Gátan er sem endranær eftir Guðmund Arnfinnsson:
Á fjalli þennan finna má.
Felling er hann segli á.
Daufur sá í dálkinn ver.
Við dýrategund kenndur er.
Um hrygg á fjalli hópur fer,
hrygg í segli kenna má,
hryggur sá sem hnugginn er,
hryggdýr eru sterk og kná.
Á fjallshrygginn slangra ég slappur í pínu.
Slétta hrygginn úr seglinu mínu.
Hryggur er sá er í hörmungum lendir.
Til hryggdýra orðið svo bendir.
Hrygginn ég á fjalli finn.
Finnst á segli hryggurinn.
Hryggbrotinn æ hryggur er.
Hryggdýrið það víða fer.
Á Hlíðarfjalli hrygg má sjá.
Hryggur felling segli á.
Hryggur mjög er halur sá.
Hryggdýr síðan nefna má.
„Illa nú á mér liggur,
yður þjónað hef dyggur,“
kvað Vakri Skjóni,
skekinn af Jóni,
„minn hryggur er sár og hryggur.“
Hver dagur er lengi að líða,
við leiða þarf margur að stríða,
í sóttkví þá gott er að glíma
við gátu og svarvísu ríma:
Skrautbúið skip fyrir landi.
Skýjafloti á randi.
Merki við sjáum í sandi.
Svo er það fas þitt og andi.
Guði hjá ég mínum má
mæðu tjá af högum;
neiti hann þá um sína' ásjá
svo er ég frá með lögum.
Þófaljóna þýðastur
þýtur um frónið harða;
er hann Skjóni auðþekktur
undir Jóni Skarða.
halldorblondal@simnet.is