Gátan er sem endranær eftir Guðmund Arnfinnsson:
Daufur hann í dálkinn er.
Dugar vel til styrktar þér.
Felling er á segli sá.
Síðan mishæð landi á.
Guðrún B. leysir gátuna þannig:
Grillaði Ýr gráðost hrygg.
Hún gat stutt hrygg við bekk.
Frá hrygg á segli sagði, trygg,
en svo upp hrygginn gekk.
Eysteinn Pétursson svarar:
Hryggur daufur í dálkinn er.
Dável hryggurinn nýtist mér.
Hrygg má ætíð á segli sjá.
Svo er hann mishæð landi á.
Helgi Þorláksson á þessa lausn:
Hryggir ekki teljast teitir,
tilstyrk mikinn hryggur veitir,
felling í segli hryggur heitir,
um hryggi fara menn í leitir.
Helgi R. Einarsson svarar:
Veiran hryggir víst hann.
Hryggur styrkir hvern mann.
Hrygg má á seglinu sjá,
sem og landinu á.
Sjálfur skýrir Guðmundur gátuna þannig:
Hryggur þessi halur er.
Hryggurinn þig uppi ber.
Hrygg á segli síðan finn.
Svo er hryggur fjallsásinn.
Þá er limra:
Veru bað Vermundur sveri,
en Vera þá upp á sig sneri
og hryggbraut þann
heiðursmann,
og hryggurinn illa greri.
Og síðan ný gáta eftir Guðmund:
Rokið úti rýkur hátt,
rignir nú um hverja gátt.
Inni sérhver una má,
eflaust margir gátu þrá:
Í stiga honum stend ég á.
Stykki á rokk nú finna má.
Bera dót í búð ég sá.
Baðstofuloftið nefni þá.
Helgi R. Einarsson lét þessa limru fylgja sinni lausn:
Það gerðist er gamli Jótinn
gaf henni undir fótinn.
Það gerði' ann svo fast
að grindin hún brast
og gáfu sig liðamótin.
Halldór Blöndal
halldorblondal@siment.is