Á Fasbók birtir Pétur Stefánsson mynd af sér með þessari skýringu: „Þarna var ég að læra til kokks. Vann síðan við eldamennsku bæði til lands og sjós í nokkur ár. Skemmtilegur tími“:
Kjöt að skera kann ég nokk,
kutann munda lipur.
- Hérna sjáið þið hreykinn kokk.
Hann er kostagripur.
„Enn ein matarvísan“ segir Pétur og yrkir við mynd af gómsætum réttum:
Ég er hress með bros á brá,
burt er dagsins mæða.
Það er alltaf fínt að fá
fisk í raspi að snæða.
Og áfram í sama dúr: „Stefán Sölvi sonur minn veiddi í sumar nokkra urriða sem hann setti í taðreykingu og gaf okkur foreldrunum. Frábært hádegissnarl“:
Um matartíma er mér annt,
alsæll sest að borði,
með bros á vör ég treð í trant
taðreyktum silungssporði.
Þórarinn í Kílakoti, faðir Sveins málara og Björns bónda sem gaf út vísur og ljóð föður síns í tveim bindum og sat á þingi varamaður fyrir Sjálfstæðisflokkinn, var góður hagyrðingur. Indriði á Skjaldfönn rifjar upp „Eftirmæli“ eftir Þórarin:
Skarðan drátt frá borði bar,
barn að háttum glaður.
Völl hann átti, en hann var
enginn sláttumaður.
Þórarinn M. Baldursson svarar og segir: „Þessi er líka eftir hann“:
Örðugan ég átti gang
yfir hraun og klungur.
Einatt lá mér fjall í fang
frá því ég var ungur.
„Þá má bæta þessari við“ gegndi Indriði:
Þó hann hafi kannske kysst
kvennavarir sleipar
hefur hann aldrei eyri misst
út um sínar greipar.
„Og bæti þessari við“
Hefir sjónlaust hugarfar,
helgar krónum stritið.
Klakahrjónur heimskunnar
hafa skónum slitið.
Gömul vísa í lokin:
Held ég mesta heimsins lyst
hesti að ríða bráðum,
sofa hjá ungri seimarist,
sigla fleyi í náðum.
Halldór Blöndal
halldorblondal@simnet.is
Til baka
Leita í greinasafni
Prenta grein
