Í Vísnahorni á fimmtudag var þessi staka eftir Tryggva Kvaran: Þó alla hrelli Andskotinn og enginn karlinn lofi þá brennir hann ekki bæinn sinn sem bóndinn þarna á Hofi.

Í Vísnahorni á fimmtudag var þessi staka eftir Tryggva Kvaran:

Þó alla hrelli Andskotinn

og enginn karlinn lofi

þá brennir hann ekki bæinn sinn

sem bóndinn þarna á Hofi.

Þorsteinn Ólafur Markússon sendi mér póst, þar sem hann segir frá annarri útgáfu af þessari vísu um bóndann á Stóra-Hofi, en hún er svona:

Þó allir lasti andskotann

og enginn verk hans lofi

þá brenndi hann ekki bæinn sinn

eins og bóndinn á Stóra-Hofi.

Ég þakka Þorsteini Ólafi bréfið. Lestur þess rifjaði upp fyrir mér húsgang sem ég lærði á Akureyri og kann enga skýringu á:

Allir þekkja andskotann

einkanlega af tvöfeldninni;

þeir eru líkir Hólmgeir og hann

Hólmgeir er bara dálítið minni.

Á Boðnarmiði yrkir Ármann Þorgrímsson um „kosningar fyrir vestan“:

Sýnast ganga í sömu spor

að sama marki liggur slóðin

Eflaust sigrar annar hvor

en ekki bandaríska þjóðin.

Indriði á Skjaldfönn gaf upp boltann með því að rifja upp þessa vísu eftir Jósep Húnfjörð:

Bakkus sund á opin enn,

ættargrundarfjandi,

leiðir stundum listamenn

líkt og hunda í bandi.

Ingólfur Ómar svaraði:

Vínið blekkir marga menn

mein sem þekkist víða.

Sínum drekkja sorgum enn

sálarhnekki bíða.

Kristjana Sigríður Vagnsdóttir fór með „Andbyr“ eftir Elías Mikael Vagn Þórarinsson:

Margur varð af víni spilltur

voldug seiddi hugans þrá.

Svona er að vera villtur

vegamótum lífsins á.

Baldur Grétarsson rifjaði upp Jón Sigfinnsson Austfirðing:

Bakkus enginn bragða má.

Bakkus tjóni veldur.

Bakkusskerjum brýtur á.

Bakkus sínu heldur.

Erlingur Gunnarsson tók eina sígilda eftir Káinn, – „Manga var að vísa honum út af kránni“:

Gamli Bakkus gaf mér smakka

gæði lífsins öl og vín

Honum á ég það að þakka

að þú ert ekki konan mín.

Halldór Blöndal

halldorblondal@simnet.is