Magnea Ingibjörg Sigurhansdóttir

Mamma er dáin sagði Steina systir hátt og skýrt og ég glaðvaknaði klukkan þrjú að nóttu og tókst ekki að sofna aftur, mætti í vinnu á venjulegum tíma og var alltaf með einhver ónot út af þessu, og svo kom það, símtalið frá Steinu, mamma var að vísu ekki dáin en hún var á leiðinni upp á sjúkrahús og starfsfólkinu á Grund leist ekkert á ástandið. Það tók ekki marga daga og hún vissi það alveg, tók þessu fagnandi en henni fannst þetta vera alveg komið nóg hjá henni Ingibjörgu. Hún hresstist nóg til að komast aftur heim á Grund, hitti marga ættingja sína, komst í handavinnutíma sem hún elskaði meira en allt áður en yfir lauk. Það er margs að minnast en það er ekki hægt að fara út í það allt hér en eitt er víst að maður átti alltaf skjól hjá mömmu. Bugðulækurinn var alltaf kletturinn í hvaða ólgusjó sem var og þar stóð alltaf allt opið ef einhver þurfti húsaskjól eða bara spjall. Mamma vísaði engum á dyr. Ég var þriggja ára þegar við fluttum á Bugðulækinn og þar bjuggu þau saman í 52 ár mamma og pabbi, þá lést pabbi en mamma flutti á Grund. Hún saknaði pabba en sagði alltaf að það væri um að gera að hafa bara nóg að gera til að leiðast ekki svo einmanaleikinn tæki ekki völdin, og það er einmitt það sem hún gerði á Grund, var með í öllu sem var í boði þar hvort sem það var handavinna eða einhverjar samverustundir sem voru í boði. Lét sér lynda við allt og alla og kvartaði aldrei undan nokkrum sköpuðum hlut. Mínar minningar eru af konu sem ég vissi að hafði gengið í gegnum mörg áföll í lífinu en stóð stolt og sem dæmi þá var talið þegar hún var ung að hún ætti aldrei eftir að eignast börn en hún kom sjálf fjórum út í lífið og átti 40 afkomendur þegar hún lauk þessari jarðvist. Elsku mamma, takk fyrir allt sem þú gafst mér í gegnum tíðina og góða ferð, og ég vona innilega að þér hafi orðið að þeirri ósk þinni að fá að hitta pabba þegar þú kvaddir okkur hér.

Ég vil koma sérstökum þökkum til starfsfólksins á Grund fyrir frábæra umönnun.

Mamma mín, Magnea Ingibjörg Sigurhansdóttir, er látin, hún lést 14. apríl sl. 88 ára.

Ég var eina stelpan af fjórum systkinum og mamma sagði alltaf ef ég var nefnd: „Já, eina dóttir mín.“ Fyrsta æskuminning mín var að ég stóð við eldhúsborðið heima á Laugavegi 93 og mamma var að klára peysu á mig, ég hef verið svona 2-3 ára. Mamma var líka dugleg að sauma á mig fallega kjóla og eitt sinn prjónaði hún peysusett, buxur, peysu og húfu, settið var rautt með hvítu mynstri.

Mamma var alltaf heimavinnandi, enda í nógu að snúast með fjögur börn.

Við áttum fyrst heima í húsinu hans afa Sigurhans, í kjallaranum með eina stofu og eldhús. Þegar ég var sex ára fluttum við upp á Bergþórugötu 14, pínulitla risíbúð, og við Hansi bróðir sváfum í skoti út úr stofunni sem var svo lítið að fæturnir á Hansa voru frammi í stofu á nóttunni. Þarna fæddist Óskar bróðir minn og ég réð mér ekki fyrir kæti að hafa eignast systkini, loksins sjö ára gömul. Þegar ég var 10 ára fluttum við inn á Bugðulæk 7, Jói bróðir fæddist og ólst alveg upp á Bugðulæknum. Mamma og pabbi bjuggu þar þangað til pabbi fór á sjúkrahús og mamma á Grund, haustið 2016. Þá höfðu þau búið á Bugðulæknum í 52 ár.

