Grjóthart í bak og fyrir

Blaðið sem þú heldur á í dag, lesandi góður, er með harðasta móti; Addi í Sólstöfum á forsíðunni og Mike Patton og Mr. Bungle á baksíðunni. Grjóthart í bak og fyrir, mætti auðveldlega segja. Er það vel, eins og menn myndu orða það uppi í háskóla. Sem kunnugt er lá ofboðslega vel á almættinu þegar það skóp rokkið, á áttunda degi, að því er fram kemur í kvæðinu. Voru það ekki glyströllin í Kiss sem voru þar að verki? Hvar værum við án rokksins? Alltént héti Sæmi rokk bara Sæmi og Garðar í rokkinu væri með annað einkanúmer á bílnum. Mögulega væru afleiðingarnar víðtækari.

Málmurinn, hliðargrein rokksins, kom sjónarmun síðar til sögunnar, eða árið 1970 og fagnar því fimmtugsafmæli sínu á þessu dæmalausa ári. Jafnan er í þeim efnum miðað við útgáfu fyrstu plötu Black Sabbath, sem bar nafn sveitarinnar, 13. febrúar það ár. Það má því alveg líta á þetta tölublað Sunnudagsblaðsins sem síðbúið framlag Morgunblaðsins til þeirra hátíðahalda. Auðvitað rennur blaðinu blóðið til skyldunnar enda hélt það um tíma úti sjálfri Járnsíðunni. Geta önnur íslensk dagblöð státað af því?

Það er svaðalegt rokk í viðtalinu við Adda í Sólstöfum, eða Aðalbjörn Trygggvason, eins og hann heitir víst í Þjóðskrá. Sólstafir fóru alla leið með lífernið á sínum tíma og gerðu usla víða um völl, líkt og Addi fer yfir án þess draga neitt undan. Í dag er öldin önnur, allt bandið edrú og nýtur þess í botn að túra heiminn og syngja sína sálma með aðdáendum í New York, Bógóta, Bischofswerda og víðar. Þegar aðstæður, Þórólfur, Svandís og Guð almáttugur leyfa. Sjálfur sleit Addi sig lausan úr fjötrum fíknarinnar fyrir sjö árum og hvetur fólk á nýju Sólstafa-plötunni til að týnast ekki í myrkrinu og meðvirkninni. Það sé alltaf von.

En allri hörku fylgir mýkt og dásamlegt er að hlusta á Adda lýsa reynslu sinni af því að verða faðir í fyrsta sinn, rúmlega fertugur. Það kom honum til dæmis í opna skjöldu að hann varð ofboðslega „óléttur“ sjálfur meðan á meðgöngunni stóð. „Ég grét af minnsta tilefni, það var eins og ýtt hefði verið á einhvern takka sem vonlaust var að slökkva á,“ rifjar hann upp hlæjandi. „Þetta voru bara tár, tilfinningar og fleiri tár. Alveg stórkostlega skrýtið.“

Íslendingar stunda sín málmvísindi víða og auðvitað var okkar maður með puttana í nýrri og langþráðri plötu frá Mr. Bungle vestur í Ammríku, Steinar „Husky“ Höskulds, líkt og upplýst er hér á baksíðunni. Skárra væri það nú, rokkið hefur verið órjúfanlegur hluti af okkur frá áttunda degi.