Sigríður Guðný Kristjánsdóttir

Elsku móðir mín er látin, hún féll frá mánudaginn 15. mars eftir stutta legu á sjúkrahúsinu á Akureyri. Alltaf fannst mér jafn notalegt og gaman að koma til mömmu sem bjó á Snartarstöðum í Núpasveit. Þangað var langt að fara til hennar frá Reykjavík en alltaf fannst mér það bestu fríin og mesta hvíldin í því að fara þangað í fríum. Það var oft spilað en það fannst henni gaman og farið í bíltúra og heimsóknir til Raufarhrafnar þaðan sem hún var og bjó sem krakki. Einnig fannst henni gaman að allri handavinnu og oft sátum við og saumuðum saman yfir sjónvarpi eða útvarpi á kvöldin, þeirra stunda mun ég sakna mikið og verunnar með þér. Hvíldu í friði elsku mamma.

Elsku mamma mín, þá er kallið komið og pabbi kominn að sækja þig.

Ég veit hann hefur tekið vel á móti þér og vafið þig örmum sínum. Mér er þakklæti efst í hug fyrir þann tíma sem ég fékk með þér og allt sem þú kenndir mér, að elda, baka, prjóna, hekla og sauma út. Þó að heklið hafi ekki gengið nógu vel hjá mér, alla vega ekki á unglingsárum, fannst mér svo gaman að því að eftir að ég fór á námskeið í taumálun vildir þú læra það. Og það gekk svo vel hjá þér, handklæði, dúkar, svuntur og fjölnota pokar, allt svo vel gert því þú varst einstaklega vandvirk.

Já, allt lék í höndunum á þér hvort sem það var handavinna, saumaskapur, matargerð, bakstur, að mála glugga eða smíða blómaborð. Þú kenndir mér að gera heimsins bestu fiskibollur og vona ég svo sannarlega að ég geti haldið því áfram. Hagsýni, skynsemi og nægjusemi hafðir þú að leiðarljósi og hugsaðir þig alltaf tvisvar um áður en hlutum var hent. Nú, það gæti verið hægt að nýta í eitthvert annað hlutverk. Ég man þegar ég var krakki að við fórum með þér út í Núpsvík að tína bobba (það sem heitir víst kuðungar) sem sátu utan á steinum í fjörunni, svo fórum við heim með þá og hreinsuðum innan úr og þurrkuðum. Límdum svo utan á krukkur og hólka til að búa til box og vasa. Veit ekki hvar þú fékkst hugmynd að þessu en þetta var gaman.

Minnisstæðir eru mér sunnudagsbíltúrar inn í Ásbyrgi með rjómapönnukökur í boxi og kakó á brúsa. Útilegur austur á Vopnafjörð og Egilsstaði. Eða bara að sitja í sólinni á stéttinni vestan við húsið. Allt eru þetta góðar minningar af góðum stöðum.

Og þú vildir alls ekki heyra minnst á elliheimili, sagðist hafa byggt þetta hús á Snartarstöðum og hér ætlaðir þú að vera eins lengi og mögulegt væri. Enda tókst þér það alveg til 86 ára aldurs.

Ég vona svo sannarlega að þú njótir hins nýja verkefnis sem nú tekur við á nýjum stað, elsku móðir góð.

Þín dóttir,

Mig langar að skrifa nokkur minningarorð um hana Siggu á Snartarstöðum, hún var tengdamóðir mín.

