Þorbjörg Sigurðardóttir

Minni kvenna

Mín kæra Obba. Ég þakka þér fallegt ferðalag og kveð með söknuð í hjarta.

Elskuleg amma mín hún Obba er látin. Í gegnum hugann fljúga minningar og tárin streyma niður kinnarnar. Hún var yndisleg kona með stórt og hlýtt hjarta. Ávallt glæsileg til fara og hárið alltaf flott þegar Anna var búin að greiða henni. Amma var kurteis, talaði aldrei illa um aðra og vildi öllum vel. Amma hafði alltaf í nógu að snúast, hvort sem það voru Oddfellow-fundir, saumaklúbbur, ferðalög eða golf. Henni leiddist aldrei. Hún var elskuð, dýrkuð og dáð og ég hef alltaf kallað hana drottninguna.

Hafnartúnið var fyrsta húsið sem ég lék mér mikið í sem barn. Alltaf var amma tilbúin með, steikt brauð, laxabrauð, flatkökur, kex með osti og rifsberjasultuna hennar góðu svo ekki sé minnst á appelsínukökuna. Í Háengi sem var einn af mínum uppáhaldsstöðum fékk ég nýuppteknar gulrætur, rófur og radísur sem amma og afi höfðu ræktað. Uppáhaldssagan var alltaf lesin fyrir mig áður en ég fór að sofa og amma strauk mér blítt og kyssti mig á ennið og sagði „góða nótt elsku angasílið mitt“. Ég dáðist að fingurbjargasafni ömmu og fékk alltaf leyfi til að telja þær og velja mér eina eða tvær til að taka með heim. Árið 2002 flutti ég til Danmerkur ásamt foreldrum mínum og yngri systur. Ég saknaði afa og ömmu þegar í stað en eftir nokkur ár þar ákvað ég að fara til Íslands og gekk i Húsmæðraskólann í Reykjavík. Ömmu fannst það mjög góð ákvörðun hjá mér enda hafði hún sjálf verið þar í námi mörgum áratugum áður. Það leið ekki á löngu þar til ég hringdi til ömmu hágrátandi og sagði að ég kynni afskaplega lítið til verka. Amma tók mig í kennslu og á einni helgi lærði ég að prjóna, sauma og strauja hjá henni. Þegar ég varð stúdent árið 2011 var haldin mikil veisla á heimili nánustu vinahjóna mömmu og pabba, þeim Einari Þór heitnum og Andreu Þorbjörgu Rafnar nöfnu minni. Amma mætti glæsileg að vanda og færði mér sérstaka gjöf; „Fuglinn í búrinu“, hálsmen sem ég hélt svo mikið upp á. Það var besta gjöf dagsins sem ég mun alltaf ganga með og hugsa til ömmu. Einu ári síðar fæddist sonur okkar Jannicks, hann Jakob Juul sem var fyrsti langömmustrákurinn hennar ömmu. Hún sýndi honum mikla umhyggju og ást við fyrstu sýn. Jakob minn gleymir aldrei ullarsokkunum, vasapeningunum og knúsunum sem amma Obba gaf honum alltaf. Ég syrgi ekki bara ömmu mína heldur góða og trausta vinkonu sem hefur verið mér stoð og stytta. Hún er fyrirmyndin mín sem ég mun alltaf líta upp til og hugsa hlýtt um. Ég kveð ömmu með miklum söknuði og sáru hjarta. Ég trúi því að hún sé komin á góðan stað og loks sameinuð afa Kolla sem var hennar heittelskaði. Ég geng með hálsmenið, hugsa til þín og er full þakklætis þegar ég hugsa um allar góðu stundirnar sem við höfum átt saman. Ég býð þér góða nótt, elsku amma mín, og trúi því að þú haldir verndarhendi yfir okkur.

Þín

Elskuleg amma mín er fallin frá eftir 94 ár á þessari jörð.

