Guðríður Ágústsdóttir

Elsku mamma, takk fyrir allt sem þú kenndir mér, það er sárt að þurfa að kveðja en við fjölskyldan munum ylja okkur við góðu minningarnar og samgleðjast þér að vera farin til pabba, sem þú saknaðir svo mikið. Við systkinin fengum gott atlæti og skemmtilegt uppeldi. Við vorum alltaf hvött til að standa okkur vel og prófa alls konar hluti. Við stunduðum mikla útivist og ferðalög voru stór hluti af æsku okkar. Allar ferðirnar í Fljótstungu, þar sem við gerðumst matvinnungar. Þú hugsaðir alltaf um börnin í sveitinni, að þau fengju eitthvað smá gotterí þegar okkur gestina bar að garði. Jólagjafirnar frá ykkur pabba tengdust yfirleitt útiveru eða íþróttum, skautum, sleðum, skíðum, borðtennisspöðum og svo mætti lengi telja. Þú lagðir mikla áherslu á að skilja aldrei neinn út undan, gera aldrei upp á milli og hlúðir vel að okkur börnunum þínum svo ég tali nú ekki um barnabörnin, sem áttu hug og hjarta þitt frá fyrstu stundu. Það væsti nú ekki um þau hjá ömmu sinni. Mér finnst alltaf gaman að rifja upp þegar ég var 6 ára og Guðjón 8 ára, þá var tekin sú ákvörðun að kaupa skíði á alla fjölskylduna, keypt voru Elan-skíði með gormabindingum og Iðunnarskór, síðan var hóað í skíðakennara og þessi fjögurra manna fjölskylda skundaði í Hveradali til að læra á skíði. Skíðaferðirnar urðu síðan æði margar, í Bláfjöll, Skálafell, á Hengilssvæðið, Akureyri og svo til Austurríkis. Fyrsta ferðin til Akureyrar er mér mjög kær, þar gistum við í skíðaskálanum uppi í fjalli, nutum lífsins og áttum svo ótrúlega skemmtilega stund við gítarspil og söng á kvöldvöku og er þetta ein skemmtilegasta ferð æskuminninganna. Ég man lítið eftir því að hafa búið í Hraunbænum, en man mjög vel eftir því þegar við fluttum í Eyjabakkann sem frumbyggjar í Neðra-Breiðholti. Þar var nú líf og fjör, fótbolti og brennó á stóra túninu og svo skautað á stóra bílaplaninu yfir vetrartímann. Þú varst heimavinnandi uppvaxtarárin okkar og kallaðir alltaf á okkur um miðjan dag með orðunum „drekkutími“, þá stökk maður inn og skóflaði í sig marmaraköku og mjólkurglasi áður en rokið var aftur út að leika. Þú varst mjög natin við að sitja með mér yfir heimalærdómnum og hvattir mig ætíð til að gera mitt besta. Það var pínu sjokk að rífa sig upp úr Breiðholtinu og flytja í Garðabæinn, þar sem þið pabbi ákváðuð að byggja í Hlíðarbyggðinni, en það var mikið gæfuspor og eiginlega eins og að flytja út í sveit. Þar var allt annar bæjarbragur, dúfnakofar, njósnaraleikur, hjólatúrar í náttúrunni í kring og móanum fyrir neðan húsið. Þið pabbi gerðuð náttúrulega allt sjálf eftir að húsið varð fokhelt og lærði maður því snemma að taka til hendinni með ykkur. Þið lögðuð mikla áherslu á að búa okkur gott uppeldi og góðan grunn fyrir lífið. Í Hlíðarbyggðinni var oft mikið fjör, það var borðtennisborð í kjallaranum og þar skemmtum við okkur vel og svo var nú líka smá keppni. Ég fékk hest í fermingargjöf og svona mætti lengi telja.

Takk fyrir allt, elsku mamma mín.

Þín

Elsku mamma. Þú ert farin í ferðalag til fundar við pabba. Líf þitt breyttist eftir að pabbi fór, þú saknaðir hans og beiðst eftir endurfundum.

