Páll Helgason fæddist 17. september 1941 á Gerði, Eskifirði. Hann lést á Fjórðungssjúkrahúsinu í Neskaupstað 28. apríl 2020 eftir stutt veikindi. Páll var sonur Helga Pálssonar, fæddur 26. júní 1897 og lést 12. desember 1980 og Kristjönu Mekkínar Guðnadóttur, fædd 7. febrúar 1913 og lést 23. janúar 1993. Þau bjuggu lengst af í Gerði á Eskifirði og átti Páll sex systkini.

Systkini Páls voru Haukur Helgi, fæddur 1933 en fluttist til Danmerkur og lést þar 1992. Á Eskifirði bjuggu Rafn, fæddur 1935, Guðni, fæddur 1940 og Hörður sem fæddur var 1945. Þeir eru allir látnir. Eftirlifandi eru systur Páls, Erna Sigríður Helgadóttir, fædd 1938 og Kristbjörg María Helgadóttir sem er yngst þeirra systkina og fædd 1949.

Páll var ógiftur og barnlaus.

Sem barn og fram á unglingsár var Páll mörg ár í sveit á Skorrastað í Norðfirði hjá Jóni Bjarnasyni en árið 1957, þá aðeins 15 ára gamall, fór Páll fyrst á sjó með Steini Jónssyni, skipstjóra á Vetti SU. Páll var lengi með Steini Jónssyni, á Hafþóri MK og Guðrúnu Þorkelsdóttur SU. Páll réri á nokkrum skipum frá Eskifirði áður en hann réð sig á Krossanesið hjá Árna Halldórssyni, skipstjóra og útgerðarmanni, og fylgdi honum yfir til útgerðarinnar Friðþjófs hf. á Eskifirði sem gerði út Sæljón SU. Páll var þar ýmist 1. og 2. vélstjóri með Bjarna Stefánssyni og svo á endanum yfirvélstjóri á nýja Sæljóni SU sem smíðað var á Akureyri árið 1974. Páll hafði mikla reynslu sem vélstjóri en til að ná sér í aukin réttindi fór hann í vélstjórnarnám árið 1985 til Reykjavíkur. Lengst af var Páll vélstjóri á Sæljóni SU þangað til sú útgerð hætti rekstri. Síðustu ár sín sem vélstjóri var hann með Ísaki Valdimarssyni, skipstjóra á Guðrúnu Þorkelsdóttur SU, og í afleysingum með frænda sínum Grétari Rögnvarssyni, skipstjóra á Jóni Kjartanssyni SU. Eftir að Páll hætti sjómennsku og fór í land starfaði hann í mjöl- og lýsisvinnslu Eskju á Eskifirði.

Útför Páls fer fram í Eskifjarðarkirkju 9. maí 2020 kl. 13, en vegna aðstæðna í þjóðfélaginu verða aðeins nánasta fjölskylda og vinir viðstödd útförina.

Sunnudagurinn 26. apríl rann upp ægifagur og ég gekk út í Hólmanes og upp á Hólmaborgina. Ég var nýkominn heim þegar Lilla frænka mín hringdi og sagðist ekki ná sambandi við Palla bróður sinn og bað mig að fara og athuga með hann en hann hafði það fyrir venju að heyra í systrum sínum daglega. Það var því miður sorgleg aðkoma og lést Palli frændi minn tveim dögum seinna. Á dánarbeðinum fannst mér ég ná sambandi við frænda minn og gat komið til hans góðum kveðjum. Við vorum talsvert nánir og góðir vinir og vorum alltaf í reglulegu sambandi, en Palli var næstyngstur af fimm bræðrum sem allir eru nú farnir yfir móðuna miklu.

Palli var dulur en ákveðinn þegar á þurfti að halda, hann var mikill mannþekkjari og hjálpsamur og hugsaði vel um sína nánustu. Því kynntist ég vel þegar ég byrjaði blautur á bak við eyrun 24 ára gamall sem skipstjóri á Sæljóninu og Palli var þar yfirvélstjóri. Held ég að ég hefði varla komist í gegnum þetta í byrjun án hans, hann hvatti mig áfram og við áttum þar mjög farsælt samstarf í rúm sex ár. Hann var hörkuduglegur og var aðdáunarvert að sjá hann og vin hans Gylfa Óskarsson í úrgreiðslunni þegar mikið var í. Á mínum yngri árum þegar ég var mikið á Gerði hjá ömmu og afa kynntist ég bræðrum mömmu auðvitað mjög vel, vinskapur okkar Palla jókst með árunum og þegar ég var kominn með bílpróf fannst honum ekkert sjálfsagðara en ég fengi hans bíla að vild á meðan hann var á sjónum, það var ekki leiðinlegt að rúnta um á Mercury Cougar, Chevrolet Impala og Ford Bronco.