Mamma var mjög fús til að passa dætur mínar svo ég gæti unnið úti fyrir salti í grautinn. Svandís dóttir mín var hjá henni allt haustið 1975 því þá var ég á sjúkrahúsi á meðgöngunni og svo að eiga systur hennar Önnu og Guðnýju, þær komu ekki heim fyrr en í desember. Svo fékk ég leikskólapláss fyrir tvíburana mína eftir hádegi, en mamma passaði allar stelpurnar á morgnana og kom þeim í skólann og leikskólann áður en hún fór heim til sín í strætó.

Mamma tók aldrei bílpróf, hún varð fyrir bíl sem barn og gat ekki hugsað sér að keyra bíl og verða fyrir því að keyra niður barn. Mamma gat verið svona; hún beit eitthvað í sig og þar við sat alla tíð. Hún fékk ógeð á áfengi þegar hún var barn og hataði áfengi til dauðadags.

Þegar pabbi fór á sjúkrahús haustið 2016 þá flutti mamma á Grund, pabbi kom svo af Landspítalanum á Grund í nokkrar vikur, en var svo aftur lagður inn. Pabbi dó á Landspítalanum 13. febrúar 2017, 85 ára.

Mamma saknaði pabba mjög mikið og sagði oft: „Pabbi þinn fór alltof snemma.“ En hún var eins og alltaf, reyndi að gera gott úr öllu og á Grund naut hún sín í félagslífi, morgunstundum og handavinnu.

Mamma lifði Covid í rúmt ár, mest voru heimsóknir bannaðar, stundum opnaðist fyrir og þá hlupu allir til og heimsóttu Maggý ömmu og svo var lokað aftur. Um tíma máttum við Óskar bróðir bara koma, en lengst af þessu rúma ári mátti ég ein koma til mömmu. Þessar stundir sem ég átti með mömmu minni voru bestu stundirnar sem við áttum saman þótt við hefðum verið nánar alla tíð.

Minnið var farið að gefa sig og þegar hún mundi ekki eitthvað þá sagði hún: „Ég man ekki lengur það sem ég er búin að gleyma!“ Svo hlógum við báðar að brandaranum. Við rifjuðum upp gamla tíma, æskuárin hennar og mín og okkar systkinanna.

Elsku mamma mín, ég á eftir að sakna þín og spjallsins okkar. Ég ætla að segja hér það sama og ég sagði við hana á kvöldin þegar hún hringdi áður en hún fór að sofa: „Guð geymi þig,“ elsku mamma mín.

Elsku besta amma mín lést á Hjúkrunarheimilinu Grund í síðustu viku og hennar verður sárt saknað af mér og mínum. Amma var einstök kona sem tók við öllu í lífinu með æðruleysi og stóískri ró. Hún var alltaf svo þolinmóð við mig og hlustaði alltaf á mig og gaf mér góð ráð.

Ég á margar góðar minningar af mér og ömmu og er ein sagan af okkur sem var í miklu uppáhaldi hjá okkur báðum. Það er sagan af því þegar ég var að suða í ömmu í búðinni og ég sagði „amma, viltu kaupa þetta handa mér“ og yfirleitt ef maður suðaði eitthvað í henni þá sagði hún yfirleitt nei. Mig minnir að hún hafi sagt nei í þetta skiptið líka og ég man ekki einu sinni hvað ég var að biðja um. Þá sagði ég við hana sposk á svipinn: „Amma, ég skal kaupa handa þér svo fallegan rauðan kjól þegar ég er orðin stór og rík ef þú kaupir þetta handa mér.“ Fyrir 13 árum um jólin minnir mig að ég hafi gefið henni þennan fallega rauða kjól sem ég hafði lofað henni þegar ég var lítil. Mér finnst það svo yndislegt að hafa staðið við loforðið sem ég gaf henni þegar ég var lítil stúlka.

Þegar ég hugsa til baka þá er ég svo þakklát fyrir árin sem ég fékk að sjá um þrifin hjá ömmu og afa þegar þau voru ennþá heima á Bugðulæknum, á þessum tíma tengdist ég þeim á alveg einstakan hátt og það gefur mér mjög mikið í dag. Elsku Maggý amma mín er núna komin heim til Guðs og afa á himnum og það er yndisleg tilhugsun og huggar mann í sorginni. Ég hugsa til þín, elsku besta Maggý amma mín, með hlýju og söknuði. Blessuð sé minning þín elsku amma mín og megir þú hvíla í friði og megi Guð vera ávallt með þér að eilífu amen.