Minningarnar eru svo margar og söknuðurinn mikill.

Virðing, þakklæti og traust, kærleikur, ást og umhyggja eru orð sem eru mér efst í huga er ég rita þessi orð um ömmu Obbu, konuna sem kenndi mér svo margt um lífið og var mér svo kær.

Hún var amma Obba mín og systra minna. Langamma dætra minna. Tengda-amma mannsins míns, amma stórfjölskyldunnar.

Hún var amma Obba okkar allra.

Falleg, klár og fín var hún. Heilsteypt, skynsöm, kurteis og ábyrg með mikinn húmor. Full af visku og gæfu. Ósérhlífin og hallmælti aldrei neinum. Alltaf vel til höfð með varalit og í háum hælum. Sannkölluð hefðarfrú með stóru „H“.

Myndlist var henni hugleikin og var hún með eindæmum vandvirk þegar hún vann að sínum verkum. Hún naut góðrar tónlistar og fannst fátt skemmtilegra en að dansa. Skiptisporin með afa Kolla voru aldrei langt undan þegar rétta lagið hljómaði á fóninum. Ferðalög, golf og saumaklúbbar með góðum vinkonum voru einnig hennar dálæti.

Hún var leiðandi í skátastarfi og hjá Oddfellow-reglunni á Selfossi. Einnig kenndi hún lengi færni í mannlegum samskiptum, ræðumennsku og sjálfsstyrkingu hjá ITC-samtökunum. Hún var vel lesin og alltaf með puttann á púlsinum hvað varðaði fréttir og almenn hagsmunamál.

Hún var fyrirmynd í einu og öllu. Sannkölluð kjarnakona. Algerlega á pari við Vigdísi Finnbogadóttur. Við fjölskyldan höfum alltaf sagt að amma Obba hefði sómað sér vel sem forseti Íslands. Hún var skilgreiningin á sameiningartákni. Hún var sameiningartákn okkar fjölskyldu.

Amma Obba var amman sem alltaf fyllti nammiskúffuna áður en við systur komum í heimsókn og sá til þess að við fengjum gjafir á afmælisdegi hvor annarrar svo hvorug okkar yrði leið. Hún eldaði besta matinn og passaði að enginn færi svangur heim eftir heimsókn hjá afa Kolla og ömmu Obbu. Plokkfiskur, kjúklingaréttur, rækjusalat og steiktar samlokur voru efst á óskalista hjá mér. Ekki má gleyma hafrakexinu með næfurþunnu lagi af rækjuosti. Jóla- og appelsínukaka í eftirrétt voru einnig í uppáhaldi að ógleymdum jólaísnum.

Hún las fyrir mig og okkur systur ótalmargar sögur og kenndi okkur hinar ýmsu bænir. Uppáhaldssagan hjá okkur systrum er enn þá: „Kerlingin og grísinn“ sem hún las af einstakri natni fyrir okkur.

Þvílík gæfa að hafa átt ömmu eins og ömmu Obbu. Heimurinn væri sannarlega betri ef allir ættu eina ömmu Obbu sér við hlið.

Ég er þakklát fyrir allar minningarnar og gleðst yfir öllum dýrmætu stundunum sem við höfum átt saman í gegnum tíðina.

Ég trúi því að amma Obba sé komin í flottustu dansskóna, búin að punta sig og svífi nú um dansgólf ævintýralandsins með afa Kolla. Hann alsæll með að fá Obbu sína í fangið aftur.

Ég er þakklát almættinu fyrir ömmu mína Obbu og afa Kolla, þau voru eitt.

Legg ég nú bæði líf og önd,

ljúfi Jesús, í þína hönd,

síðast þegar ég sofna fer

sitji Guðs englar yfir mér.

