Gátan er sem endranær eftir Guðmund Arnfinnsson:
Framan á gildvöxnu Gunnu.
Gjarnan á katli og tunnu.
Nafni því kalla má kúna.
Kynni ég hljóðfæri núna.
Eysteinn Pétursson svarar:
Svera Gunna bumbu ber.
Bumba á tunnu og katli er.
Bumba gild má kallast kýr.
Kom frá bumbu ómur skýr.
Helgi R. Einarsson á þessa lausn:
Bústin er bumban á Gunnu.
Bumba' er á katli og tunnu.
Hún er og heiti á kú
og hljóðfæri. Það 'eld ég nú.
Guðrún B. leysir gátuna svona:
Bumban á gildvöxnu Gunnu
greitt rekst í bumbu á tunnu.
Þó Bumbu á básnum hún styggi,
bumburnar slær líkt og Siggi.
Sjálfur skýrir Guðmundur gátuna þannig:
Blasir við bumban á Gunnu.
Bumba á katli og tunnu.
Bumbu svo kalla má kúna.
Kliða læt bumbuna núna.
Síðan er limra:
Benóný borðaði mikið
og bumban tróðst út fyrir vikið.
Þegar hann sat
að sínum mat,
þá setti hann trog undir spikið.
Og loks ný gáta eftir Guðmund:
Dagur rís í austurátt,
öðlast líf að nýju mátt,
senn á himni sólin skín,
og svo er hérna gáta fín:
Daufur hann í dálkinn er.
Dugar vel til styrktar þér.
Felling er á segli sá.
Síðan mishæð landi á.
Þessi limra, „Fjölskylduþankar“, fylgdi lausn Helga R. Einarssonar:
Gott er að vera góður
og gæta síns minnsta bróður
og yfirleitt þótt
löngum mjög ljótt
að lúberja sína móður.
Gamall húsgangur í lokin:
Ég vildi að ég ætti mér hest og hey,
heita sæng og væna mey,
mjólk að drekka mína lyst,
myndi ég ekki kvíða fyrst.
Halldór Blöndal
halldorblondal@siment.is