Ég bíð hérna spennt við tækið
eirðarlaus og orðin þreytt.
Þarna kemur þríeykið
skyldi allt vera orðið breytt?
Óvissa og ótti
vofir yfir enn.
En óþekkt og geðþótti
hrjáir margar konur og menn.
Spritt, grímur og þvottur
það þvælist fyrir Gunnu og Geir.
Að þvo sér eins og þrif-óður köttur
þau geta ekki meir ...
Samhugur eða sundrung
hvert viljum við fara?
Út í ána, hún er straumþung
eða yfir brúna, það er öruggara.
Þórólfur, Alma og Víðir
þau byggðu þessa brú.
Víði honum ég hlýði
og hin eru heilbrigðishjú.
Palli, hann var einn í heiminum
en nú er hann kominn í mynd.
Hann heldur uppi spítalageiminu
sem í dag er okkar helsta auðlind.
Heilbrigði eða sprungur
hamingja eða sorg.
Róðurinn er þungur
í okkar fallegu borg.
Höldum fjarlægð og virðum hvert annað
því metrar eru málið í dag.
Að knúsa og kyssa er bannað
sameinumst í andlegt þjóðarfaðmlag.
Eitt augnablik, eitt skref, einn dagur
þetta líður og brátt verður ár.
Látum hvern dag heita einstakur og fagur
þó í birtingu hann virðist bara grár.
Við getum þetta öll, við erum saman
leiðumst í gegnum þennan byl.
Seinna við höfum það gaman
og minnumst þess sem gaf okkur yl.
Baráttukveðjur áfram!
Höfundur er ljóða-, texta- og lagahöfundur. lindagudrunar@gmail.com
Til baka
Leita í greinasafni
Prenta grein