Okkar fyrstu kynni voru á frekar á lágstemmdum nótum, hafði ég frétt af því að hún hefði fengið kunningja úr sveitinni til að hringja í vin sinn austur á landi til að spyrja hann hvers konar maður ég væri. Það var vegna þess að hún hafði áhyggjur af ungri dóttur sinni, Ingu, sem var farin að leita ásta og í framhaldi féll ég í þann ástarvef. Söguna fékk hún og var hún á þá leið að ég væri frekar fyrirferðarmikill og afar mikill gleðibolti, en þá ætti ég ágætiskafla. Og til að toppa þetta þá var ég búinn að eignast barn fyrir tvítugt. Sigga, sem unni sínum vel, vildi nú hafa mig í svolítilli fjarlægð til að byrja með enda kannski var hún að vona að þetta skot okkar Ingu myndi fjara út. En svo var ekki og við Sigga sættumst og kann ég henni mjög góða sögu. Mér var líka ljóst að barnæska hennar hafði tekið í, því hún missti móður sína þegar hún var um tveggja ára og föður sinn um átta ára aldurinn. Hún gerði allt til að ég fengi uppáhaldsmatinn minn hjá henni, já í hvert sinn sem ég kom í Snartarstaði, silungasúpa, fiskibollur, brúna súkkulaðikakan og ég tala nú ekki um randalínurnar sem voru alltaf til staðar fram til síðasta dags. Sigga var mikil fyrirmynd, hæglát og undi sér vel heima við. Eitt sinn þegar við Inga vorum að fara keyrandi til Reykjavíkur þá sagði hún frekar hvöss við mig: „Það er eins gott að þú farir hægt svo þú komist fljótt.“ Ég var talsverðan tíma að átta mig á hvað þetta þýddi en þetta er auðvitað svo satt. Eitt af því fyrsta sem ég tók eftir og fannst skrítið var að hún var oft að þvo plastpoka og hengja þá upp á snúru til þerris. Ég spurði hana (sennilega um 1990) hvers vegna í ósköpunum hún gerði þetta. Svarið kom fljótt, nú þetta er plast og það á ekki að henda því og auðvitað á að nota það eins oft og hægt er sem í dag er svo satt, hún var svo hagsýn og nægjusöm og í þeim efnum svo langt á undan sinni samtíð.

Sigga, ég vil þakka fyrir mig þú munt eiga stað í hjarta mínu. Og ef þú og Siggi getið þá vona ég að þið lítið nú eftir okkur. Ég vona að nýja heimilið þitt verði hlýtt og notalegt eins og það gamla. Elsku mágkonur, makar og börn, hér var góð kona á ferð og ég vona að við öll getum hlýjað okkur við góðar minningar um góða og elskulega konu.

Að lokum langar mig að segja frá einu hugarangri sem hún olli mér þegar ég var í heimsókn. Fyrsta kvöldið sem við sátum í stofunni hjá henni þá segir hún upp úr þurru, viltu heyra gátu? Ég játti því.

Þetta var skilið eftir svona rétt fyrir svefninn og ekki var sofið mikið þá nótt, en á endanum kom svarið daginn eftir svona með minni rökfærslu í sambland við rétta svarið. Jæja, hún er svona:

Ég og granni minn, konan mín og konan hans fórum að tína egg. Við fundum eitt hreiður, í því voru fimm egg, hvert okkar tók eitt egg en samt var eitt egg eftir. Hvernig er þetta mögulegt?

Þinn tengdasonur,

Elsku amma. Það er sárt að þurfa að kveðja þig og mun ég sakna þín. Ég kveð með hlýjar minningar í hjarta og er þakklát fyrir allar þær góðu stundir sem við höfum átt saman. Það var alltaf gaman og notalegt að koma til þín og dvelja hjá þér í nokkra daga, mun alltaf muna það þegar þú kenndir mér spilið marías þegar ég var yngri, við spiluðum það oft á dag en á hverju ári þurftir þú að rifja það upp fyrir mér og þú varst alltaf tilbúin að gera það. Ég mun minnast allra þeirra yndislegu kvölda sem við spiluðum saman, drukkum kakó og borðuðum kruður. Þú varst alltaf dugleg að baka, þú bakaðir besta bakkelsið og bauðst alltaf upp á gómsæti þegar þú fékkst heimsóknir. Ég mun aldrei gleyma góðmennsku þinni og hlýju, er mjög þakklát fyrir þann tíma sem ég fékk að vera með þér.

Hvíldu í friði.