Salbjörg H.G. Norðdahl

Móðir mín er látin á 92. aldursári og södd lífdaga, fæddist í norðlenskri sveit 1928 og fluttist suður á mölina um 1950.

Hún var trú sínum uppruna, hafði gaman af búskap og ræktaði sinn garð í bestu merkingu orðsins.

Hún hafði yndi af ræktun matjurta og garðagróðurs, ræktaði vöxtulegar stofuplöntur sem prýddu heimilið áratugum saman. Við húsið var garður með trjám og fjölæringum sem hún sinnti af alúð auk þess að sinna búskap og ala upp sex börn.

Á nútímamælikvarða væri hún eflaust talin „ofurkona“.

Á kvennafrídeginum 1975 tók mamma sér frí og fór á fjöldafund, pabbi eldaði og fórst það illa úr hendi, maturinn brann við, húsið fylltist af reyk og þegar ég kom heim var sá gamli plástraður eftir bjástur í kartöflugarðinum og vantaði sárlega hana mömmu.

Mamma var af trúuðu fólki komin og þegar árin liðu fann hún mikla stoð í trúnni, fór á samkomur og átti sér ríkulegt andlegt líf sem mótaði hana meira en margt annað.

Hún hafði gaman af tónlist, fór oft norður í land að heimsækja ættingja og vini, hélt rækt við ættaróðalið Tungufell í Svarfaðardal ásamt sjö systkinum, fór í göngur og réttir en afþakkaði pent réttarsjússinn. Mamma drakk aldrei vín og vildi helst blanda gosið með vatni.

Hún kom jafnan hlaðin berjum að norðan á haustin, gerði saft og sultur sem hún útdeildi til ættingja sinna.

Hún fór aðeins einu sinni utan í brúðkaup systur minnar í Noregi, kom heim með agnarlítinn hlyn sem var alinn upp í gjörgæslu og yfirvetraður í fjósinu á Hólmi.

Er núna stæðilegt tré í garðinum hennar 40 árum síðar.

Held að ræktunaráhugi hennar hafi kveikt á ævilangri skógræktardellu minni.

Takk fyrir það mamma.

Ég fékk dýradellu sem krakki og dró heim flest þau kvikindi sem teljast gæludýr, en mamma var skilningsrík og leyfði kanínur, hamstra, fiska, ketti, dúfur og eitt sinn hrafn, henni var þó lítt skemmt þegar krummi skeit á snúruþvottinn og varð illur viðureignar, kom hún þá krumma í fóstur í grenndinni.

Mamma var mikill lestrarhestur þegar um hægðist í búskapnum, við systkinin bárum bækur í hana sem hún las upp til agna.

Vildi helst fá bækur í jólagjöf og kláraði þær hratt.

Síðustu misserin var hún á hjúkrunarheimilinu Eir og fékk þar góða aðhlynningu.

Ég minnist með þakklæti margra gæðastunda í heimsóknum og við töluðum saman um heima og geima, minnið var ætíð gott þótt líkaminn hrörnaði og ég gat næstum því flett upp í mömmu og fræðst um atburði og ættingja lífs sem liðna.

Hún hélt ætíð góðu sambandi við systkini sín, var ættrækin og lét sig velferð fjölskyldunnar varða.

Þegar á bjátaði áttum við systkinin alltaf gott bakland í mömmu sem hélt stórfjölskyldunni saman eftir fráfall pabba 1983.

Kærar þakkir til allra á Eir sem önnuðust mömmu og fylgdu henni síðasta spölinn og allra ættingja minna sem heimsóttu hana og glöddu.

Ég veit að þú ert komin á þann áfangastað sem þú trúðir staðfastlega á allt þitt langa líf.

Takk fyrir allt elsku mamma, umhyggju þína og lífið sem þú gafst mér.

Þinn sonur,