Ingibjörg Matthíasdóttir

Elsku systir.

Ég vil þakka þér fyrir þessi sl. 12 ár sem við deildum saman, þá báðar orðnar ekkjur. Þú dvaldir hjá mér hér í Vík eftir að Matti þinn dó, hjálpaðir mér að reka mitt fyrirtæki og passa elskuleg langömmubörn mín sem voru eins og þín. Þú varst mjög elsk að börnum og dýrkaðir þau.

Þér fannst ekki leiðinlegt þegar einn Matthíasinn fæddist fyrir rúmu ári en hann heitir Matthías Vignir.

Hann færði þér blómvönd á 83 ára afmælinu þínu 27. febrúar sl.

Þú og Erlen vinkona þín sem lést á sl. ári fóruð til Danmerkur í eitt ár og síðan fóruð þið til Bretlands í hálft ár sem au-pair. Á leiðinni með Gullfossi kynntust þið Þuru Ísólfs, seinna urðuð þið allar flugfreyjur og þarna skapaðist ævilöng vinátta ykkar. Það var í rauninni pabbi sem kom ykkur í það starf en hann sendi ykkur umsókn, sjálfsagt séð það í Tímanum, þar sem auglýst var eftir flugfreyjum. Flugfreyjustarfið var þitt aðalstarf í um 42 ár, en einnig varstu liðtæk í búðinni ykkar Matta á milli þess að fljúga.

Þú kynntist manninum þínum Matta Sveins og þið byggðuð ykkur rosalega flott hús á Arnarnesi. Garðurinn var yndislegur og áttir þú eflaust mörg handtök þar, rósirnar þínar voru svo fallegar.

Þið komuð oft í Víkina og alltaf ef skírn, ferming eða slíkt var fram undan. Matti alltaf að festa á filmu slíka atburði og hefur það glatt mig á síðustu árum að skoða þær myndir. Ég vil þakka fyrir allar góðu stundirnar í sumarbústaðnum okkar Bjössa í Skaftártungunni, þegar þið og Einar bróðir og fjölskylda komuð í veiðiferð í Tungufljótið. Það voru ómetanlegar stundir en því miður of fáar.

En Imba mín, mér er efst í huga okkar síðastliðna ár þegar við keyptum okkur íbúð saman. Það var ekkert auðvelt að koma húsbúnaðinum okkar fyrir í 76 fermetrum.

Þú áttir svo fallega muni sem þú safnaðir í gegnum tíðina, en ég veit að þú kunnir að meta þá hjálp sem við fengum til að skapa okkur notalegt heimili.

Ég hefði óskað að við hefðum getað deilt því lengur saman. Þú varst mjög ánægð þegar ég setti upp gömlu stofugardínurnar úr Mávanesinu, 40 ára gamlar en í lagi, kannski smá upplitaðar.

Á síðastliðnu sumri komumst við austur á Höfn í Hornafirði með hjálp góðra vina, sem í mínum huga var ógleymanlegt.

Þegar langömmubörnin mín komu hér eftir að þú kvaddir, hef ég fengið spurningar „hvar er Imba?“ - en ég er ekki mjög trúuð á guð, en hef þó sagt „hún er hjá Guði“ og þau sætt sig við það.

Ég vil þakka skólafélögum hennar frá Bifröst fyrir þeirra vináttu, en þau hafa haldið mjög vel saman, m.a. farið saman í ferðalög, á síðari árum hafa þau einnig boðið mér með. Takk fyrir það.

Ég vil einnig geta þess hversu ómetanleg sú þjónusta er, sem krabbameinssjúklingar fá hér á Suðurlandi, að þurfa ekki að fara til Reykjavíkur í lyfjagjöf. Á sjúkrahúsi Suðurlands er frábært starfsfólk undir stjórn krabbameinslæknisins Sigurðar Böðvarssonar. Ég vil færa þessu fólki þakkir mínar, ykkar starf er ómetanlegt.

Elsku Imba mín, takk fyrir allt.

Þín systir,

Elsku Imba. Nú ertu fallin frá, stór partur af okkar frábæru fjölskyldu sem stóðst alltaf sem klettur við bak okkar allra.

Ég man enn þegar þið Matti komuð reglulega í Víkina er ég var krakki, alltaf var manni fært eitthvað enda ef þið voruð í Víkinni eða í sumarbústaðnum þá var aldrei að ræða annað en að maður væri með ykkur.

Góðu tímarnir þegar maður var í heimsókn hjá ykkur í Mávanesinu, horft á allar Nonna og Manna-myndirnar, martröðin mín með ísbjörninn sem allir í fjölskyldunni muna eftir.

Allar fjöruferðirnar með ykkur sem barn, það var aldrei logn í kringum ykkur Matta, því það var alltaf gaman sama hvað var.

