Magnús Sigurðsson

Elsku afi Magnús.

Mikið á ég eftir að sakna heimsókna þinna til okkar fjölskyldunnar á Háteigsveginum og til mín í vinnuna. Þú komst til mín bara rúmri viku áður en þú kvaddir. Þú þurftir smá aðstoð með símann. Þú hafðir verið duglegur að heimsækja mig þangað á síðustu mánuðum og þá með ýmsar fyrirspurnir varðandi símann. Þú virtist svo hress og hraustur og varst eldklár eins og alltaf.

Afi, þú varst svo fróður um margt, allt fram á síðasta dag. Ég gat alltaf leitað til þín og fengið ráð um hvernig ég gæti leyst af hendi hin ýmsu verkefni.

Alltaf varst þú afskaplega góður og gjafmildur. Þú gerðir það sem þú gast til að hjálpa þeim sem á stuðningi þurftu að halda og lagðir mikið upp úr því að vera sanngjarn. Mér hlýnaði um hjartaræturnar í desember þegar ég heyrði hvað þú hafðir gert fyrir leigjendur að íbúð sem þú átt í Reykjavík. Leigjendurnir sem höfðu reynst þér vel og alltaf greitt á réttum tíma. Ekki fannst þér sanngjarnt að fjölskyldan þyrfti að þola hávaða og ónæði vegna viðgerða á húsinu hluta af leigutímanum. Þess vegna ákvaðstu að færa þeim óvænta jólagjöf, sem var eins mánaðar leiga. Fjölskyldan var svo afskaplega þakklát og tók á móti þér opnum örmum og bauð þér að taka þátt í jólahaldi með þeim. Þú mættir síðan heim á Háteigsveginn með jólaköku frá þeim.

Ég vildi að ég gæti sagt þér hversu stoltur ég er af að hafa átt þig fyrir afa.

Megir þú hvíla í friði elsku afi.

Þinn

Það var sárt að heyra af andláti elsku fyrrverandi mágs míns sem varð bráðkvaddur á heimili sínu langt um aldur fram. Margar voru þær ánægjustundirnar sem ég varði í gegnum árin með Magga mági mínum, Öggu (Rakel) systur minni og elsku Ásu og Sigga. Fyrst hitti ég Magga þegar hann kom ungur og öflugur með systur minni vestur á Núp. Þegar þau bjuggu í Austurbrún, þá var fermingarferðin mín heimsókn til þeirra. Ég saknaði þeirra mikið þegar þau fluttu til Kaliforníu og ásetti mér að komast til þeirra eins fljótt og ég gæti. Ég tók frí frá námi í Verzlunarskólanum í einn vetur svo ég gæti heimsótt Magga, Öggu og Ásu. Það þurfti að undirbúa þessa ferð vel, því þá þurfti vegabréfsáritun til Ameríku, takmarkað mátti taka með af gjaldeyri og engin voru bankakortin. Maggi skipulagði ferðir í Disneyland, Universal Studio, ströndina á Santa Barbara, bíltúr um Beverly Hills, heimsókn í UCLA, bíóferðir, og aðrar skemmtiferðir um helgar. Ég lærði að borða mat sem þá var framandi fyrir íslenska sveitastelpu, taco, nachos, hamborgara og pizzu, mat sem borinn var fram án hnífapara á veitingastað. Ekki má gleyma „donuts“ sem við Maggi laumuðumst oft til að kaupa okkur. Í Kaliforníu var séð um mig og dekrað við mig og margar áttum við skemmtistundirnar saman í námi og leik. Ég var sett á enskunámskeið og tennisnámskeið. Það voru gleðitíðindi þegar fjölskyldan flutti aftur til Íslands. Heimsóknirnar í Garðabæinn voru mér mikils virði þar sem egg og beikon að hætti Magga, á sunnudagsmorgnum, varð fastur liður í tilverunni. Alla tíð mætti Maggi mér og mínum með einstakri hlýju, hugulsemi og hjálpsemi. Þegar dóttir mín var skírð kom ekki annað til greina en að Maggi yrði hennar annar skírnarvottur. Ég minnist Magga með hlýhug og þakklæti fyrir að hafa fengið að verja dýrmætum tíma með fjölskyldunni á táningsárunum.

Elsku Ása, Siggi, Gunnar Ágúst og öll fjölskyldan, mínar innilegustu samúðarkveðjur til ykkar. Blessuð sé minning elsku mágs míns.

Það er sárt að þurfa að kveðja góðan vin til nærri sex áratuga svo skyndilega. Það er sárt að gamlir draumar sem við áttum sameiginlega og voru innan sjónmáls verða ekki að veruleika. Það er sárt að missa það akkeri að geta alltaf leitað ráða hjá vininum góða, þegar mikið liggur við. Hans ráð brugðust mér aldrei. Sárast er þó að hann skyldi ekki fá notið fleiri elliára með fjölskyldu og vinum.