Það er margs að minnast og margar góðar minningar. Ég spurði þig einu sinni þegar ég var lítill: Af hverju ertu heimavinnandi, væri ekki skemmtilegra að vinna einhvers staðar? Svar þitt var stutt og hnitmiðað: Hver á þá að sjá um ykkur systkinin? Þú vildir vera til staðar þegar við kæmum heim úr skólanum og hjálpa okkur við lærdóminn.

Þú hafðir áhuga á því að fjölskyldan sameinaðist í áhugamálum. Á veturna fórum við saman á skíði og skauta og á sumrin fórum við um hverja helgi eitthvað út úr bænum í útilegu eða Borgarfjörðinn. Þú hafðir svo mikinn áhuga á öllu sem tengdist útivist, sennilega hef ég fengið eitthvað af því í gegnum móðurmjólkina.

Þegar þú greindist í lok nóvember með illvígan sjúkdóm breyttist líf þitt – undirbúningur undir lokaferðina. Það er skrýtið að segja það að við áttum svo dýrmætar samverustundir eftir að þú veiktist. Það var ýmislegt rætt og rifjað upp sem mér þykir sérstaklega vænt um. Við notuðum tæknina til að hringja í vini og ættingja, þú spurðir alltaf hvort ég ætlaði að vera með einhvern fíflagang og fórst að hlæja. Í hvert sinn sem ég spurði hvernig þér liði svaraðir þú því að þér liði vel, værir sátt og allir væru svo góðir við þig. Þvílíkt æðruleysi sem þú sýndir á lokametrunum, því er ekki hægt að lýsa með orðum.

Hvíl í friði.

Þinn sonur,

Elsku amma, þegar ég hugsa til baka þá eru margar góðar minningar sem ylja um hjartað. Tíminn með ykkur afa í Hlíðarbyggðinni var svo dásamlegur. Við barnabörnin alveg í essinu okkar með alla athyglina ykkar. Við fengum öll að blómstra á okkar hátt eins ólík og við öll erum. Stundirnar sem við áttum saman voru svo margar og góðar eins og að spila borðtennis, spila í fótboltaspilinu, úti í garði í alls konar leikjum og kíkja á jarðarberin, réttirnar og alls konar útivist.

Þér fannst svo mikilvægt að hver og einn karakter fengi að njóta sín. Þegar ég var lítil var ég hrædd við marga hluti og hlédræg, en þú vildir svo mikið draga mig út úr skelinni. Við klifruðum saman í trjám og ég fékk að fara upp á húsþak á Hlíðarbyggðinni og þú hvattir mig til að hafa minni áhyggjur og vera meira frjáls. Ég sagði krökkunum í skólanum mínum stolt frá því að ég ætti sko ömmu sem klifraði í trjám og hefði verið indíáni í fyrra lífi.

Þegar ég eignaðist strákana mína varstu dugleg að koma til mín og vera með okkur. Þú varst algjör barnagæla og gafst öllum börnunum mínum óskipta athygli og hlýju. Þér fannst svo mikilvægt að þeim liði vel. Þú passaðir mikið upp á Magneu, að hún fengi nú næga athygli þegar Heiðar Már og Fannar Már fæddust. Á afmælum barnanna fengu hin systkinin líka smá pakka svo engum fannst hann út undan, sem var nákvæmlega eins og þið afi gerðuð þegar við systurnar héldum upp á afmælin okkar, alltaf að passa að öllum börnunum liði vel.

Tíminn sem ég átti með þér á líknardeildinni var svo dýrmætur, þakklætinu og ástinni sem þú sýndir síðustu dagana mun ég ekki gleyma. Við rifjuðum upp svo margar minningar saman og hlógum svo mikið að eitt sinn fannst þér við þurfa að afsaka okkur við starfsfólkið; okkur fyndist bara svo gaman að vera saman og fá að fíflast aðeins og njóta stundarinnar saman.

Ég kveð þig með ást og þakklæti í hjarta. Takk fyrir að trúa alltaf á mig og vera til staðar.

Þín

Elsku hjartans amman mín besta.

Fjölskyldan var án efa það mikilvægasta í þínu lífi og skein það í gegn í hvert sinn sem ég hitti þig eða fékk símtal frá þér. Þá var mikið spurt út í það sem maður væri að gera, og láta vita hvernig aðrir hefðu það og hvað þeir væru að gera. Það skipti þig miklu máli að öllum liði vel.