Palli var mjög vanafastur og fór ég margar ferðir með honum til Reykjavíkur að kaupa nýjan bíl, alltaf var farið á sömu bílasöluna og var hann orðinn vel þekktur þar. Á sjónum brölluðum við ýmislegt saman sem ekki verður tíundað hér en þó verð ég að láta eina flakka, við vorum að koma úr siglingu frá Hull í Englandi og þar sem þetta var mín síðasta veiðiferð á Sæljóninu vildi hann að við tækjum vel ríflegan skammt af bjór sem var settur til hliðar, og viti menn, svartagengi tollvarða renndi niður á bryggju og hoppaði um borð, fann auðvitað bjórinn sem krafið var svara um eign á og svaraði hann því strax til að hann ætti allan bjórinn til að bjarga frænda sínum frá sekt.

Svona var Palli. Hann var einstaklega barngóður og þótti öllum vænt um Palla og hann var mjög örlátur og það var ekki verið að gefa neitt klink, það voru seðlar og ætli það kannist ekki einhverjir við það að þegar hann rétti þeim kom oft: „Fariði með þetta, skítseiðin ykkar.“ Honum þótti mjög vænt um fjölskylduna í Danmörku og fór margar ferðir til að heimsækja Hauk bróður sinn, börn og barnabörn. Það var svo gaman þegar þau komu fyrir þrem árum að sjá hvað kært var á milli þeirra og hvað þeim þótti vænt um The Boss eins og þau kölluðu hann. Þín verður sárt saknað, elsku vinur.

Ungur að aldri hélt hann á sjávarslóð,

sjómennskan var honum sæla sviti og

blóð

og lífsgleði, þó að brimið kinnunginnberði.

Vinur og hetja með sanna, leiftrandilund

lagður í ferð, sem endar á himneskri

grund.

Við minnumst og söknum Palla Helga í

Gerði.

(Ellert Borgar Þorvaldsson)

Hvíl í friði, Palli minn.

Grétar Rögnvarsson.

Móðurbróðir minn, Páll Helgason, lést á Fjórðungssjúkrahúsinu í Neskaupstað eftir stutt en erfið veikindi og kom það okkur fjölskyldunni að óvörum en hann hafði verið hress og liðið vel. Þó að maður reyni að undirbúa sig í huganum með ástvini sína sem komnir eru á efstu hæð þá var það mikið áfall að heyra að Palli frændi minn hefði verið fluttur á sjúkrahús og í slæmu ástandi.

Samband okkar Palla hefur alla tíð verið mjög náið en ég var skírður í höfuðið á frænda mínum, sem honum þótti mjög vænt um. Þegar ég var að alast upp var hann aldrei kallaður annað en Palli stóri og ég var Palli litli. Við vorum mikið saman og ég man alltaf hvað ég var spenntur þegar frændi minn kom í land og í heimsókn til okkar. Hann var sjómaður, átti flotta bíla og við vorum duglegir að fara saman út í á að veiða eða rúnt í sjoppuna og fá okkur slikk.

Palli var ávallt eins og einn af fjölskyldunni og var með okkur öll jól og áramót auk þess að vera tíður gestur á heimilinu. Palli frændi átti aldrei konu og eignaðist engin börn en hugsaði um okkur bræðurna eins og við værum strákarnir hans. Ég hugsa til baka þegar ég var barn og þá man ég að stundum var ég feginn að Palli ætti ekki konu og ég fékk að njóta allrar athyglinnar og góðmennskunnar sem bjó í Palla. Hann var ávallt minn velgjörðarmaður og studdi mig á mínum uppvaxtarárum. Þegar ég var unglingur átti Palli hús við hliðina á okkur í Bleiksárhlíðinni og laust herbergi sem ég fékk að hafa og var oftast með allt húsið út af fyrir mig þegar hann var á sjó. Þetta var góður tími hjá mér að hafa þetta frelsi og Palli ánægður að hafa félagsskapinn af mér og mínum vinum.

Á árunum sem ég var í háskóla í Reykjavík og við Málmfríður konan mín vorum á leið austur um sumarið og ég að fara á sjóinn alveg auralaus eftir veturinn þá keyrði kallinn á móti okkur, fyllti tankinn á Höfn og gaf okkur að borða. Svo keyrðum við í samfloti heim á Eskifjörð.