(Hallgrímur Pétursson)

Elsku Obba. Takk fyrir að hafa kennt mér að strauja skyrtur að hætti Húsmæðraskólans, búa til kálböggla og lagköku. Takk fyrir rækjukokteilinn, Bessastaðakökurnar og silfurglösin í jólaboðunum. Mávastellið. Takk fyrir verslunarmannahelgina í Tanganum, þegar þið mamma voruð með okkur Sigurði Óla og þú spilaðir á gítar og við sungum skátasöngva alla helgina og borðuðum ölfusárlax með smælki, dilli, smjöri og agúrkusalati. Elsku Obba, takk fyrir þessa stóísku ró. Takk fyrir Tomma og Jenna í Hafnartúni, Lion Bar hjá Lauga kaupmanni á Eyrarbakka og maríustakkinn sem við klipptum niður á haustin og þurrkuðum. Takk fyrir að hafa kennt mér að þeyta rjóma, sem er kúnst ef rétt er að farið, og fyrir að hafa tekið litlu konunni minni og Bjarna Palla af ástúð og væntumþykju. Allar minningar tengdar þér eru ljúfar og fallegar. Svo auðvitað minningin um mömmu í símanum að tala við þig hvert einasta kvöld. Síminn hringir, ég svara og æpi svo: „mamma – Obba“. Það situr líka eftir að ég heyrði þig segja við mömmu að ég ætti örugglega eftir að doktorera og ég man hvað mér fannst það fráleitt. Og ég man hvað mér fannst þú flott þegar þú fórst að læra málun að nýju eftir að Kolli dó, hvað ég var stolt þegar þér fannst áramótatrifflið mitt ljúffengt og fékkst þér aftur og innilega glöð þegar þér fannst frumlegt hjá mér að gefa þér UNICEF-bólusetningarpakka handa börnum í jólagjöf. Í mínum minningum ertu lítillát, virðuleg og fullkomin en líka glettin, framsýn og glöð. Ein sterkasta minningin um þig er þó ekki mín, heldur ljósmynd af þér og mömmu í mölinni á Selfossi. Þið standið hlið við hlið. Mamma lítil með risastóra hvíta slaufu í ljósu hári og þú tvítug, glæsileg með bylgjað dökkt, glansandi hár, á háhæluðum skóm í kápu eða dragt – og Selfoss hefur breyst í París.

Elskuleg móðursystir mín hún Obba hefur kvatt okkur.

Obba var einstök manneskja. Það geislaði alltaf af henni hlýja og góðmennska. Ég á mjög margar góðar og ljúfar minningar um Obbu. Öll jólaboðin í Hafnartúni, sumarstemning í Tanganum, pössun í Selvogsgrunni og yndislega rækjusalatið sem enginn gerði betur.

Í seinni tíð var hún dugleg að halda ræður við hin ýmsu tilefni. Ræðurnar hennar Obbu náðu alltaf athygli allra áheyrenda enda voru þær einlægar og fallegar eins og hún sjálf.

Obba var dugleg og ákveðin og dæmi um það var þegar hún kom í stúdentsveislu Jóns Helga fyrir tveimur árum. Mikið var gott að sjá hana þar.

Ég kveð Obbu með þakklæti fyrir allar góðu stundirnar.

