Spurt er um sögnina að „hrýsa“. (Með aldrinum áttar maður sig á því að maður talar og skrifar orðið „fornmál“.
Spurt er um sögnina að „hrýsa“. (Með aldrinum áttar maður sig á því að maður talar og skrifar orðið „fornmál“.) Hún heitir réttu nafni að h
rjósa
, þýðir að
skjálfa
og kemur nú aðeins fyrir í orðasambandinu
e-m hrýs
(þátíð: hr
aus
)
hugur við e-u
: kvíðir e-u mjög, fyllist ótta við e-ð, stendur ógn af e-u.