Palli hefur alltaf verið stór partur af mínu lífi og í seinni tíð þegar ég sjálfur hef eignast fjölskyldu var frændi mikið hjá okkur Málmfríði og okkur leið vel að hafa hann á heimilinu. Hann vildi aldrei láta hafa mikið fyrir sér en við dekruðum við kallinn, fórum og keyptum steikur og gerðum vel við okkur. Krakkarnir elskuðu að hafa hann enda var hann alltaf sammála þeim í einu og öllu í deilum við okkur foreldrana um uppeldið og okkur þótti það líka skemmtilegt. Palli hafði líka einstaklega gaman af því að tala við mig um sjávarútveg og fá fréttir af fyrirtækinu og skipunum og einnig öðrum sjávarútvegsfyrirtækjum, en hann hafði og hefur alltaf haft brennandi áhuga á útgerð. Hann fylgdist vel með og í litlu samfélagi eins og Eskifirði þar sem hver einstaklingur er mikilvægur þá veit ég að fleiri eiga eftir að sakna þess að spjalla við kallinn á bryggjunni á Eskifirði.

Það er gott að við Málmfríður gátum lagt okkar af mörkum og hugsað vel um Palla á hans efri árum og endurgoldið allt það sem hann veitti mér í gegnum árin. Ég er sannfærður um að honum hafi liðið vel og það var okkur Málmfríði mjög kært að fá tækifæri til að vera með honum á sjúkrahúsinu síðasta sólarhringinn í hans lífi og veita honum stuðning. Ég mun sakna þess að heyra ekki í kallinum á hverjum degi en hugga mig við þá hugsun að við eigum góðar minningar um Palla frænda sem munu lifa með okkur áfram.

Hvíl í friði, elsku frændi.

Páll Snorrason.

Í dag fylgi ég móðurbróður mínum Páli Helgasyni til grafar. Palli frændi eða Palli stóri eins og við kölluðum hann. Palli var vélstjóri á Sæljóni SU 104 síðan ég man eftir mér. Sæljónið var gert út á net, troll, línu og nót. Eins og var í denn þá sigldu bátarnir með aflann til Englands og seldu aflann í hafnarborgunum Hull eða Grimsby.

Þegar ég var ungur þótti mér mjög spennandi þegar Palli stóri var að kom úr siglingu, ég sat við gluggann heima og beið eftir að báturinn sigldi inn fjörðinn, þá hljóp ég niður á bryggju til að taka á móti honum sama hvað klukkan var.

Þegar ég var 14 ára fór ég í mína fyrstu siglingu með Palla stóra og sigldum við til Grimsby.

Palli stóri var alltaf á flottum amerískum bílum þegar hann var ungur. Þar á meðal Mercury Cougar, Ford Bronco og Chevrolet Impala.

Allir þekkja númerið hans Palla U4. Oft hringdi ég í hann og sagði honum að koma með bílinn sinn því ég skyldi þrífa hann.

Palli var duglegur að hringja og spyrja um fólkið sitt. Hann hringdi alltaf í okkur feðga þegar við vorum á rjúpnaveiðum til að athuga með okkur og fá fréttir um veiði dagsins. Þegar við fjölskyldan vorum á ferðalagi hringdi hann alltaf til að athuga hvert við værum komin og hvað væri að frétta.

Síðastliðin ár eftir að Palli hætti að vinna hringdi hann reglulega í mig út á sjó til að spyrja frétta, hvað skipin hefðu verið að hífa.

Palli var mikið á ferðinni og voru bryggjurnar í uppáhaldi hjá honum. Þegar skip og bátar komu í land þá var hann að spyrja frétta um aflabrögð.

Palli hlustaði mikið á útvarp og var Auðlindin eftirlætisþáttur hans en sá þáttur hætti fyrir mörgum árum. Palli missti aldrei af fréttum og veðri í útvarpinu. Palli fylgdist vel með íþróttum og hafði einkum gaman af kvennafótboltanum.

Palli ferðaðist reglulega til Danmerkur til að heimsækja Hauk bróður sinn og fjölskyldu hans. Hann flaug alltaf með Icelandair og gat ekki hugsað sér að fljúga með öðru flugfélagi.

Palli á stóra fjölskyldu og var vinsæll meðal barna í fjölskyldunni.

Hvíldu í friði, elsku Palli frændi minn.

Þorsteinn Snorrason.

