H elgi Ingólfsson skrifar á Boðnarmjöð: „Margs konar nýjar málsháttalimrur (ort á annan í páskum 2021 til að auka frumleika páskaeggjaframleiðenda, eftir að margir fésbókarvinir mínir kvörtuðu undan því að
fá sömu málshættina ár eftir ár)“:
Ef nútíminn næðir um hraður
með nýjasta raus sitt og blaður,
þá skýrist þín önd
með skáldverk í hönd
því: „Bljúgur er bókelskur maður.“
Að dekra við dætur og syni
er dyggðugt hjá auðrónakyni.
Já, auður og völd,
en aldrei nein gjöld,
því: „Víða á samherji vini.“
Instagramsútlit er þægðin,
en aldrei er sjálfgefin vægðin.
Eitt korter, já sko,
en kanselluð svo,
því: „Stopul er stundarfrægðin.“
Kynuslinn ku vera svona,
hvað svo sem umræddir vona.
Þetta er engin smán.
Við erum öll hán,
því: „Enginn er karl eða kona.“
Halur er heljarins glaður
og hefja að nýju má daður.
Læknast hans óvit,
laus við sitt cóvid,
Því: „Sprækur er sprautaður maður.“
Hún er grýla og grettibrún,
með gíslingu þjóða og banni.
Þú smitast jafnt af hurðarhún
og hósta frá næsta manni.
Ýmsum það ætti að svíða
og alþjóð ei slíkt skyldi líða.
Ég tek því að hvísla
í takt við hann Gísla
að „fullkomin fífl“ eru víða
Margan veit ég mannsins brest.
- Ef magnast stórum vandinn,
lífs í streði er stundum best
að stinga haus í sandinn.
Ógn er afturförin stór
og illt með ljóðamennt,
er mönnum tókst að brugga bjór
í bara NÚLL prósent!
Halldór Blöndal
halldorblondal@simnet.is