Svo á fullorðinsárum, ég man enn nákvæmlega hvar ég var, búsettur í Noregi og var að keyra e18 frá Osló til Tønsberg þegar Kolla amma hringdi í mig og sagði mér fréttirnar að þú værir veik, illa haldin af krabbameini.

Ég held að ákvörðunin um að flytja heim aftur hafi svolítið ákvarðast á þessum tíma.

En svo er nútíðin, Matthías Vignir kom í heiminn þann 10. janúar 2020 og ekki leið á löngu þar til hann átti orðið bestu vinkonu, uppáhaldsfrænku.

Þið amma fluttar á Strandveginn og alltaf var það beint í fangið til Imbu frænku og nebbaknúsin sem voru aðeins framkvæmd með Imbu frænku, Matthías Vignir er greinilega líkur pabba sínum því alltaf sótti hann í að hafa gaman með Imbu frænku.

Þín verður sárt saknað og minningarnar verða okkur kærkomnar um alla tíð.

Kveðja frá bekkjarfélögum

Enn fækkar í hópi okkar skólafélaganna sem útskrifuðumst frá Samvinnuskólanum á Bifröst árið 1958. Fallin er frá skólasystir okkar Ingibjörg Matthíasdóttir eða Imba Matt eins og hún var gjarnan kölluð í okkar hópi.

Eftir inntökupróf í september 1956 mættu í Bifröst ungmenni víðs vegar að af landinu og hugðust stunda tveggja ára nám við skólann.

Ein í þessum hópi var Imba sem komin var frá Vík í Mýrdal og þar með hafði staðurinn Vík í Mýrdal fengið merkingu í hugum okkar hinna. Það var þroskandi og upplýsandi að kynnast landinu sínu í gegnum ólíkar æskustöðvar nemendanna.

Við fengum ágæta fræðslu hjá kennurunum í Bifröst, en ekki var síður menntandi að umgangast skólafélagana og tengjast þeim vinaböndum. Samheldni og vinátta hefur einkennt hópinn okkar og frekar aukist nú upp á síðkastið, þegar gamlar minningar verða fyrirferðarmeiri og dýrmætari.

Við vorum 14 stelpurnar í bekknum og oft glatt á hjalla í heimavistinni. Imba var söngfuglinn í hópnum og þannig miðdepill á síðkvöldum í náttfatapartíum sem gjarnan voru haldin eftir lokun vistanna um leið og hlustað var á lög unga fólksins.

Einnig söng Imba með skólahljómsveitinni meðan við hin tjúttuðum af miklum móð. Imba var góður félagi, hún var hæglát, tranaði sér ekki fram, en alltaf til í að vera með í uppátækjum og fjöri. En skólaárin voru ekki bara glens og grín, það skiptust á skin og skúrir, námið þurfti að taka alvarlega og stundum gerðust sorglegir atburðir. Þessi sameiginlega reynsla myndaði trausta vináttu sem staðið hefur í rúmlega 60 ár.

Eftir skólaárin tvístraðist hópurinn eðlilega í allar áttir. Fáir urðu víðförulli en Imba sem gerðist flugfreyja hjá Icelandair.

Saumaklúbburinn hjá okkur skólasystrunum varð fastur punktur sem byggði brú milli skólaáranna og okkar daglega annríkis.

Imba flutti með sér kærkominn andblæ frá útlöndum inn í klúbbinn sem á fyrstu árunum var oft undirlagður af umræðum um bleyjuskipti og barnauppeldi.

Seinna efldist pólitísk vitund í klúbbnum og fjörugar stjórnmálaumræður stóðu stundum næturlangt. Imba hafði ákveðnar skoðanir, sem hún tjáði af festu. Skoðanir hennar voru stundum íhaldssamar en einkenndust einnig af ríkri tilfinningu fyrir jöfnuði og mannúð.

Imba var tengd æskustöðvunum í Vík sterkum böndum. Eftir að Matthías eiginmaður hennar féll frá árið 2009 dvaldi hún mikið hjá Kolbrúnu systur sinni sem búsett var í Vík. Á endanum flutti Imba alfarið heim til Víkur og héldu hún og Kolbrún þar heimili saman. Í sumar sem leið heimsótti saumaklúbburinn Imbu og Kolbrúnu og átti með þeim ánægjulega daga. Sú dvöl í Vík skilur eftir sig dýrmæta minningu.

Við kveðjum Imbu með söknuði og þakklæti fyrir áratuga vináttu og góðar samverustundir. Kolbrúnu og Einari og fjölskyldum þeirra sendum við samúðarkveðjur.

F.h. útskriftarárgangs 1958 frá Samvinnuskólanum á Bifröst,