Þér á ég svo ótal margt að þakka; einlægnina, kærleikann, minningar, hlustunina, ráðleggingar, geymd leyndarmál og vinskapinn. Ég man úr Hlíðarbyggðinni hvað það var alltaf gott að koma til ykkar afa. Þú tókst á móti manni með hlýju faðmlagi og skokkaðir um gangana með bros á vör. Sem barn var ómetanlegt að fá svona einlæga og fallega athygli sem þú gafst í hvert sinn sem maður var með þér. Mér þótti svo gaman að dunda með þér og afa. Ýmist í borðtennis, horfa á slide show, horfa á Indíánann í skápnum eða eiga ykkur fyrir mig og spila fyrir ykkur á bláa banjóið, hvött áfram til hins ýtrasta. Ég gleymdi mér alveg í ævintýrahúsinu ykkar. Mér fannst algjör lúxus þegar ég fékk brauð með kæfu sem þú bjóst til og ískalda mjólk.

Eftir að ég varð eldri þá áttum við okkar „ömmu-miðvikudaga“, þá sóttirðu mig í skólann og þá átti ég þig alveg út af fyrir mig í heilan dag. Fastir liðir voru snúður með glassúri og spila við þig sequence og ræða um daginn og veginn. Þú varst án efa mín mesta klappstýra. Eftir að ég byrjaði í náminu mínu þá fannst þér svo gaman að vita hvað ég væri að gera og læra. Þú varst alltaf með puttann á púlsinum um hvað aðrir í tónlistargeiranum væru að gera, þeirra nám og bakgrunn. Þú varst svo áhugasöm um þetta allt saman að þú vissir alltaf miklu meira en ég og það er svo fallegt. Ef ég verð einhvern tíma mamma og amma, þá hef ég lært svo mikið af þér. Þú sagðir við mig á spítalanum að maður ætti alltaf að hafa börnin í forgangi. Það skein svo innilega í gegn í okkar samverustundum, því barnabörnin voru alltaf í forgangi. Eins og þú sagðir við mig á líknardeildinni þá höfum við alltaf átt mjög sérstakt samband og töluðum oft um hluti sem okkur fannst gott að tala um hvor við aðra. Það voru umræðuefni sem fóru aðeins okkar á milli og töluðum við báðar um hvað okkur fannst það gott. Takk fyrir fallegu orðin sem þú sagðir við mig á krabbameinsdeildinni, þau munu lifa með mér. Ég er svo þakklát að hafa fengið að vera mikið með þér á líknardeildinni, í gegnum símann, þó ég hafi verið svo langt í burtu.

Takk fyrir að hafa sagt alltaf í lok símtala að þú elskaðir mig og kalla mig „ljúfan, dúllan eða stelpan mín“. Takk fyrir að hafa verið amma mín, takk fyrir að trúa á mig, takk fyrir þig.

Ég veit að afi hefur tekið á móti þér með opnum örmum.

Guð geymi þig um alla tíð - þangað til næst, elsku engillinn minn.

Langt úr fjarlægð, elsku amma mín,

ómar hinzta kveðja nú til þín.

En allt hið góða, er ég hlaut hjá þér,

ég allar stundir geymi í hjarta mér.

Og hvar um heim, sem liggur leiðin

mín

þá lýsa mér hin góðu áhrif þín.

Mér örlát gafst af elskuríkri lund,

og aldrei brást þín tryggð að hinztu

stund.

(Höf. ók.)

Þín

Guðríður Ríta Ágústsdóttir systir og mágkona lést 16. janúar 2021.

Hugurinn leitar til barnæsku í Mjóstræti 10.

Uppeldi í mannmörgu Grjótaþorpi, jafnvel sjö börn á fleiri heimilum. Leikvöllurinn milli toghlera í Glaskov-porti og í grunni Morgunblaðshússins. Vinna í prentsmiðju PÁS var gott innlegg í uppeldi okkar systkina.

Ferðalög með Úlfari Jakobsen vöktu áhuga okkar á náttúru Íslands. Þar kynntust þau Ríta og Gunnar Jónsson og urðu fljótt hjón.

Við horfum til fyrri stunda, ánægjulegt sambýli í Eyjabakka 3 og 11. Fallegt heimili. Ferðalög eru okkur minnisstæð. Skíðaferðir til Ítalíu í góðra vina hópi.