Eins og örþunnur silkihanski, eins og mjúkt leður, eins og brothætt postulín, eins og vel fægt silfur, eins og stífaður blúndudúkur, eins og formfögur stytta, eins og dúnmjúk draumterta, eins og sérsaumuð slæða, eins og milt sherry, eins og fagurt sendibréf, eins og fínleg brúða, eins og ljúf tónlist, eins og viðkvæmur strengur, eins og slípaður demantur. Þannig minnumst við einstakrar konu með hjarta úr gulli. Hún Obba var nett og grönn, gerði hlutina í réttri röð með varfærnum höndum, alúð og vandvirkni. Til hinsta dags var klæðaburður hár og fas allt til fyrirmyndar. Hún var „chic“ eins og þeir segja á frönsku. Smáatriðin skiluðu sér einstaklega vel á uppdekkuðu kaffiborði, frá servíettubroti til skínandi kristalsglasa. Listræn og falleg hún Obba á sinn hljóða og hógværa hátt. Kímin og glaðlynd á góðri stundu og gat hlegið að tvíræðu glensi eins og drottningum einum er lagið með hönd fyrir munni en glettnislegum augum. Gjafmild og góð og kunni þá list að hlusta. Af gamla skólanum, nýtin, stálheiðarleg, áhugasöm og vitur sjálfstæðiskona. Við fjölskylda Eddu tengdadóttur hennar vorum afar heppin að kynnast þeim heiðurshjónum Þorbjörgu Sigurðardóttur og Kolbeini Kristinssyni fyrir hátt í 40 árum. Við metum mikils þann vinskap, traust og væntumþykju sem gaf okkur dýrmætar og sprúðlandi stundir í þeirra nærveru. Að skála við Obbu og Kolla var athöfn í sjálfu sér. Ávallt horfst í augu áður en varir snertu veigar og mikilvægi samverunnar innsiglað. Tanginn á Selfossi með sumarkvöldin fögur og Ragga Bjarna á fóninum. Þá brostu blómálfar og lífið var ljúft. Nú kveðjum við járnfrúna Obbu sem var yndislegt eintak af manneskju. Við drjúpum höfði af virðingu og þakklæti fyrir allt sem hún var okkur í þessu lífi. Elsku Siggi, Edda og fjölskylda, myndin og minningin er tær, björt og fögur. Megi Drottinn opna sínar fegurstu vistarverur, það á perlan okkar svo sannarlega skilið.

F.h. Lund-Hansen-fjölskyldunnar,

Í dag kveðjum við kveðjum kæra Oddfellowsystur. Með þessum fátæklegum orðum minnumst við Þorbjargar en eigum minningar sem eru dýrmætari en öll orð.

Þorbjörg bar með sér hlýju og alúð hvert sem hún kom og hvar sem hún var. Þessi netta kona var ætíð vel tilhöfð, fínleg og glæsileg. Þokkinn var henni eðlilegur og framkoma hennar þannig að manni datt í hug að þar færi sönn „hefðardama“. En fyrst og síðast var það nærvera hennar sem gerði þessa fíngerðu konu stóra. Þegar Þorbjörg gekk hæglátlega inn í herbergið var eftir því tekið. Þegar hún talaði lágum rómi var eftir því hlustað. Hún gaf frá sér hlýju og kærleika sem samferðamenn og systur þáðu og settu í hjarta sitt. Í nærveru hennar urðu allir betri og vandaðri manneskjur. Hún hafði ekki um það orð heldur einfaldlega gaf af sér.

Í systrahópi Rebekkustúkunnar nr. 9, Þóru, var hún fyrirmynd okkar. Hún var sannur Oddfellowi enda mannrækt og kærleikur henni eðlislægur. Um hana lék næstum því áþreifanleg birta. Hennar spor eru djúp og á engan hátt í samræmi við líkamlega burði þessarar fínlegu konu.

Árið 2010 missti Obba eiginmann sinn, Kolbein Inga. Þau voru eitt og milli þeirra var óskilgreind fegurð. Þegar Kolbeinn dó missti Obba mikið en af sama æðruleysinu og rónni sem einkenndi hana ætíð tókst hún á við sorg sína.

Þorbjörg var falleg að innan sem utan. Hún bar með sér ljós sem við sem nú söknum og syrgjum geymum í hjarta okkar. Þannig mun hennar kærleiksljós aldrei slokkna.

Um leið og við kveðjum Þorbjörgu sendum við fjölskyldu, syni, tengdadóttur og barnabörnum hugheilar samúðarkveðjur.

Guð er heppinn að hafa fengið Þorbjörgu til sín.

Þar til við hittumst að nýju, í vináttu, kærleika og sannleika.

F.h. Þórusystra,