Guðmundur Jónsson fæddist í Hafnarfirði 31. október 1945. Hann lést á Líknardeildinni í Kópavogi 29. júlí 2020. Foreldrar hans voru Jón Guðmundur Arnórsson, f. 29. júlí 1919, á Ingjaldssandi við Önundarfjörð, d. 15. mars 2000, og Guðrún Guðmundsdóttir, f. 28. desember 1919, á Flateyri við Önundarfjörð, d. 11. febrúar 1984. Systkini Guðmundar: 1) Hallgrímur, f. 1941, d. 2013. 2) Margrét Dóra, f. 1944, maki Sveinn Friðfinnsson, f. 1937. 3) Sigurður Jakob, f. 1949, maki Dagný Guðjónsdóttir, f. 1950. 4) Gunnar, f. 1953, maki Karólína Kristín Jósefsdóttir, f. 1955.

Guðmundur stundaði nám í Iðnskólanum í Hafnarfirði og Reykjavík í netagerð. Hann lauk prófi frá Stýrimannaskólanum í Reykjavík 1968.

Árið 1969 giftist hann Ruth Árnadóttur, f. 1. september 1949, foreldrar hennar Árni Bjarnason, fæddur í Hafnarfirði 13. september 1927, d. 15. október 2005, og Áslaug Ólafsdóttur frá Neskaupstað, f. 17.nóvember 1927, d. 2. mars 1987.

Börn Guðmundar og Ruthar: 1) Stúlka, f. 15. apríl 1970, d. 16. apríl 1970. 2) Jón Örn, f. 30. september 1970, dóttir hans er Bríet, f. 17. júní 2007. 3) Guðrún, f. 5. janúar 1974, synir hennar Daníel Guðmundur Nicholl, f. 2 mars 1996, og Guðmundur Árni, f. 14. júní 2007. 4) Árni Freyr, f. 29. apríl 1981, d. 22. október 2010. Fóstursonur Guðmundar, sonur Ruthar, Árni Signar Þorvaldsson, f. 1. janúar 1967, d. 21. ágúst 1972.

Guðmundur fór ungur til sjós og var á ýmsum bátum, fyrst sem háseti, síðar stýrimaður. Guðmundur varð skipstjóri á Júní GK 345 1973-1977, Maí GK 346 1977-1982, skipstjóri á Haferni GK 90 1982-1984. Hann tók við Venusi HF 519 1984 og var þar skipstjóri til ársins 2013.

Útförin fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju í dag, 13. ágúst 2020, klukkan 13. Í ljósi aðstæðna verður athöfnin einungis fyrir allra nánustu. Athöfninni verður streymt og hægt verður að koma saman og horfa á athöfnina í Sjónarhóli í Kaplakrika.

https://tinyurl.com/y2htfnk6

Elsku besti pabbi minn, Guðmundur Jónsson. Öðlingurinn, hetjan mín, kletturinn minn kvaddi okkur þann 29. júlí sl. eftir erfiða en jafnframt hetjulega baráttu við krabbamein síðustu 15 mánuði.

Hann var ávallt bestur fyrir mér og mínum börnum, traustur, stríðinn húmoristi og stórkostlegur afi drengja minna.

Pabbi hugsaði alltaf vel um sína, hann var iðinn, úrræðagóður og vandvirkur í því sem hann tók sér fyrir hendur og þekktur fyrir sín vel unnu störf sem skipstjóri til margra ára. Hann var heiðarlegur og heill í samskiptum og viska hans og gleði snerti marga.

Ég mun ávallt vera þakklát fyrir okkar stundir saman og allt það sem hann hefur kennt mér og mínum börnum í gegnum lífið. Við fjölskyldan munum halda hans minningu lifandi um aldur og ævi.

Með ást þinni

kenndir þú mér að elska.

Með trausti þínu

kenndir þú mér að trúa.

Með örlæti þínu

kenndir þú mér að gefa

Ó, elsku pabbi hve sárt það er

að þurfa horfa á eftir þér.