Tíminn líður hratt, börnin vaxa úr grasi og allt í einu stöndum við gömul og kveðjum. Þökkum margar glaðar stundir. Minning Rítu lifir í hjörtum okkar.

Innileg samúð til Guðjóns, Helgu og fjölskyldna þeirra.

Kær mágkona og vinkona okkar, Guðríður Ágústsdóttir, lést þann 16. janúar sl. Margs er að minnast þar sem við höfum átt samleið í yfir 50 ár. Fyrstu kynni okkar voru þegar Gunnar bróðir minn kom heim til foreldra okkar og kynnti kærustu sína, sem ávallt var kölluð Ríta, fyrir fjölskyldunni. Kom fljótt í ljós að þau höfðu sömu áhugamál, að skoða landið okkar og síðar meir að skoða áhugaverða staði í Evrópu. En einn var sá staður í lífi þeirra og það var að fara í Borgarfjörðinn eða þá í Fljótstungu þar sem þau voru ávallt velkomin eins og aðrir heimamenn, það var þeim afar kært að geta komið með börnin sín, Guðjón og Helgu, í sveitina og leyft þeim að njóta sveitasælunnar. Oft fórum við saman í ferðalög og börnin okkar ávallt með, hvort heldur í tjaldútilegu, á skíði eða í Fljótstungu, og yfir 40 ár höfum við farið í Fljótstunguréttir, sem við förum árlega í ásamt fjölskyldu Halldóru systur okkar Gunnars, og alltaf stækkar hópurinn. Um tíma bjuggum við í sama stigagangi, það var árið 1969 sem við kaupum okkur íbúð við Eyjabakka í Breiðholtinu sem styrkti vináttu okkar og barnanna.

Ríta var afar fróðleiksfús og hafði gaman af að segja frá því sem hún upplifði eða hafði lesið um. Einnig var hún mjög listræn og eru til eftir hana fallegar vatnslitamyndir og þau hjón skilja eftir sig mjög falleg trélistaverk sem þau skáru út. Árin liðu og eftir andlát Gunnars í nóvember 2008 sem var erfitt kynnti Ríta sér hvað væri í boði hjá eldri borgurum og þar fann hún sig vel, þá sérstaklega við spilamennsku og þar naut hún sín í góðra vina hópi. Nú er komið að kveðjustund, kæra mágkona og vinkona. Þökkum allar góðar stundir og vináttu sem við áttum saman.

Elsku Ríta. Tilvera okkar er undarlegt ferðalag, við erum gestir og hótel okkar er jörðin. Ferðalagið hefur verið viðburðaríkt, það er margs að minnast – fjöldi samverustunda. Kveðjustundin er endanleg, engu hægt að breyta né bæta við. Eftir sitja hlýjar og fallegar minningar sem lifa um ókomin ár.

Ég man eins og það hafi gerst í gær þegar við sáumst fyrst. Það var þegar við Guðjón komum í fyrsta skipti saman til ykkar í mat í Hlíðarbyggðinni. Man hvað þið tókuð okkur fagnandi, gleðin var einlæg og gagnkvæm.

Fyrir þér var fjölskyldan númer eitt og ekki síst barnabörnin sem voru líf þitt og yndi. Þú varst svo glöð þegar Gyða Rut, fyrsta barnabarnið, kom í heiminn. Þegar ég byrjaði að vinna aftur varst þú boðin og búin að gæta Gyðu Rutar, það væsti nú ekki um hana hjá þér. Þar sem hún var fyrirburi varst þú svo ötul við að örva hana á allan hátt – alltaf svo stolt af framförunum. Síðan fjölgaði barnabörnunum, þú veittir þeim öllum óskipta athygli og sýndir áhuga á öllu því sem þau tóku sér fyrir hendur. Fyrir þetta er ég þér óendanlega þakklát.

Það er ekki hægt að lýsa þér í fáum orðum. Þú varst sterkur persónuleiki, hafðir ákveðnar og ígrundaðar skoðanir. Þú varst mikill náttúruverndarsinni, menningarsinni og mannvinur.

Það er með miklum söknuði sem ég kveð þig.

Þín tengdadóttir,