Baldur Hafstað sagði á feisbókarsíðunni að erlendir fréttaritarar hefðu komið að máli við sig og spurt sig um kvenráðherrana og hann hefði talið sér skylt að verða við bón þeirra, - „Spurt og svarað um kvenráðherrana“:
Katrín? Úfinn siglir sjó.
Svandís? Fetar brautir hálar.
Áslaug? Þeysti á þyrlu og jó.
Þórdís Kolbrún Reykfjörð? Skálar.
Alltaf er gott að rifja upp stökur Kristjáns Fjallaskálds um haustið:
Allt fram streymir endalaust,
ár og dagar líða;
nú er komið hrímkalt haust,
horfin sumars blíða.
Fölna grös en blikna blóm,
af björkum laufin detta;
dauðalegum drynur óm
dröfn við fjarðar-kletta.
Allt er kalt og allt er dautt,
eilífur ríkir vetur,
berst mér negg í brjósti snautt
en brostið ekki getur.
Mér hefur alltaf þótt gaman að þessu erindi Kristjáns sem ber yfirskriftina „Misskilningur“:
Misskilur heimur mig,
misskil ég einnig hann,
sig skilið síst hann fær,
sjálfan skil ég mig ei;
furða er því ei þótt okkar
hvorugur skilji skaparann.
Og svo kannski eðlilegt í framhaldi af þessu að Kristján skuli fara um Andskotann svofelldum orðum:
Þótt allir lasti Andskotann,
það aldrei skal ég gera:
þetta er soddan gentleman,
ég senn fer hann að þéra.
Hannes Arnórsson Vatnsfirði orti:
Ráði sá sem ráðið hefur fyrri,
það sem þykir barni best
barnið tíðum skaðar mest.
Kristján H. Theodórsson segir frá því, að fyrrverandi stöðvarstjóri Flugfélagsins á Akureyrarflugvelli hafi gefið eftirmanni sínum eftirfarandi heilræði, að sögn:
Þá útlendingar æmta mest,
og athugasemdir gera vilja.
Alltaf það mér þótti best
að þykjast bara ekkert skilja.
Gömul vísa í lokin ort á vökunni og stjarnan er sjöstjarnan:
Áðan kom ég út á hlað,
enginn maður þess mig bað,
í hádegis stóð þá stað
stjarnan sem að mark er að.
Halldór Blöndal
halldorblondal@simnet.is