Gísli Björgvinsson

Það er ekki gefið að systkini, sem kynnast ekki fyrr en seint á unglingsaldri, eigi einhverja samleið í lífinu. Þrátt fyrir að ég og yngri bræður mínir höfum ekki vitað af eldri hálfbróður fyrr en á unglingsárunum varð Gísli fljótt eðlilegur hluti af fjölskyldunni og samskiptin alltaf góð. Síðustu daga hafa margar minningar skotið upp kollinum. Við Gísli höfum aldrei verið sammála í pólitík og ekki haldið með sömu liðum í íþróttum, en það er hollt að vera ekki alltaf sammála. Gísli var eldheitur stuðningsmaður Fram í íslenska boltanum og United í þeim enska. Ein skemmtileg minning, sem tengist íþróttunum er frá árinu 1989 þegar Gísli hjálpaði Fram að verða bikarmeistarar. Á þessum árum hélt ég enn þá með KR, af skyldurækni við rætur úr Vesturbænum. Gísli fjárfesti í tveimur miðum á úrslitaleikinn milli Fram og KR og gaf mér, vitandi það að KR hafði aldrei unnið leik, þegar ég var á vellinum. Þetta gekk eftir og Fram vann leikinn 3-1, góð fjárfesting sagði bróðir minn!

Þegar við urðum eldri tók golfið við. Það var alltaf gaman að hitta Gísla á golfvellinum og við áttum margar góðar stundir saman í golfi síðustu árin. Gísla og sérstöku golfsveiflunnar hans verður sárt saknað á næstu golfmótum okkar systkina og maka.

Sumarið 2020 vildi það þannig til að ég var á ferðalagi með minni fjölskyldu og Gísli og Erna voru fyrir tilviljun á sömu slóðum. Við áttum mjög góðan dag saman á slóðum forfeðranna í Breiðdalnum og á Breiðdalsvík og dagurinn var toppaður með heimsókn í brugghúsið Beljanda. Gísli ætlaði sér að koma aftur á þessar slóðir, en það verður því miður ekki. En, við hin eigum góðar minningar frá þessari samveru.

Síðasta samverustund mín með Gísla var mjög ánægjuleg. Ég varð þess heiðurs aðnjótandi að fá að vera viðstödd brúðkaup þeirra Gísla og Ernu þann 27. maí síðastliðinn. Það var löngu kominn tími á að þau innsigluðu farsælt samband sitt og ég var búin að benda bróður mínum reglulega á það í mörg ár. Þetta var hátíðleg og falleg stund hjá sýslumanni, sólin skein og allir voru glaðir. Eftir athöfnina áttum við notalega stund úti í sólinni, skáluðum og spjölluðum í góða veðrinu. Þegar við kvöddumst grunaði ekkert okkar að Gísli ætti bara tæpa viku eftir í þessu lífi.

Þegar einhver á sama aldri og maður sjálfur fellur frá vekur það mann óneitanlega til umhugsunar um lífið og tilveruna og það hvernig maður ætlar að eyða þeim tíma sem maður á eftir á þessari jörð. Ég ætla að reyna að fara vel með þann tíma.

Elsku bróðir, það er komið að kveðjustund. Þessi stund kom allt of snemma og þótt þú hafir verið að glíma við erfið veikindi undanfarna mánuði grunaði engan að það væri svona stutt eftir.

Elsku Erna, Jón Pétur og Ólöf Erna, ykkar missir er mikill, en minningar um ástkæran eiginmann og góðan föður lifa áfram.

Kveðja frá saumaklúbbnum

Hún er enn hálfóraunveruleg tilfinningin um að Gísli sé ekki lengur með okkur. Hann sem var alltaf hrókur alls fagnaðar, sá sem var okkar öflugastur í ræktinni, golfinu og sundinu. Það stenst engan veginn að hann sé kallaður burt svo fljótt.

Saumaklúbburinn er ekki stór og tengist bæði fjölskyldu- og vinaböndum. Gísli kom í hópinn fyrir um 30 árum þegar hann og Erna fóru að draga sig saman. Sumir í hópnum þekktu þó Gísla fyrir í gegnum vinnu í Landsbankanum. Á þessum árum hefur margt verið brallað. Í fyrstu voru það alls kyns uppákomur tengdar ungum börnum okkar, en seinni árin matarboð, hótelgistingar, ferðir erlendis og toppurinn var síðan ferð til Berlínar haustið 2019 þar sem Gísli var sjálfskipaður fararstjóri, enda búinn að heimsækja Þýskaland oftar en tölu verður á komið.

