Erlendur Guðlaugur Eysteinsson

Það er með söknuði sem maður kveður í hinsta sinn. Söknuður að geta ekki heyrt röddina, að geta ekki spurt eða sagt frá því sem verið er að gera. Svo eru það minningarnar sem maður á; minning frá því maður var lítill gutti að fylgjast með þér, og ánægjan að hafa átt svo langan tíma saman þar til leiðir skildi.

Allt í einu er til fjöldi minninga um það sem þú varst að brasa í. Byggja upp og sjá um stórt sauðfjárbú, vera í félagsmálum af ýmsum toga. Ferðalög innanlands sem erlendis og heyra sögur af þeim þegar heim var komið.

Og allar sögurnar sem þú hafðir svo gaman af að segja, Frásagnir sem var svo gaman að hlusta á og komið hafa upp í hugann eftir að þú kvaddir, minningin er eins og fræ sem vex og dafnar.

Þær samverustundir sem þið mamma áttuð með okkur Þóru og krökkum eru svo ánægjulegar og þakkarverðar er litið er um öxl.

Það eru einmitt minningarnar, sögurnar og ferðalagið með þér sem maður hefur í farteskinu sem eru svo dýrmæt.

Takk fyrir mig pabbi.

Fallinn er frá nágranni okkar og heimilisvinur Erlendur á Giljá (Elli). Elli hefur alltaf verið til í lífi okkar systkinanna á Akri enda voru þau hjón nánustu vinir foreldra okkar. Faðir okkar og Elli ólust upp hvor á sínum bænum. Þegar þeir fullorðnuðust, tóku við búum foreldra sinna, aðstoðuðu þeir alltaf hvor annan í fjárragi og bar þar aldrei á milli. Þeir voru mjög vel inni í ræktun á fé hvor annars, voru oft miklar og heitar umræður um kindurnar, smalamennskur og ævintýri þessu tengt. Helgurnar þeirra voru einnig nánar vinkonur alla tíð en nú er hún Helga okkar á Giljá ein eftir af þessu heiðursfólki. Elli var hamhleypa til vinnu, hugmyndaríkur, sá aldrei vandamál í hugmyndum sínum, alltaf lausnir, og sjaldan voru hugmyndirnar smáar enda var hann kjarkmaður mikill. Hann var mikið snyrtimenni og einhverju sinni þegar þetta kom til tals sagðist hann oft leggja á sig marga króka til að ganga frá verkfærum til að geta gengið að þeim að morgni. Við vitum að það var rétt.

Mesta afrek hans í búskap hans var án efa bygging hans á fjárhúsum sem þá voru stærstu fjárhús landsins, þvert á móti öllum reglum og leyfum frá Teiknistofu landbúnaðarins. Þeir höfðu bara aldrei heyrt um svona stór fjárhús og sögðust ekki lána fyrir þeim. Hann ákvað samt að byggja og leitaði annarra leiða, sem vegna trausts sem hann naut gengu eftir. Þegar fjárhúsin voru fullbyggð leitaði teiknistofan eftir að fá teikningarnar (sem voru riss á blaði) og hafði hann gaman af því að gefa þeim þær. Þau hjón voru samhent og hugmyndarík í búskapartíð sinni, t.d. ráku þau sjoppu, sumarbústaði og hestaleigu langt á undan sinni samtíð svo eitthvað sé nefnt.

Elli var glaðsinna og hljómar hlátur hans í eyrum okkar þegar hans er minnst með hlýju í hjarta. Hann var alltaf til staðar og reyndist Jóhönnu og Gunnari óskaplega vel þegar þau tóku við búi á Akri. Þar bilaði hann aldrei frekar en fyrr.

Elli var mikill félagsmálamaður og starfaði lengi í hreppsnefnd, lengst af sem oddviti. Jóhanna sat lengi í hreppsnefnd með honum og minnist þess hversu vel undirbúinn hann ávallt var, fljótur að setja sig inn í málefnin, kunni lagabálka og reglugerðir utan að, opinn fyrir skoðunum annarra í hreppsnefndinni en fylginn sér þegar á þurfti að halda. Elli starfaði af miklum áhuga í Lionshreyfingunni og komst til æðstu metorða þar þegar hann varð fjölumdæmisstjóri Lions á Íslandi. Þá fóru þau hjón m.a. til Ástralíu og varð sú ferð honum oft umtalsefni.

Elli þurfti ekki vín né annað til að halda kætinni og á tímabili átti hann það til að standa á haus ef honum fannst samkvæmið ekki nógu líflegt. Það var alltaf gaman að vera með Ella og Helgu enda einstaklega lífsglöð, hlý og trygg hjón.

