Listaskáldið Stytta Jónasar er nú í trjálundi í Hljómskálagarðinum. Skáldið er í frakka að sinnar tíðar sið, stingur hægri hendi inn undir frakkann og heldur á blómi í vinstri hendinni.
Listaskáldið Stytta Jónasar er nú í trjálundi í Hljómskálagarðinum. Skáldið er í frakka að sinnar tíðar sið, stingur hægri hendi inn undir frakkann og heldur á blómi í vinstri hendinni. — Morgunblaðið/sisi
Sigtryggur Sigtryggsson sisi@mbl.is Verður styttan af Jónasi Hallgrímssyni flutt úr Hljómskálagarðinum vestur á Mela, í námunda við Hús íslenskunnar og Þjóðarbókhlöðuna? Þetta lagði Sigurður E. Þorvaldsson læknir til í grein í Morgunblaðinu 3.

Sigtryggur Sigtryggsson

sisi@mbl.is

Verður styttan af Jónasi Hallgrímssyni flutt úr Hljómskálagarðinum vestur á Mela, í námunda við Hús íslenskunnar og Þjóðarbókhlöðuna? Þetta lagði Sigurður E. Þorvaldsson læknir til í grein í Morgunblaðinu 3. september sl.

Morgunblaðið ákvað að kanna hvort þessi hugmynd Sigurðar yrði mögulega að veruleika. Í ljós kom að engar ákvarðanir hafa verið teknar, hvað sem síðar kann að verða, enda nægur tími til stefnu. Sigurður læknir leggur til í grein sinni að styttan verði færð á Degi íslenskunnar, afmælisdegi Jónasar. Það verður alla vega ekki á næsta afmælisdegi listaskáldsins, en Jónas fæddist 16. nóvember 1807.

Styttan af Jónasi Hallgrímssyni er á skrá yfir þau útilistaverk sem eru í eigu og umsjá Reykjavíkurborgar, upplýsir Ólöf Kristín Sigurðardóttir, safnstjóri Listasafns Reykjavíkur. Styttan var reist fyrir forgöngu Stúdentafélags Reykjavíkur. Höfundur er Einar Jónsson og er verkið ársett 1905 en var sett upp við Lækjargötu 1907 en síðar fundinn staður í Hljómskálagarði eða árið 1947. Hús íslenskunnar við Arngrímsgötu stendur á lóð Háskóla Íslands og hafa ekki átt sér stað viðræður um flutning styttunnar að húsinu, segir Ólöf.

Reykjavíkurborg á styttuna og Háskólinn lóðina svo flutningur hennar er á borði stjórnenda þeirra. Væntanlega með aðkomu stjórnenda Árnastofnunar.

„Oft koma upp hugmyndir um flutning útilistaverka og eru þær ætíð skoðaðar með opnum huga og þá einkum litið til þess hvort breytt viðhorf, framkvæmdir eða umhverfishönnun kalli á nýja staðsetningu en einnig þarf að horfa til kostnaðar. Glæsilegur arkitektúr nýbygginga á borð við Hús íslenskunnar býður upp á tækifæri til nýsköpunar og gerð listaverka sem vekja nýjar kynslóðir til vitundar um menningarsögu landsins og þá sem lögðu hönd á plóg,“ bætir Ólöf við.

Sigurður E. Þorvaldsson segir í grein sinni að í ljósi sögunnar hafi flutningur styttu Jónasar í Hljómskálagarðinn ekki reynst farsæl ráðstöfun, þótt ugglaust hafi hún verið gerð af góðum hug.

„Nú líða dagar án þess að styttan – reist til að halda minningu Jónasar á lofti – minni í fáförnum Hljómskálagarðinum nánast nokkurn mann á að þjóðin hafi átt þetta ástsæla skáld sem greiddi stúlkunni lokka við Galtará, eggjaði til endurreisnar Alþingis – og lýsti atvikinu svo ljóslifandi að okkur finnst við hafa verið við Gunnarshólma þegar Gunnar sneri aftur,“ segir Sigurður m.a. í grein sinni.