Höggstokkurinn er ekki í boði

Árangur okkar í baráttu við Covid-veiruna veldur vonbrigðum. Enn á ný neyðumst við því miður til að grípa til hertra aðgerða.

Þær raddir verða sífellt háværari sem halda því fram að þetta Covid-19 sé ekkert hættulegra en hver önnur flensa. Brynjar Níelsson þingmaður Sjálfstæðisflokksins sagði á fundi stjórnskipunar- og eftirlitsnefndar Alþingis sem ég sat í gærmorgun, að stjórnvöld væru nú komin á ystu nöf í valdheimildum til að skerða frelsi borgaranna í baráttu gegn veirunni. Heyra mátti á máli hans að honum þætti nú of langt gengið. Hann sagði meðal annars: „En samt er þetta veira, ekki ósvipuð því sem gengur yfir á hverju ári. Hún er náttúrlega bara hættuleg þröngum hópi sem er veikur fyrir.“

Mér heyrist að með þessum málflutningi sé verið að mælast til þess að við leyfum bara veirunni að flæða yfir samfélag okkar í eitt skipti fyrir öll. Að við tökum brimskaflinn í fangið, og auðna ráði hver okkar standi eftir upprétt á lífi og hver skuli hugsanlega hljóta varanlegt heilsutjón eða deyja. Þau sem lifi af þessa orrustu muni mynda ónæmi gegn veirunni og málið sé leyst.

Gott og vel. Þetta er sjónarmið sem má ræða. En þá vil ég líka að Brynjar og skoðanasystkini hans tali hreint út og svari því hver okkar skuli draga stystu stráin; missa heilsuna og/eða deyja. Sá „þröngi hópur sem er veikur fyrir“ er fjölmennur. Í honum er fólk á öllum aldri og mörg með undirliggjandi sjúkdóma, s.s. hjarta-, æða- og öndunarfærasjúkdóma. Og er heilbrigðiskerfi okkar í stakk búið til að höndla allsherjar covid-faraldur meðal þjóðarinnar? Það mun nú þegar á ystu nöf. Eða eigum við kannski bara að hafa þetta eins og í spænsku veikinni þar sem fólk dó bara heima hjá sér unnvörpum og átti engan annan kost?

Sjálf bý ég við þannig aðstæður að veiran má alls ekki koma inn á heimili mitt. Hjá mér býr níræður faðir minn. Maðurinn minn er með undirliggjandi sjúkdóma. Dóttir mín, ríflega þrítugur hjúkrunarfræðingur, fékk Covid í mars og glímdi við eftirköst þess mánuðum saman. Við lifum í einangrun. Ég er ekki reiðubúin að segja við mitt fólk að nú skuli það leggjast á höggstokkinn vegna þess að Brynjar Níelsson og skoðanasystkini hans nenni þessu ekki lengur.

Við vinnum ekki bug á veirunni fyrr en bóluefni fæst og hver dagur er dýr meðan við bíðum. En þar til bóluefnið kemur er ég reiðubúin að berjast með kjafti og klóm við að halda þessari veiru niðri. Ég mun aldrei mæla með því að fórna þeim viðkvæmu og veiku í nafni Mammons. Aldrei!