Pálsmessa var á mánudag, 25. janúar, daginn sem Páll postuli snerist til kristni. Þann dag rifjaði Karl Sigurbjörnsson biskup upp gamla húsganga og setti á fésbók:
Heiðskírt veður og himinn klár
á helgri Pálusmessu
mun þá verða mjög gott ár
maður uppfrá þessu.
Ef heiðríkt er úti veður
á Pálsmessu degi,
ársins gróða' og gæða meður
get ég, að vænta megi.
Góður vinur minn sendi mér póst: „Fréttamaðurinn góðkunni, Gísli Einarsson í Borgarnesi, fagnaði bóndadeginum, fyrsta degi þorra, með því að fá sér reyktan magál í morgunmat og skar hann niður með vígalegu saxi. Gunnar Rögnvaldsson á Löngumýri í Skagafirði orti“:
Af feitum magál flísar sker
flíkar vopni þungu.
Bóndadagur byrjar hér
á búrkuta og tungu.
Það er „vetrarkvíði“ í Hallmundi Guðmundssyni:
Þó fannirnar fjöllin hér skrýða
þá finn ég í huga mér kvíða;
sem kallar á frí
til Kanarí,
– en þar er nú bongóblíða.
Atli Harðarson segir svo frá: „Þegar ég les sögur af Samfylkingunni rifjast upp kviðlingur sem Jósefína heitin sáluga laumaði eitt sinn út úr sér“:
Skolli finnst mér skynsamlegt að skjóta í fótinn
á sér, kveð ég eikin spanga,
ef menn vilja haltir ganga.
Á Boðnarmiði segist Sigrún Huld Þorgrímsdóttir hafa rekist á þessa vísu „eignaða Guðrúnu dóttur Bólu-Hjálmars. Hún átti barn og kenndi Þórarni nokkrum, en hann neitaði og sagði barnið ekki fætt á þeim tíma sem vera ætti“:
Yfir því hlakkar andi minn
eg þó flakki víða,
þennan krakka á Þórarinn
þó að skakki um mánuðinn.
Hólmfríður Bjartmarsdóttir skrifar á mánudag: „Hér er loks að birta. Samt enn stormur og skafrenningur“:
Oft hefur hríðin ólmast fyr
nú ýlir í lausa faginu.
svo fiðlari vindanna fram við dyr
fer bara' útaf laginu.
Halldór Blöndal
halldorblondal@simnet.is