Það var nóg að gera í sminkinu fyrir sýningu. Unnur Ösp Stefánsdóttir er hér förðuð á meðan Valur Freyr Einarsson fylgist með og spjallar.
Það var nóg að gera í sminkinu fyrir sýningu. Unnur Ösp Stefánsdóttir er hér förðuð á meðan Valur Freyr Einarsson fylgist með og spjallar.
Leikritið Vanja frændi er talið eitt skemmtilegasta verk Antons Tsjékhovs. Í þessari senu var mikið grín og glens.
Brynhildur og Valur Freyr slá á létta strengi á kaffistofunni.
Halldór Gylfason sá sjálfur um raksturinn.
Unnur Ösp kíkir í spegil og er sátt við förðunina.
Valur Freyr Einarsson leikur Vanja frænda með tilþrifum.
Katrín Halldóra Sigurðardóttir, Jóhann Sigurðarson og Unnur Ösp Stefánsdóttir sjást hér á sviðinu í hlutverkum sínum.
Hilmir Snær Guðnason sat rólegur í stólnum og fékk skeggið snyrt.
Sigrún Edda Björnsdóttir og Valur Freyr á sviðinu.
Margrét Helga Jóhannsdóttir hlustar með athygli á Brynhildi Guðjónsdóttur leikstjóra sem fór yfir nokkur atriði rétt fyrir sýningu.
Jóhann og Margrét Helga tóku sig vel út.
Brynhildur leggur línurnar fyrir leikarana.
[ Smellið til að sjá stærri mynd ]
Borgarleikhúsið frumsýnir nú meistaraverkið Vanja frænda eftir Anton Tsjékhov í leikstjórn Brynhildar Guðjónsdóttur. Ljósmyndari fékk að vera fluga á vegg í vikunni og fylgdist með undirbúningi og rennsli. Myndir og texti: Ásdís Ásgeirsdóttir asdis@mbl.is

Því fylgir alltaf eftirvænting að setjast í sæti sitt í leikhúsi og bíða eftir að tjaldið verði dregið frá. Ef vel tekst til gleymir áhorfandinn sér um stund og sogast inn í sögu og atburðarás sem leikin er beint fyrir augum hans. Ekkert má fara úrskeiðis því hér er ekkert sett á pásu eða spólað til baka. Fullskapað leikverk birtist á sviðinu en að baki liggja ótal vinnustundir og mörg handtökin. Það þarf að smíða leikmynd, sauma búninga, hanna ljósin og læra rullur. Og æfa, æfa, æfa. Fyrir hverja sýningu þarf svo að fara í búninga, setjast í förðunarstólinn, greiða hár og snyrta skegg, svo eitthvað sé nefnt.

Brostnar vonir og húmor

Leikhúsið býr sannarlega yfir töfrum, bæði á sviði og baksviðs. Fæstir fá þó að skyggnast á bak við tjöldin en þau forréttindi fékk ljósmyndari í vikunni. Þar ríkti gleðin ein því það styttist í stóru stundina; sjálfan frumsýningardaginn. Leikstjórinn Brynhildur var á hlaupum að fínpússa og fara yfir síðustu atriðin með leikurunum og það var létt yfir henni. Það var mikið spjallað og hlegið, bæði á kaffistofunni og í sminkherberginu. Annað slagið heyrðist í hátalarakerfinu: „Tuttugu mínútur í sýningu. Fimmtán mínútur í sýningu.“

Leikarar tíndust inn á svið og ljósmyndari elti. Nokkrir tugir áhorfenda voru mættir á rennslið og ljósmyndari dreif sig út í sal áður en tjaldið lyftist. Áður en varði var athyglin öll á sviðinu.

Vanja frændi er eitt af stóru meistaraverkum Antons Tsjékhovs og af mörgum talið það skemmtilegasta en það er þrátt fyrir brostnar vonir og sorg stútfullt af húmor og léttleika. Leikarar stigu ekki feilspor en þarna má sjá glæsilegan hóp vel þekktra leikara sem sýna hvað í þeim býr. Ekki var annað að sjá en að áhorfendur kynnu vel að meta þetta gamla meistarastykki. Því þrátt fyrir að sagan sé yfir aldar gömul er manneskjan alltaf söm við sig, með sínar langanir, þrár og breyskleika.