Spurt er um sögnina að „hrýsa“. (Með aldrinum áttar maður sig á því að maður talar og skrifar orðið „fornmál“.
Spurt er um sögnina að „hrýsa“. (Með aldrinum áttar maður sig á því að maður talar og skrifar orðið „fornmál“.) Hún heitir réttu nafni að h rjósa , þýðir að skjálfa og kemur nú aðeins fyrir í orðasambandinu e-m hrýs (þátíð: hr aus ) hugur við e-u : kvíðir e-u mjög, fyllist ótta við e-ð, stendur ógn af e-u.