Gátan er sem endranær eftir Guðmund Arnfinnsson:
Vopn í hendi vera kann.
Vel í eldstó logar hann.
Eldur líka er með sann.
Ástir við menn kenndu þann.
Eysteinn Pétursson svarar:
Njáll víst aldrei brandi brá.
Ég brand í arni loga sá.
Brandur eldur er með sann.
Ástar-Brand ég nefna kann.
Guðrún B. á þessa lausn:
Brandur sverð er svakalegt.
Sviðinn brandur lá í stó.
Bergþóra lést í brandi tregt.
Brandur Ástar gjarnan hló.
Bergur Torfason frá Felli leysir gátuna svona:
Brandur í hendi bana vann,
brandur í eldstó loga kann,
brandur er eldur og með sann,
Ástarbrand, þekktan Dalamann.
Þá er það lausnin frá Helga R. Einarssyni:
Brugðu kappar bröndum hér.
Brand í arininn ég lét.
Brandur nafn á eldi er.
Ástar-Brandur var og hét. (Guðbrandur)
Þessi er skýring Guðmundar á gátunni:
Biturt vopn er brandurinn.
Brandur glæða loga kann.
Orðið brand um eld svo finn.
Ástar-Brand menn nefndu þann.
Þá er limra:
Fótfimi rómuð hans Refs er,
en raunar mér stórum til efs er,
að framar hann standi
Stuðlakots-Brandi,
sem stekkur oft upp á nef sér.
Síðan er ný gáta eftir Guðmund:
Tíminn líður furðu fljótt,
fyrr en varir kemur nótt,
hvort góður dagur gefist mér,
gáta sú mér hulin er:
x
Siðleysingja hýsir hann.
Hringsnúast oft sé ég þann.
Nafni þessu nefni mann.
Nánast óður vera kann.
Gömul vísa í lokin:
Þó mig treginn þjái síst
þess ég feginn beiði
að sjórinn deyi og verði víst
Vestmanneyja leiði.
Halldór Blöndal
halldorblondal@simnet.is