Þórarinn Eldjárn yrkir „Efstef“:
Þéttan ljóða vef ég vef
vel bið forláts ef ég gef
ykkur svona stef og stef
sem stolið hef.
Fram á veg flestu miðar,
fárið mun hníga til viðar.
Vinur minn góður,
hér vitja þín, hljóður
og óska þér árs og friðar.
Víkur senn burt veirufár,
vorið strýkur milt um brár.
Gleðilegt og gott nýtt ár
gefi öllum Drottinn hár.
Kvölda tekur dagur dvín
dögg er sveipuð jörðin.
Aldrei fegri sólarsýn
sást við Breiðafjörðinn.
Verjum þessum vetri til
varnar öllum fárum.
Höfum ennþá handar bil,
hlífum sorg og tárum.
Enn nú eitt er runnið
út að fullu brunnið.
Ei til fjár,
feigðarár.
Fátt var í það spunnið.
Mikils vísir er mjór
með markmiðin göfug og stór.
Samt baslinu í
oft endar á því
annarra' að moka flór.
Bjarni Stefán Konráðsson yrkir í „Stöku-vísum“
Að vera að spá, það virðist mér
vera ljóta glíman,
sérstaklega ef það er
eitthvað fram í tímann.
Alltaf kastað út í horn
ef annað var á sveimi.
Svona er að vera sannleikskorn
í síljúgandi heimi.
halldorblondal@simnet.is