Ó, hversu oft ég mun hugsa til þín.

Ég verð alltaf litla pabbastelpan þín.

Kær kveðja,

Guðrún.

Það er eitt skip sem gleymist í umræðunni sem afi stýrði í mörg ár. Skipið var lítið og áhöfnin fámenn en góðmenn. Það sem einkenndi áhöfnina var samstaða og kærleikur. Afi stýrði skipinu alla tíð í rétta átt. Hann hjálpaði og leiðbeindi áhöfninni alltaf eftir bestu getu. Það var misgott í sjóinn og upp komu öldur og stormar. Alltaf kom afi skipinu áfram í rétta átt með hjálp áhafnarinnar. Áhöfnin hefur misst meðlimi sem féllu fyrir borð en eftir situr áhöfn, sterkari en áður og samheldnari en áður. Skipstjórinn er nú fallinn frá en það sem áhöfnin hefur lært af honum er að stýra skipinu áfram í rétta átt. Við munum nú taka við stýrinu og höldum áfram að sigla eins og hann hefði gert. Skipið heitir Fjölskyldan.

Daniel Guðmundur Nicholl

Elskulegur frændi minn hefur kvatt þennan heim eftir stutta og erfiða baráttu við illvígan sjúkdóm. Hve mikið er hægt að leggja á eina fjölskyldu sem hefur þurft að ganga í gegnum jafn miklar raunir?

Mínar minningar um Guðmund frænda ná aftur til bernsku þar sem við ólumst upp saman á Öldugötu 8 en þar bjuggu amma okkar og foreldrar hans í sama húsi. Húsið höfðu þau keypt saman er amma okkar flutti frá Flateyri með móður mína sem var yngst sinna systkina. Foreldrar Guðmundar keyptu risið og amma og Jóhann neðri hæðina. Þar bjuggum við öll þar til ég var 7 ára.

Ég var mikið á Öldugötunni þar sem Dóra systir og Guðmundur voru næst mér í aldri. Þau systkinin voru mjög samrýnd og dáðist ég mjög að því hvað þau voru flink að tjútta saman sem var aðalrokkið þá.

Guðmundur var með föður mínum til sjós og varð seinna farsæll skipstjóri til margra ára. Ég var stolt af því að frændi minn hefði valið að gera sjómennskuna að ævistarfi sínu og fetað þannig í fótspor föður míns og annarra í fjölskyldunni.

Á meðan foreldrar okkar beggja lifðu var samgangur mikill innan stórfjölskyldunnar og voru alltaf haldin jólaboð og ég tala nú ekki um öll jólaböllin þegar börnum okkar fjölgaði. Seinna meir þegar hópurinn stækkaði enn frekar var því miður minna um hittinga. Á meðan mamma lifði hittumst við alltaf á Þorláksmessu sem er afmælisdagur mömmu og þótti okkur öllum mjög vænt um það.

Í seinni tíð þótti mér svo vænt um að frændi heilsaði mér alltaf með orðunum „sæl frænka“ þegar við hittumst. Ég mun sakna þessarar kveðju.

Lífið getur stundum verið svo óútreiknanlegt og ósanngjarnt en minningarnar lifa um góðan mann. Elsku frændi, ég óska þér góðrar ferðar inn í sumarlandið þar sem ég veit að þú færð góðar móttökur frá þínum nánustu sem hafa kvatt þennan heim. Vil ég kveðja frænda með uppáhaldskvæðinu hans pabba míns, Sigling.

Hafið bláa, hafið hugann dregur.

Hvað er bak við ystu sjónarrönd?

Þangað liggur beinn og breiður vegur

bíða mín þar æskudraumalönd.

Beggja skauta byr

bauðst mér aldrei fyr.

Bruna þú nú, bátur minn.

Svífðu seglum þöndum,

svífðu burt frá ströndum.

Fyrir stafni haf og himinninn.