Elsku Helga mín, börnin þín og fjölskyldur, okkar innilegustu samúðarkveðjur sendum við systkinin fyrir hönd okkar fjölskyldna til ykkar með innilegri þökk fyrir tryggðina og traust nábýli. Við minnumst höfðingjans með hlýju.

Elskulegur tengdafaðir minn er nú fallinn frá eftir langa og góða ævi. Þegar ég kom fyrst inn á heimili tengdaforeldra minna árið 1987, 17 ára gömul, fannst mér húsið á Giljá svo stórt að mér leið eins og ég væri komin inn á gistihús. Margt var nýtt fyrir mér þar sem ég hafði aldrei verið í sveit sem barn en Elli og Helga tóku mér vel frá fyrsta degi. Á þessum tíma ráku tengdaforeldrar mínir Esso-bensínsjoppu upp við þjóðveginn og Ferðaþjónustu bænda í kjallaranum ásamt því að reka stórt fjárbú og Helga starfaði við kennslu í Húnavallaskóla. Þau hjónin voru samhent og alla tíð höfðingjar heim að sækja. Árið 1991 hófum við Sigurður búskap á Stóru-Giljá en fram að þeim tíma hafði Sigurður alla tíð unnið að búi foreldra sinna.

Tengdafaðir minn var farsæll maður sem bjó yfir miklum mannkostum og langar mig að minnast hans með nokkrum orðum. Elli var atorkusamur, framsýnn, ósérhlífinn, viljasterkur, kátur, traustur, hreinskiptinn, réttsýnn og góður við bæði menn og dýr. Hann var hlýr og góður félagi og hafði gaman af að segja sögur sem oftar en ekki skemmtu þeim sem á hlustuðu. Elli var góður afi og reyndist börnunum okkar Sigurðar afar vel, kenndi þeim margt og var þeim ávallt góður. Allt sem Elli tók að sér leysti hann af mikilli trúmennsku og samviskusemi svo sem á sviði félagsmála, stjórnmála og kirkjumála. Elli var heimakær og mikið náttúrubarn og undi sér hvergi betur en heima í sveitinni við bústörfin og að sýsla við skepnurnar. Eftir að hann og Helga tengdamóðir mín fluttu til Blönduóss árið 2008 gerðist hann umboðsmaður Morgunblaðsins og dreifðu þau hjónin blöðum til íbúa bæjarins um langt árabil. Einnig ráku þau Ferðaþjónustu bænda í sumarhúsum sínum á Stóru-Giljá eins lengi og heilsan leyfði. Ósjaldan færði Elli okkur höldupoka fullan af krækiberjum síðsumars sem var vel þegið. Jafnframt var Elli alltaf boðinn og búinn að koma í sveitina til að hjálpa til við búskapinn hjá okkur á meðan hann hafði heilsu til. Þar var hugur hans fram á síðustu stundu enda gladdist hann alltaf þegar við færðum honum fréttir úr sveitinni. Það var mér mikils virði að geta sem sjúkraliði á HSN hlúð að Ella síðustu vikurnar sem hann lifði. Einnig erum við fjölskyldan afar þakklát fyrir að hafa getað kvatt hann og verið hjá honum síðustu stundirnar á þessum óvenjulegu tímum.

Hér koma hinstu kveðjuorð frá okkur fjölskyldunni:

Hafðu þökk fyrir allt og allt.

Þín tengdadóttir,

Elsku afi Elli, við hugsum til þín og varðveitum með virðingu og gleði. Afinn með stóru hendurnar, þéttingsfasta og hlýja faðmlagið, smitandi dillandi hláturinn. Þessar minningar koma upp í hugann þegar við hugsum til þín og segjum börnunum okkar sögur af þér. Þú varst einn sá skemmtilegasti þegar kom að því að segja sögur. Skreyttir þær svo vel með orðum og hlátri að sögurnar urðu ljóslifandi í huga lítilla systra sem sátu í gulköflóttum sófa í stofunni á Stóru-Giljá. Og við trúðum þeim öllum og vel það. Takk fyrir síðasta faðmlagið okkar elsku afi sem við áttum í vor, hvíslið í eyrað og tárin ... hinstu kveðjuna okkar. Við systur erum ótrúlega þakklátar, heppnar og stoltar að hafa fengið þig og ömmu Helgu fyrir ömmu og afa. Alltaf gott að koma til ykkar og þökkum við þér fyrir samfylgdina elsku merkilegi afi okkar.

Elsku amma Helga guð geymi þig og verndi.

Þínar