Það kom sem þruma úr heiðskíru lofti þegar Gísli greindist með krabbamein sl. haust. Það var því gleðilegt að fylgjast með góðum árangri meðferðarinnar og hitta Gísla hressan og kátan á leið í ræktina eða á golfvöllinn nú þegar voraði. En skjótt skipast veður í lofti og þurfti Gísli að leggjast inn á spítala vegna fylgikvilla meðferðarinnar og átti því miður ekki afturkvæmt þaðan.

Við munum sakna Gísla, ekki síst glaðværðarinnar og hnyttinna tilsvara í bland við þrjósku og þvermóðsku sem hann hafði oft gaman af að sýna. Söknuðurinn er samt mestur hjá Ernu, Jóni Pétri, Ólöfu Ernu og Sindra sem sjá á eftir eiginmanni, föður og tengdaföður allt of snemma og svo skelfilega óvænt. Hugur okkar er hjá þeim og megi góður guð styrkja þau í sorginni og leiða þau áfram.

Traustur, sannur vinur, kátur og hress að jafnaði, skemmtilegur, sérstakur, seigur, dulur, góður í fótbolta, mikill Framari og Júnæted-maður, einkar lunkinn í golfi, fjölskyldumaður og stoltur af börnunum sínum.

Gísli Björgvinsson var ekki maður margra orða þegar talið barst að honum sjálfum. Honum tókst einhvern veginn alltaf að beina umræðunni annað og oftar en ekki að Fram eða Júnæted. Hann verðskuldaði hins vegar hrós og hlý orð því hann var drengur góður.

Sumt finnst manni svo sjálfsagt en svo breytast hlutirnir og ekkert verður eins og það var. Stórt skarð er höggvið í vinahópinn okkar við fráfall Gísla. Við vorum ungir og alltaf að hittast - á æfingum, í skólanum, í bíó, á skemmtunum, á vellinum, í póker, í sunnudagsfótboltanum – ógleymanlegar minningar. Svo liðu árin, tímarnir breyttust og samverustundum fækkaði. Á einum tímapunkti var ákveðið að hittast árlega en það gekk misvel. Gísli var ekki ánægður og gekk harðast fram í að hvetja til mannfagnaða. Næsta samkoma verður án hans en við munum heiðra minningu Gísla með því að viðhalda og rækta vináttuna. Honum gleymum við aldrei og Gísli verður alltaf með okkur í anda og sögum.

Innilegar samúðarkveðjur til Ernu, Jóns Péturs, Ólafar Ernu og Sindra Sigurðar.

Við hjá Securitas kveðjum í dag samstarfsfélaga og vin sem fallinn er frá. Gísli hóf störf hjá okkur sem öryggisvörður árið 2013 og voru verkefni hans af ýmsum toga. Fljótt kom í ljós að starfið átti einstaklega vel við hann, sérstaklega þar sem fjölbreytni og samskipti voru í fyrirrúmi. Gísli var mikill prinsippmaður og ákveðinn og það eru kostir sem við mátum mikils hjá honum, hann var traustsins verður í starfi og leysti verkefni sín vel og af kostgæfni. Við Gísli náðum vel saman og áttum oft skemmtileg samtöl um ýmislegt utan vinnutengdra málefna. Eitt af því sem ég minnist hvað helst frá okkar spjalli er hversu mikill fjölskyldumaður Gísli var. Það var afar ánægjulegt að fá að fylgjast með gegnum árin og fá fréttir hjá honum þegar tímamót voru í fjölskyldunni, til að mynda þegar unga fólkið hans fór í nám og það leyndi sér ekki hversu stoltur hann var af sínum nánustu, Ernu og börnunum. Gísli var mikill golfáhugamaður og stundaði þá íþrótt af miklu kappi yfir sumartímann. Hann var virkur í Golfklúbbi Securitas, mætti á nær öll golfmót sem klúbburinn stóð fyrir og var hans sárt saknað á fyrsta móti ársins sem haldið var fyrir skömmu.

Það var okkur samstarfsfólki Gísla þungbært að heyra af því þegar hann veiktist, en hann tókst á við veikindin af æðruleysi og hugrekki. Við minnumst Gísla af hlýhug og sendum fjölskyldu og vinum innilegar samúðarkveðjur.

Fyrir hönd Securitas,