Á Boðnarmiði rifjar Ólafur Helgi Theódórsson upp gamla vísu eftir Sigurð Kristjánsson, síðast á Grýtubakka í Höfðahverfi, – hann segir að hún hafi einhverra hluta vegna komið upp í huga sér. Sigurður þessi hafi verið náskyldur KN:
Skoplega til gengið gat
hjá gamla Heródesi
þegar hann setti á silfurfat
sviðin af Jóhannesi.
Urtir þyrstar una sér í úrhellinu.
Vongóðar í vorregninu.
Glitrar vatn á gullregni og grósku
kveikir.
Sperrtir glotta sprotar keikir.
Helst nú þarf að hækka aðeins
hitastigið.
Englar hafa á okkur migið.
Segðu mér nú satt um það
sem til hefur borið.
Hefur einhver hálsbrotnað,
hengt sig eða skorið?
Sértu fríður er gróflega gaman
að gera sig ljótan í framan
með fettum og brettum
og glennum og grettum
Ég geri það tímunum saman.
Það er mikið af marklausum yrðingum
hjá mönnum sem tala með virðing um
þessa alþingisbola
sem ætti ekki að þola
nema inni í nautheldum girðingum.
„Það bregst ekki,“ sagði Bjarni,
„að blómgist rósir í hjarni
er andskotinn laus
með sitt ódæma raus
því að ekta blóm vex upp úr skarni.“
Mælti Sigfús frá Eyvindará,
„draug er alltaf gaman að sjá,
sé hann vel til fara
og verði ekki bara
að veruleik eftirá.“
Ég er þreyttur á því að gera
og því vil ég hér fram bera
heitstrenging þá
að héðan í frá
ætla ég eingöngu að vera.
halldorblondal@simnet.is