tveimur árum síðar.

Myndverk hans, bæði málverk og skúlptúrar, hafa lengi vakið eftirtekt og lukku, þau eru oft skrautleg og mótuð af frumlegri leikgleði.

Splunkuný og smjattpattar

Heiti sýningarinnar er vissulega dramatískt, Á ystu nöf . Helgi segist upphaflega ætlað að hafa sýninguna án titils en svo hafi þessi kviknað út frá stöðu karaktera sem sjá má á tveimur málverkanna, en þeir standa yst á klettabrún. Og Helgi segist hafa verið upptekinn undanfarið við flutninginn heim og hafi því ekki náð að mála jafn mikið af nýjum verkum fyrir sýninguna og hann ætlaði. „Ég náði bara að vinna í svona fimm daga hér heima fyrir sýninguna, nýjustu verkin eru frá síðustu dögum.

Svo sagði ég fólkinu hér í húsinu að ég ætlaði að gera líka ný verk í járn svo ég verð að byrja á því á eftir,“ segir hann brosandi og mun bara hafa einn dag til þess.

Helgi segist gjarnan vilja eyða góðum tíma í verkin sín. En það kemur viss hráleiki í þau þegar hann flýtir sér og auðheyrilega kann hann vel að meta það.

„Þess vegna hentar mér best að nota efni sem hægt er að vinna hratt í. Ég get til dæmis ekki notað olíumálningu, það truflar mig hvað hún er lengi að þorna.“

Hann er ekki verkkvíðinn?

„Ég bíð oft fram á síðustu stundu með að klára verk. Ég vinn oft hratt þegar ég þarf en tek mér líka frí á milli. Mér finnst þá meira gerast hjá mér en þegar ég er eitthvað að rembast á vinnustofunni. Bestu hugmyndirnar koma þegar ég er að hugsa um eitthvað allt annað.“

En hvaða hugmyndir eru það sem sjást í þessum nýju verkum?

„Þessi málverk hér spretta aðallega út frá teikningum sem ég gerði í fyrra. Á mörgum þeirra eru einhverskonar smjattpattar,“ segir hann og bendir á málverk sem bíða upphengingar en á þeim eru fígúrur sem minna óneitanlega á það persónugerða grænmeti sem sást fyrir einhverjum áratugum í sjónvarpsþáttum um svokallaða smjattpatta.

„En það er margt hér í bland,“ bætir hann við og bendir á önnur málverk með fígúrum sem hann segist líta á sem einskonar gerla.

Helgi fer svo að tína alls kyns skúlptúra úr kassa og raðar í kringum sig. Þar á meðal eru tveir hausar, karl og kona. „Ég ætlaði fyrst að gera þá vel og hafa þá mjög raunsæislega en það hentaði bara ekki. Þeir urðu of andstyggilegir við það.“