Valdimar Jóhannesson
Valdimar Jóhannesson
Eftir Valdimar H. Jóhannesson: "Afleiðingarnar af því að gefa stærsta hluta heilla þjóða þetta erfðabreytandi lyf gætu orðið margfalt verri"

Nú virðist stefna í að megninu af þjóðinni verði gefið lyf sem hefur verið kallað bóluefni án þess að vera það í venjulegum skilningi þess orðs. Þetta stungulyf til að vinna á núverandi kórónuveiru er alls óskylt þeim bóluefnum sem við þekkjum til, heldur er hér á ferðinni lyf sem er inniheldur svokallaðar RNA-kjarnasýrur sem vinna með erfðaefninu, DNA, í frumum líkamans og gæti leitt til breytinga á erfðaefni viðkomandi einstaklings að því er nokkrir læknar og vísindamenn hafa varað við. Þetta yrðu óafturkræfar breytingar og öldungis óvíst hvað þessar breytingar gætu haft í för með sér. Mörg ár gætu liðið áður en afleiðingarnar væru að fullu komnar fram enda verið að fikta við mjög flókna líffræðilega uppbyggingu vefja líkamans, sem er langt frá því að vera skilin til fulls.

Kannski eru hér á ferðinni stórkostlegar nýjungar til góðs í sókn mannkyns gegn veirusjúkdómum. Þær gætu kollvarpað stöðu mannkyns gegn ýmsum leiðum pestum sem hafa fylgt mannkyni frá upphafi, bæði svokölluðum drepsóttum og minni háttar kvefpestum eins og eru á ferðinni á hverju ári. Núverandi Covid-19-pest mun vera skæð kvefpest en kórónuveiran er á ferðinni í nýjum útgáfum á hverju ári að því er skilja má.

Þetta nýja lyf er þó alls óreynt miðað við þær kröfur sem ætti að gera til slíks byltingarlyfs en þróunartími lyfja er almennt talinn þurfa að vera hátt í áratugur. Nú þykir liggja svo mikið við að víkja á allri varúð til hliðar eftir að töluverður fjöldi hugrakkra manna hefur látið sig hafa það að vera tilraunadýr fyrir þessi nýju lyf. Vonandi verður þeim ekki of mörgum meint af þessari fórnfýsi en ljóst er að alltaf verða einhver afföll við lyfjagjafir, en afleiðingarnar koma kannski ekki fram að fullu fyrr en eftir nokkur ár. Þess vegna þarf að miða þróunartíma lyfja við það.

Ég hef sjálfur hlustað á fjóra erlenda lækna og vísindamenn sem nota afar sterk orð til þess að lýsa þeim hættum sem gætu verið hér á ferðinni. Þessir menn eru Sucharid Bhakdi og Wolfgang Wodarg í Þýskalandi, Wakefield frá Bretlandi og Søren Ventegodt í Danmörku. Það sem er nú sameiginlegt með öllum þessum mönnum er að þeir hafa fengið að kenna á því að halda uppi gagnrýni enda eru þeir að ganga gegn afar sterkum hagsmunaaðilum, sem eru lyfjarisarnir, og kannski ekki síður gegn stjórnmálamönnum sem standa illa í lappirnar þegar mikið er í húfi.

Þessir menn nutu misjafnlega mikillar virðingar áður en þeir stigu núna fram en óhætt er að fullyrða að báðir Þjóðverjarnir voru í fremstu sveit áður en þeir fóru í núverandi andstöðu og þá sérstaklega Sucharid, sem segir að Covid-19 sé að vísu slæmt kvef með hærri dánartíðni en oft en dánartíðnin hjá frísku fólki sé þó ekki meiri en 0,02% sem jafngildir að einn af hverjum 5.000 sem sýkist deyi. Annað gildir með dauðveikt fólk en þar geti sýking flýtt fyrir dauðanum eins og við höfum séð hér á landi. Afleiðingarnar af því að gefa stærsta hlut heilla þjóða þetta erfðabreytandi lyf gætu orðið margfalt verri. Honum er töluvert niðri fyrir.

Wakefield hafði áður unnið sér það til óhelgi að tala gegn bólusetningum, sem gekk svo langt að hann missti læknisleyfi sitt á Bretlandi og fluttist til Bandaríkjanna. Daninn hafði komist upp á kant við samfélagið af alls óskyldum ástæðum. Þessir menn lærðu ekki það af Galileo Galilei sem fyrir fjórum öldum afneitaði opinberlega villukenningu sinni um að jörðin snerist um sjálfa sig en ekki alheimurinn um hana. Galileo hafði vit á því að segja í hálfum hljóðum: Hún snýst nú samt. Þessir menn koma fram fyrir alheiminn til þess að vara hann við fullum rómi þó að þeir viti að þeir sem tala gegn valdinu hafa nær alltaf verra af.

Hvað gæti svo sem gerst? hafa þessir menn verið spurðir. Hvað gæti ekki gerst? spyrja þeir á móti. Þeir hafa nefnt að þetta gæti leitt til sjálfsónæmis þar sem drápssellurnar, hvítu blóðkornin, ráðast á eigin vefi vegna útlitsbreytinga á frumum líkamans sem þessar RNA-kjarnasýrur myndu valda í samstarfi við DNA-kjarnasýrur frumnanna. Þá nefna þeir ófrjósemi hjá konum en allt milli himins og jarðar gæti orðið þegar nákvæmu jafnvægi líkamsfrumnanna er raskað með þessum hætti.

Nú er spurningin þessi: Eru til einhverjir þeir menn á Íslandi sem geta látið heyra í sér á grundvelli mikillar þekkingar á þessu sviði og stoppað það að Íslendingar verði gerðir að jafngildi tilraunamúsa í risastórri tilraun lyfjarisa með þetta lyf? Hann ætti það á hættu að verða úthrópaður sem skaðræðisdýr og jafnvel þjóðníðingur að vara við þeirri rússnesku rúllettu sem Þórólfur og Kári eru að fara í með íslensku þjóðina. Æ skrambinn, myndu þeir og lyfjarisarnir segja. Framfarir verða ekki án einhverra fórna!

Höfundur er á eftirlaunaaldri.

Höf.: Valdimar H. Jóhannesson