Ingólfur Ómar Ármannsson orti á Boðnarmiði á laugardag:
Emja vindar aukast sköll
risti veðraslagur.
Fer með þjósti frír við mjöll
fyrsti vetrardagur.
Jón Atli Játvarðarson skrifar: „Það að vera „neðanmálsskáld“ er víst hvorki verra eða betra en að vera „skúffuskáld“. Þessi kom upp neðanmáls, við heita umræðu um dulnefni á Boðnarmiði. Vissara að láta hana inn sem færslu“:
Á sér falið eiginnafn,
andagift í múffu.
Enginn lækar ljóðasafn
sem liggur oní skúffu.
Indriði á Skjaldfönn skrifar um „Ódáðanefnd“: Nú hefur Óbyggðanefnd í nafni bananalýðveldisins okkar gert kröfu til 20 ferkílómetra af Skjaldfannarlandi“:
Þjóðlendnanna þjófalið
þvælist um á fjöllum.
Bændur ekki fá nú frið
fyrir þessum köllum.
Jón Atli bætir við:
Þjóðlendur opnast, bjartara og betra,
blómlegt í fjallasal.
Það sem er ofan við þrjúhundruð metra
þjóðinni ánafna skal.
Enn yrkir Jón Atli og segir: „Veiran sem Þórólfur má ekki nefna, þrátt fyrir að þetta sé nánast eini stofninn sem angrar okkur í dag“:
Óx loks í sporti, var bitur og bæld,
á börum þá hart var í ári.
Veiran sú „franska“ í kóki er kæld
og kyngt með brennivínstári.
Hallmundur Kristinsson spyr:
Kollvarpa heiminum kórónuherir.
Komin er riða í fé.
Aldrei að vita hvað almættið gerir.
Er ekki að koma hlé?
Hólmfríður Bjartmarsdóttir fylgist með pólitíkinni fyrir vestan:
Orðaflóð endalaus runnu
uppúr karlskari þunnu.
Þeir kalla hann Trump
Ég kalla hann Strump.
Hæst bylur í tómri tunnu.
Hólmfríður rifjar upp, að einhvern tíma orti hún þetta um vín:
Af því gleðin alltaf vex
í ölvímu, ég þori.
að yrkja um karla, öl og sex
eins og fugl að vori.
Látum aldrei sorg og sút
setjast að í geði
Drekkum út úr einum kút
og yrkjum svo um gleði.
Halldór Blöndal
halldorblondal@simnet.is