(Örn Arnarson)

Elsku Ruth, Jón Örn, Guðrún og fjölskyldur. Mínar dýpstu samúðarkveðjur sendi ég ykkur, megi góður Guð gefa ykkur styrk í sorginni.

Valgerður (Vala) frænka.

Fléttur, flækjur og góður afli, Stóra Glorían. Þannig hljóðaði fyrirsögn vinar og samstarfsfélaga um margra ára skeið, Guðmundar Jónssonar, skipstjóra á frystitogaranum Venusi HF 519, í Pokahorni Hampiðjunnar árið 1992. Tilefni greinarinnar var að segja frá þróunar- og hönnunarvinnu við 2.048 metra Gloríu-flottrollið sem hann tók um borð í Venus í maímánuði 1991. Frumkvöðlar úthafskarfaveiðanna voru Sjólastöðvarskipin Haraldur Kristjánsson og Sjóli sem byrjuðu veiðarnar í apríl 1989 með 1.152 metra Gloríu-flottroll sem þróaðist út í það að Guðmundur tók sams konar troll um haustið sama ár. Venus var á þeim tíma ekki með sömu afkastagetu og hin nýju og glæsilegu skip Sjólastöðvarinnar þannig að frumkvöðullinn og keppnismaðurinn Guðmundur hóf að hugsa um það hvernig hann gæti náð sama árangi með léttara og stærra veiðarfæri og haldið jafnframt fullum afköstum í vinnslunni. Hann kom að máli við undirritaðan í Hampiðjunni og við ræddum fram og til baka hugmyndir og útfærslur sem enduðu í veiðarfæri þar sem við þrefölduðum veiðiflöt 1.152 metra Gloríu-trollsins með því að stækka stærstu möskva trollsins úr 32 metrum í 64 metra lengd. Úr varð flottroll án lóða sem átti eftir að skipta sköpum í úthafskarfaveiðinni fyrir veiðiflotann. Þetta gekk ekki þrautalaust fyrir sig og við vorum í upphafi ekki taldir með réttu ráði að láta okkur detta þetta í hug. Guðmundur fór þrisvar í land til að greiða trollið og laga hjá Hampiðjunni þar til það skilaði þeim árangri sem til var ætlast. Þetta vakti heimsathygli í fiskveiðiheiminum því það þótti með eindæmum að það væri hægt að veiða fisk í 64 metra risamöskva 2.048 metra Gloríu-flottrollsins. Þetta gerði það að verkum að eftirspurn eftir þessu stóra og afkastamikla flottrolli jókst gríðarlega næstu árin. Árinu seinna hönnuðum við fimmfalt stærra troll sem varð 2.560 metra

Gloría með 128 metra möskvum. Guðmundur lærði netagerð í Hafnarfirði áður en hann fór í Stýrimannaskólann. Netagerðin hjálpaði honum umfram aðra að skilja og skynja betur hvernig veiðarfærin virka í sjónum og hann var óhræddur við að taka áhættu og áskoranir í að breyta og prufa sig áfram smátt og smátt.

Guðmundur var ákaflega vel af manni gerður og mikill persónuleiki sem var óhræddur við að segja skoðun sína undanbragðalaust. Hann var heilsuhraustur maður og þótti bera sig ákaflega vel hvar sem hann kom á vettvang. En það er ekki við allt ráðið og fyrir 15 mánuðum veiktist hann alvarlega. Það var alveg einstakt að fylgjast með Guðmundi í glímunni við veikindin. Hann sýndi mikla aðlögunarhæfni í veikindum sínum með sterkan lífsvilja til að hann gæti verið heima hjá sér í nokkrar vikur fyrir andlátið.

Guð blessi minningu þessa frábæra vinar og félaga sem var alveg einstakur afburðamaður á sínu sviði. Fyrir hönd Hampiðjunnar vil ég þakka langt, gott og gefandi samstarf sem var báðum til heilla. Ég votta Ruth og fjölskyldunni innilega samúð mína og bið góðan guð að vernda þau og blessa á þessari sorgarstundu.

