Á heimasíðu sinni yrkir Þórarinn Eldjárn og kallar „Samið og kramið“:
Hvað ungur semur aldinn kremur
en að því kemur
að ungur kremur hvað aldinn semur
og á honum lemur.
Helgi R. Einarsson kveðst vart þekkja sína nánustu, ef skroppið er af bæ á síðustu tímum:
Jafnræði
Með andlitsgrímu er 'ún,
ef í Bónus fer 'ún.
Búðinni í
engum því
af öðrum lengur ber 'ún.
Ingólfur Ómar Ármannsson sendi mér póst þar sem hann segir: „Datt í hug að gauka að þér svo sem einni vísu. Ég var snemma á ferðinni í morgun og varð litið út á Faxaflóann. Hann var frekar úfinn og Kári blés ásamt því að hann rigndi talsvert og himinninn var kólgugrár enda er veðurfarið rysjótt á þessum árstíma:
Emjar þrár og ýfir sjá
enn sig Kári grettir.
Fyssa bárur, freyðir lá
froðutárum skvettir.“
Indriði á Skjaldfönn rifjar oft upp skemmtilegar stökur á Boðnarmiði og nú um forréttindi hunda. Þegar Egill á Húsavík heyrði viðtal við hundavin mikinn kvað hann:
Minnkar óðum mannsins réttur,
mörgum lögum hlýða ber.
Hundurinn er hærra settur,
- hann má skíta hvar sem er.
Hér er limra Óskar Þorkelsdóttur „Óframfærni“:
Hann roðnaði og hjartslátt má heyra
horfir á tærnar og fleira.
Með stamandi blæ
stynur hann „hæ“
og telur svo tærnar ögn meira.
Maðurinn með hattinn yrkir og getur ekki tilefnis:
Viljirðu heimsins völdum ná,
veldu siði ljóta.
Brúka lymsku, ljúga smá
er löngum ráð til bóta.
Enn yrkir hann:
Hvorki fæ ég ást né yl
frá ungu fögru sprundi,
en geng að vísu gamni til
í góðum næturblundi.
Stefán á Vallanesi orti um hest:
Bylur skeiðar virktavel,
vil ég þar á gera skil,
þylur sanda mörk sem mel
mylur grjót en syndir hyl.
Halldór Blöndal
halldorblondal@simnet.is