Gátan er sem endranær eftir Guðmund Arnfinnsson:
Finna má í fjósi þann.
Flón má kalla þennan mann.
Aftan í bílnum hangir hann.
Húsviðbygging vera kann.
Þessi er lausn Guðrúnar Bjarnadóttur:
Hún setti kálf í krók í fjósi,
en kálfur var hún sjálf,
þó timbri í kálfi æki að Ósi.
Þar á að reisa kálf.
Eysteinn Pétursson svarar:
Vera í fjósi kálfur kann.
Kálf má nefna heimskan mann.
Kálfi má aftan í krækja bíl.
Kálf við hús má byggja í stíl.
Helgi R. Einarsson leysir gátuna þannig:
Á 13.-num þar og hér
þjóta um grundir álfar,
en nú fyrir augu okkar ber
allra handa kálfar.
Húsdýr er KÁLFUR og kerra,
kofi, frekar en höllin.
Frónbúum finnst þó verra:
Þeir finnast við Austurvöllinn.
Helgi lét limruna „Rím“ fylgja sinni lausn:
Þumbaðist við og þorði,
þorði rímar við borði.
Enginn veit hvurt,
en b-ið fauk burt
og borði orðinn að orði!
Sjálfur skýrir Guðmundur gátuna þannig:
Í fjósi kálfi kýrin bar.
Kálfur nefnist drengflónið.
Kálfur er heiti kerrunnar.
Kálfur er bygging húsið við.
Þá er limra:
Er sveinkarnar flykkjast til fjalla,
fráleitt við syrgjum þá kalla,
en verri bjálfar
og vandræðakálfar
þyrpast á þingsins palla.
Síðan er ný gáta eftir Guðmund:
Úti á sænum glitrar gári,
góðum degi fagna ber,
nýja gátu á nýju ári
núna sendi ég frá mér:
Flytja manni ljúfust lög.
Lög í vegg ég hugsa' um.
Sárum valda sviða mjög.
Svo eru þeir á buxum.
Halldór Blöndal
halldorblondal@simnet.is