Í dag er borinn til grafar í heimahögum á Eskifirði Páll Helgason sjómaður.

Við Páll vorum samskipa stóran hluta af starfsævinni, lengst af á Sæljóni SU 104 þar sem hann var vélstjóri. Það skiptir miklu að í hverja áhöfn veljist þeir sem aðrir geta treyst og reitt sig á. Þannig var því farið með Pál. Hann var bæði áreiðanlegur og úrræðagóður, vílaði fæst fyrir sér. En það var ekki síður lyndiseinkunnin sem gerði skipsfélögunum allt léttara; hann var hress og skemmtilegur maður, greiðvikinn, hlýr og góður drengur.

Sjómennskan var þeim í blóð borin, bræðrunum öllum frá Gerði.

Það var víða farið, á vertíðir til Eyja, í Norðursjóinn og um miðin öll. Og það gilti einu hver veiðiskapurinn var; net, lína, troll eða nót. Eftir að í land var komið ræktaði Páll frændgarðinn og sú ræktarsemi var endurgoldin.

Þegar Sæljónið var selt úr landi, til Írlands, var það Palli sem sigldi því suður um höf. Ekki skilaði hann sér alveg strax úr þeirri för, enda gat hann verið ævintýranna maður. Nú hefur Palli leyst landfestarnar í síðasta sinn og snýr ekki aftur – siglir áfram um ókunn höf. Í þýðingu Hannesar Hafstein á ljóðinu Kveð mig heim eftir Björnstjerne Björnson segir svo:

verði dögg, er ég dey,

því að ljóð, sem ég kvað,

bera lifandi bar,

bera vott, hver ég var.

Syng mig heim, yfir haf.

Góða ferð, vinur.

Árni Halldórsson, Eskifirði.

Elsku Palli frændi, eða Palli stóri eins og við krakkarnir kölluðum hann venjulega, hefur kvatt jarðvist þessa eins og við þekkjum hana. Ég var á leiðinni út á sjó þegar pabbi hringdi í mig og sagði mér að Palli frændi væri mikið veikur, ég fór á sjóinn og tveim dögum síðar fékk ég fréttir um að Palli hefði kvatt. Dagurinn var fallegur, sléttur sjór og sól og mokfiskerí, mér varð hugsað til Palla a meðan trollið var á leiðinni inn á dekk, hugsaði með mér ... þetta hefði Palli verið ánægður með.

Palli var frekar ákveðinn og hörkulegur maður en samt með stórt hjarta, oft þegar ég var á leið í kaffi til ömmu kom hann út í dyr hjá sér og spurði „voruð þið að fiska“, sæmilega svaraði ég, svo kom „var Óli með hann,“ já svaraði ég og í því lokuðust dyrnar. Það þurfti ekkert að orðlengja það meir.

Ég varð líka þess heiðurs aðnjótandi að fá að vera með Palla á sjó, við vorum saman á kolmunna og loðnu á Jóni Kjartanssyni, hann sagði mér margar skemmtilegar sögur af árunum þegar hann var ungur á sjó, við ungu mennirnir hlustuðum dolfallnir á sögur um krár og pöbba í Grimsby og Hull ásamt öðru sem ekki verður tíundað hér.

Þegar ég var yngri átti Palli alltaf flotta bíla, ég með mikla bíladellu fannst gaman að fá að líta vel út á götunum og oft þegar Palli var á sjó fékk ég Opelinn hans lánaðan og skilaði honum svo stífbónuðum og hreinum í þakklætisskyni.

Einnig er mér minnisstætt þegar Palli bjó í Bleiksárhlíðinni á milli okkar Benna frænda. Fórum við oft og bönkuðum upp á og betluðum pening, dró hann þá upp rautt leðurseðlaveski og gaukaði sitthvorum 500 kallinum að okkur Benna.

Minningarnar eru margar og góðar.

Þennan dag var rjúkandi rok og kvika,

öskugrá öldu við himin bar.

Trollið var fast og við fundum slinkinn

sem færði okkur á kaf í öldurnar.

Vírarnir strekktir sem strengir á gítar,

lögðumst á hliðina ofurhægt.

Og drynur í lofti er vírarnir brustu,

augnablik var eins og hefði lægt.

Brimaldan hvíta, berðu þeim kveðju

er biðu heima eftir mér.

Segðu þeim ég hafi hugsað til þeirra

og í huga mínum var myndin af þeim.

Takk fyrir allt, Palli minn.

Þinn frændi

Eðvarð (Eddi).