Guðmundur Gunnarsson.

Fyrir rúmum þremur áratugum lágu leiðir okkar saman er Guðmundur réð sig til Hvals h.f. sem skipstjóri á ísfisktogarann Júní frá Hafnarfirði er Hvalur h.f. hafði keypt og breytt var í frystitogara og fékk nafnið Venus GK 519. Það var mikið lán fyrir okkur að fá Guðmund til starfa fyrir félagið. Breytingin fór fram í Danmörku og hafði Guðmundur eftirlit með verkinu.

Mikill eldur kom upp í Venusi í Hafnarfjarðarhöfn árið 1994. Í framhaldinu var ráðist í miklar endurbætur á skipinu að tillögum Guðmundar er reyndust vel. Hafði hann eftirlit með verkinu fyrir okkar hönd en það fór fram í Póllandi og hér heima.

Guðmundur var ekki eingöngu skipstjóralærður heldur hafði hann lokið námi í veiðarfæratækni áður en hann settist í Stýrimannaskólann. Þessi kunnátta hans á veiðarfærum reyndist okkur ómetanleg.

Venus stundaði mikið flottrollsveiðar. Guðmundur hafði alla tíð mikið og gott samband og samstarf við starfsmenn Hampiðjunnar og þá sérstaklega nafna sinn Gunnarsson.

Á einum tímapunkti var stærsta flottrollið sem flestir notuðu með fremsta möskvann 32 metra. Guðmundur kom að máli við mig um hvort ekki væri ráð að fá Hampiðjuna til að útbúa nýtt flottroll með fremsta möskvanum 64 metra. Varð það úr.

Á ýmsu gekk við að koma þessu stóra veiðarfæri í gagnið um borð en Guðmundur gafst ekki upp og allt gekk vel að lokum, en eins og hann hafði sagt var þetta troll miklu fisknara og olíueyðslan reyndist minni.

Er verið var að framleiða trollið töldu sumir að við værum eitthvað skrítnir, þetta gengi aldrei, stærðin væri slík.

Þarna kom netagerðarkunnátta Guðmundar sér einkar vel og hans kunnátta í hegðun veiðarfæra í sjó.

Guðmundur var farsæll skipstjóri en hann varð fyrst skipstjóri 27 ára gamall.

Segja má að uppistaðan í áhöfn Venusar hafi verið meira og minna sömu strákarnir frá fyrsta degi útgerðar skipsins á vegum Hvals h.f. sem segir allt um karakter Guðmundar. Hann var ákveðinn og menn vissu alveg til hvers væri ætlast af þeim.

Guðmundur lagði mikið upp úr snyrtimennsku enda var tekið eftir því hve snyrtilega áhöfnin gekk um skipið og áður en komið var í land úr veiðiferðum hafði það ávallt verið þrifið hátt og lágt.

Guðmundur lagði metnað sinn í að setja sig vel inn í allt er laut að vinnslu aflans og frágangi.

Eitt sinn fórum við ásamt Guðmundi Gunnarssyni til St. John´s, í Kanada í tank eins og það er kallað til að prófa líkön af trollum og hlerum.

Ég man að Guðmundur skipstjóri sagði við mig að svona ferð í tank væri ómetanleg því þarna sæi hann eins vel og hægt væri hvernig trollið hagaði sér í sjó við mismunandi toghraða.

Eins og ég sagði í byrjun þessa minningarkorns um Guðmund þá var það mikið lán fyrir okkur hjá Hval h.f. að hafa fengið hann sem skipstjóra á Venus. Fyrir mig persónulega voru kynni mín af Guðmundi lærdómsrík og ánægjuleg í alla staði enda fór þar maður sem kunni sitt fag.

Fyrir mína hönd og fjölskyldu minnar færi ég Ruth og fjölskyldu okkar innilegustu samúðarkveðjur vegna fráfalls þessa góða drengs.

Kristján Loftsson.