Gátan er sem endranær eftir Guðmund Arnfinnsson: Á flóttanum herði ég hana. Í hægð svona dóla af vana. Í sjónum ég sá hana flana. Þar seggir á fannbreiðu spana. Eysteinn Pétursson á þessa lausn: Herði ég gönguna ef hottað er á mig.

Gátan er sem endranær eftir Guðmund Arnfinnsson:

Á flóttanum herði ég hana.

Í hægð svona dóla af vana.

Í sjónum ég sá hana flana.

Þar seggir á fannbreiðu spana.

Eysteinn Pétursson á þessa lausn:

Herði ég gönguna ef hottað er á mig.

Í hægðum mínum annars ég geng.

Lét ég í göngunum síldar oft sjá mig.

Síðastur gekk ég á skíðum í keng.

Helgi R. Einarsson svarar:

Á landi, snjó og sæ

nú sáttur leita fanga

og flugu í kollinn fæ

er flögrar að mér ganga.

Guðrún Bjarnadóttir leysir gátuna þannig:

Á flótta er hraða gangan góð,

gert á hægri slíkri ljóð.

Loðnuganga þörf er þjóð.

Þaut í skíðagöngu fljóð.

Sjálfur skýrir Guðmundur gátuna þannig:

Gönguna herði ég hræddur.

Hægar á göngu fer mæddur.

Á firðinum fiskiganga.

Á fannþekju skíðamenn spranga.

Þá er limra:

Ég þolgóður þríf mig af natni

og þvæ mér úr sápuvatni,

grímu ég ber,

í göngutúr fer

og vona, að Boris batni.

Síðan er ný gáta eftir Guðmund:

Í labbitúr ég lagði af stað,

ljósið flæddi um stétt og hlað,

áður en hélt ég heiman að

harla létta gátu kvað:

Maður latur mjög er sá.

Mykju kenndur er hann við.

Mishæð líka landi á.

Látnir hvíld þar undir fá.

Lausn Helga fylgdu tvær limrur, – „Lífið er saltfiskur“:

Ótrúlegt, af og frá,

engan nú snerta má.

Menn liggja í dvala,

(þó leyfist að tala).

Lífið er „bakkalá“.

Og „Tillaga“:

Setja þau ætti á söfn

er siglt hafa fleyinu' í höfn.

Þau eru þrjú,

það held ég nú,

en nefni samt engin nöfn.

Halldór Blöndal

halldorblondal@simnet.is