Það hvarflaði ekki að mér, þegar Maggi hringdi í mig að kvöldi sumardagsins fyrsta, að það væri í síðasta skipti sem ég heyrði í honum. Dagana áður höfðum við hist oft. Fórum m.a. tvisvar í sumarbústað hans og Kristrúnar til að undirbúa afhendingu vegna sölu. Þá gafst tóm til að spjalla um gamla tímann og liðnar stundir. Margt skemmtilegt skrafað og Maggi lék á als oddi. Hann rifjaði upp laxveiðiferðir, snókerkvöld með tengdapabba og margt fleira. Maggi var snjall veiðimaður. Hann var mjög hófsamur og bar mikla virðingu fyrir náttúrunni. Hans metnaður í veiðinni var ekki að fá sem flesta fiska, heldur að njóta útiverunnar, náttúrunnar og félagsskaparins. Ég get fullyrt að hann gladdist meir yfir fiskum veiðifélaganna en eigin fiskum enda var hann fullur hjálpsemi og ráðlegginga til að veiðifélaginn veiddi ekki minna en hann. Ég veit mörg dæmi þess að Maggi opnaði eitt af fluguboxum sínum og valdi flugu sem hann rétti síðan veiðimanni með orðunum: „Prófaðu þessa.“ Oftar en ekki gaf flugan lax. Til er skemmtileg frásögn af slíku atviki sem Dennis nokkur Taylor, amerískur blaðamaður, sem hitti okkur Magga við Norðurá, segir frá í laxveiðibók sinni.

Mér er í fersku minni þegar ég hitti Magga vin minn fyrst. Ég var á fyrsta vetri í MR og vinur hans, sem var með mér í bekk, kynnti okkur. Þar með var stofnað til áratuga vináttu. Sumarið eftir kynntist ein systra minna, Rakel, honum og varð síðar eiginkona hans.

Eðlilega urðu samskipti okkar Magga meiri eftir að hann varð mágur minn. Hann kom vestur að Núpi með fjölskylduna þegar Ása var á öðru ári og dvaldi sumarlangt. Við stunduðum þá handfæraveiðar lungann úr sumrinu. Hann talaði oft um að þetta sumar væri eitt það skemmtilegasta sem hann hefði lifað. Veturinn eftir sátum við mörg kvöld og skoðuðum skipaskrána í sjómannaalmanakinu og hlustuðum á Claus Wunderlich Hammond-leikara af hljómplötum.

Síðan kom að því að Maggi fór til BNA í nám í hagfræði. Við hjónin, ásamt vinahjónum okkar, heimsóttum fjölskylduna í Kaliforníu 1978. Hann var þá búinn að skipuleggja mikið prógramm til að við mættum njóta dvalarinnar sem best. Hann var óþreytandi að aka með okkur um allt og sýna okkur m.a. Universal Studios, Disneyland, Las Vegas og margt fleira og ekki má gleyma ferð til Mexíkó.

Að leiðarlokum þökkum við Ína Magga fyrir ævarandi tryggð og vináttu. Elsku Kristrún, Ása, Sacha, Siggi, Regína, Gunnar Ágúst og Marlena, innilegar samúðarkveðjur sendum við ykkur.

Í dag kveðjum við skólabróður okkar úr Menntaskólanum í Reykjavík, Magnús Sigurðsson hagfræðing. Við hittumst haustið 1965 í fyrsta sinn sem hópur í Þrúðvangi, sem var hjáleiga MR við Laufásveginn, merkileg bygging með sögu, sem hafði áhrif á okkur óharðnaða unglingana sem þó töldu sig menn með mönnum, sumir meira að segja í jakkafötum og vatnsgreiddir.

Við vorum rúmlega tveir tugir menntaskólastráka, vorum að hefja nám á öðru ári og komum úr nokkrum bekkjum og ólíkum áttum og þekktumst þess vegna tiltölulega lítið. Lífið var rétt að byrja og vinabönd að myndast. Þessi þrjú ár sem við vorum saman í MR höfðu mikil áhrif á okkur alla.

Magnús var einn af okkur. Magnús var afar jákvæður og nærgætinn í allri sinni framgöngu með góðlátlegan húmor og eftirminnilegan hlátur. Hann varð strax mikilvægur hlekkur í hópnum. Hann hafði nokkra sérstöðu því hann hafði aðgang að amerískum kagga, sem nýttist okkur stundum til ferða, m.a. á sveitaböll fyrir austan fjall. Maggi var öruggur og ábúðarfullur bílstjóri sem ekki leyfði neina vitleysu.

Þrúðvangur varð aðsetur okkar í tvö ár, þetta fallega hús sem heitir eftir híbýlum þrumuguðsins Þórs og var bústaður skáldjöfursins Einars Benediktssonar. Þar var þröng á þingi. Hjá sumum okkar örlaði á því að skemmtilegra hefði verið að vistast á höfuðbólinu sjálfu, Menntaskólahúsinu glæsilega við Lækjargötuna þar sem flest skólasystkinanna voru og því fjörugast lífið. En í fámenninu kynntumst við vel.

Síðasta veturinn fluttum við af Laufásveginum yfir í MR við Lækjargötuna. En fjölmennið þar breytti engu um þann vinskap sem hafði myndast. Að stúdentsprófunum loknum vorið 1968 héldu menn síðan hver í sína áttina og lífið fór á fulla ferð. Tengslin dofnuðu og sum rofnuðu. En Magnús var alltaf viðkunnanlegi skólabróðirinn sem við höfðum verið svo lánsamir að eignast.

Við sendum fjölskyldu Magnúsar okkar einlægu samúðarkveðjur.

Bekkjarbræður úr 6-T í MR 1968,